جهانی‌شدن پویانمایی ایران درگرو بومی‌سازی

به گزارش خبرنگار فرهنگی  خبرگزاری تسنیم، عرصه جهانی پویانمایی ایرانی در حال حاضر مهم‌ترین حوزه راهبردی این صنعت است که سال‌های اخیر کمابیش اتفاق‌های خوبی در این زمینه افتاده است که می‌توان از حضور انیمیشن "استریپی" ایران در فهرست انیمیشن‌های خارجی اسکار تا برنده شدن جوایز محصول‌های ایرانی اشاره کرد.

یکی از اتفاق‌های خوب اخیر، حضور "پسر دلفینی" در روسیه بود که باعث شد تا این محصول وطنی فروش بسیار خوبی را تجربه کند و موفقیت‌هایش یک به یک در صدر اخبار رسانه‌های داخلی سینمایی قرار بگیرد.

این دستاورد در صنعت پویانمایی ایران اگرچه از لحاظ هنری و توانمندی کشورمان در تولید اینگونه محصولات فرهنگی می‌تواند افتخاری قابل توجه شناخته شود اما واقعیت اینجاست که فتح سکوهای بین‌المللی توسط پویانمایی‌های ایرانی در واقع راه جهانی شدن سایر محصولات مشابه و با کیفیت کشورمان نیز هموارتر کرده و ورود این نوع تولیدات ایرانی به مارکت دهکده جهانی تسهیل خواهد شد که شاهد مثال آن هم حضور سه انیمیشن ایرانی محصول کانون پرورشی فکری کودکان و نوجوانان در جشنواره فیلم‌های کمیک و انیمیشن چانیارتون یونان است.

به این صورت که در این جشنواره سه فیلم کوتاه انیمیشن «بیماری دلسوزی» اولین فیلم انیمیشن مارال علیزاده، «زمین بازی» اولین ساخته سمانه اسدی و «سمپاش» به کارگردانی فرنوش عابدی، قرار است که در بخش مسابقه ششمین جشنواره بین‌المللی فیلم‌های کمیک و انیمیشن چانیارتون یونان شرکت کنند.

اما به گفته کارشناسان جهانی شدن  پویانمایی ایران زمانی میسر می‌شود که بتوانیم  ابتدا محصولات خودمان را برای بچه‌های ایرانی با نگاه بومی و ملی، تولید کنیم. اتفاقی که ظاهرا همچنان سایه سنگین نگاه دولتی برآن دیده می‌شود و دست اندرکاران و فعالان عرصه پویانمایی براین باورند که رسیدن به جایگاه‌های مناسب و تثبیت جایگاه ایران در این عرصه نیازمند حذف نگاه دولتی در این عرصه است.

کارشناسان براین باورند که برای رسیدن به این هدف مهم پس از ارائه کاراکترها و شخصیت‌های مناسب باید در عرصه تولید لوازم جانبی نیز هدفمند و اصولی وارد میدان شد، به این معنی که  تولیدنوشت‌افزارها و لوازمی مانند اسباب‌بازی و... که با طراحی شخصیت‌های پویانمایی ما شکل گرفته باشد تا تجاری‌سازی محتوای پویانمایی‌ها ایجاد شود.

کاستومایز زمینه استقبال مناسب
مهدی یوسفوندی، مدیر خانه خلاق تجاری سازی محتوا (تم) با اشاره به وضعیت فعلی صنعت تجاری سازی محتوا اظهار داشت:  مهم‌ترین مشکل این حوزه وزنه سنگینی است که دولتی‌ها با فقدان قوانینی چون کپی‌رایت یا تولید برای سفارش به پای صنعت پویانمایی‌ بسته است.

یوسفوندی درباره میزان استقبال از لوازم جانبی پویانمایی‌ها در ایران گفت: از زمانی که شخصیت‌سازی (کاستومایز) شخصیت‌های پویانمایی برای لوازم جانبی انجام شده، استقبال بسیار خوبی صورت گرفته است. شخصیت‌سازی یعنی آن شخصیت پویانمایی برای بستری که قرار است تا روی آن قرار بگیرد اعم از نوشت‌افزار یا اسباب‌بازی و... مناسب‌سازی شود. تغییراتی انجام می‌شود تا شخصیت‌های پویانمایی بتوانند برای اقلام مناسب‌سازی می‌شود. این اقدام در مورد کارهایی چون "فیلشاه" و "حسنی کوچولو" اتفاق افتاد که منجر به این شد که استقبال بسیار خوبی انجام شود.

این مدیر فرهنگی-تجاری بیان کرد: رونق این حوزه به استمرار پویانمایی وابسته است. اگر تولیدی بعد از اولین نسخه پویانمایی خود در نسخه‌های دیگر مانند سریال و قسمت‌های دوم و سوم آن به بازار بیاید. این فرایند ادامه‌دار خواهد شد و بازار خواهد داشت. مانند اتفاقی که در مورد سریال داستان‌ اسباب‌بازی‌‌ها انجام شد که هرچند سال یکبار قمست‌های بعدی یا سریال و بازی آن به بازار می‌آید. ما چنین چیزی در ایران نداریم. تنها در مورد "مدرسه موش‌ها" داشتیم که البته چون برنامه عروسکی است قابلیت‌های متنوعی که انیمیشن و زیبایی‌های آن دارد را نداشت و تولید لوازم جانبی آن سخت‌تر بود.

یوسفوندی درباره مشکلات حال حاضر این صنعت بیان کرد: چند مؤلفه جدی است که باعث شده است تا ما در مرشندایز (اقلام جانبی)  به مشکل بربخوریم که مهم‌ترین آن فقدان قانون کپی رایت است. با اینکه قانون داخلی در این خصوص داریم که مترقی است اما آن قوانین هم اجرا نمی‌شود. برای همین بدون پرداخت کوچکترین هزینه، تولیدکننده ایرانی می‌تواند کاراکترهای خارجی را به راحتی دانلود و برای لوازم جانبی استفاده کند، بدون اینکه به کسی پاسخ بدهد. اما در مورد شخصیت داخلی باید رضایت بگیرد؛ بنابراین اگر قانون کپی رایت داخلی و خارجی رعایت و اجرا شود به نظر من آن زمان دستمان برای لوازم جانبی بازتر خواهد بود.

بی‌توجهی تولید کنندگان به ذائقه بازار

وی ادامه داد: عامل دوم محدودیت ما این است که صنعت پویانمایی ما به شدت وابسته به دولت است. همین باعث می‌شود که سفارش دهنده‌ای داشته باشد که هزینه پویانمایی را تأمین کند. در این حالت سازنده پویانمایی برای بازار کارش را تولید نمی‌کند؛ بلکه برای سفارش‌دهنده تولید می‌کند. یکی از دلایلی که پویانمایی "پسر دلفینی" موفق شد این است که برای بازار تولید شده است.

به گفته وی وقتی برای بازار محصولی تولید شد مخاطب را می‌شناسد و برای ذائقه آن فیلمش را تولید می‌کند؛ اما در شرایط فعلی ذائقه بازار زیاد مورد توجه تولیدکنندگان نیست چون سفارش‌دهنده پول داده و محصول می‌خواهد و تولیدکننده هم دقیقا برای رضایت سفارش دهنده کار تولید کرده و ریسک کار بالا می‌رود.

یوسفوندی معتقد از در برخی پروژه‌ها که سفارش دهنده دولتی است بودجه به اندازی است که بخش خصوصی می‌تواند ده‌ فیلم تولید کند و اگر نگاه دولتی در این بازار کمرنگ شود می‌بینیم علاوه بر چابکی دستاوردهای گسترده‌تری خواهیم داشت.

مدیر تم درباره پیش‌بینی‌اش از استقبال پویانمایی "پسر دلفینی" بیان کرد که این پویانمایی این ضعف را دارد که چون دو ماه قبل از اکران تهیه کننده به فکر اقلام جانبی افتاده است، نتواند همه محصولات خود را در زمان مناسب به بازار ارائه کند به این دلیل که زمان طلایی ثبت کاراکتر در ذهن مخاطب و ایجاد انگیزه برای بازاریابی محصولات جانبی را نادیده گرفته است.

انتهای پیام/