"به من اشاره کن" داستانی از تفاوت‌هاست؛ والدین ناشنوا، فرزند شنوا!
کارگردان مستند "به من اشاره کن" می‌گوید که با ساخت این فیلم می‌خواسته زندگی عادی ناشنوایان را به نمایش بگذارد و بگوید هیچ فرقی بین آنها با بقیه وجود ندارد.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، مستند «به من اشاره کن» به کارگردانی فرح زارع یکی از مستندهای حاضر در جشنواره فیلم کوتاه تهران است که این روزها در پردیس سینما ملت برگزار می‌شود. این فیلم مستند پیش از این نیز در جشنواره تلویزیونی مستند، از شبکه مستند سیما روی آنتن رفت.
داستان این فیلم مستند، روایتی جذاب از دو خانواده است که در آنها زن و شوهر ناشنوا هستند، اما فرزندان‌شان شنوا اند. همین موضوع چالش بزرگی را پیش‌روی آنان قرار داده و این سؤال را در ذهن‌شان تقویت کرده است که آیا باید زبان اشاره به فرزندان خود آموزش بدهند یا خیر؟
زارع در گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم درباره سوژه این مستند گفت: سوژه مستند، دو خواهراند که هر دو ناشنوا بوده و همسران‌شان نیز ناشنوا‌اند. یکی از خانوادهها دارای فرزند است که شنوا است و دیگری نیز باردار است و زمانی که بچه‌شان متولد می‌شود می‌بییند که آن بچه نیز شنوایی دارد. هدف اصلی‌ام روایت چالش‌های دو خانواده بود و سراغ موضوعاتی نظیر تربیت بچه‌ها، آموزش به آنان و ... رفتم.
وی ادامه داد: یکی از موضوعات مهمی که در فیلم مورد اشاره قرار می‌گیرد، اهمیت زبان اشاره است. یکی از خانوادهها معتقد است که نباید به بچه‌هایش زبان اشاره یاد بدهد اما دیگری خلاف او فکر می‌کند.
این مستندساز بیان داشت: یکی از اهداف اصلی من از ساخت مستند «به من اشاره کن» این بود که بگویم این خانوادهها همانند بقیه اعضای جامعه زندگی عادی دارند و هیچ فرقی با بقیه ندارند. به نظرم، این خانوادهها به دلیل معلولیتی که دارند، کمی منزوی شده‌اند و بقیه با نگاه دیگری به آنها نگاه می‌کنند، اما در این فیلم می‌بینیم که زندگی آنان مانند بقیه روتین است. از سویی دیگر، می‌خواستم به اهمیت یادگیری زبان اشاره در بین همه افراد جامعه اشاره کنم که باعث می‌شود افراد بیشتری بتوانند با ناشنوایان ارتباط بگیرند.
زارع درباره فرم روایی و روند تولید این فیلم توضیح داد و گفت: این مستند به صورت موازی داستان زندگی دو خانواده را روایت می‌کند. همچنین باید بگویم که مستند تعاملی است، یعنی حضور دوربین و کارگردان در آن احساس می‌شود. سعی کردم به خوبی با سوژه‌ها ارتباط بگیرم. با توجه به اینکه یکی از خانوادهها در شیراز و دیگری در یزد بود، بین این دو شهر در رفت و آمد بودیم.
وی اضافه کرد: نزدیک به یک سال و چند ماه درگیر تولید بودیم. البته بخشی از طولانی‌شدن تولید فیلم به دلیل همزمانی تولید با همه‌گیری ویروس کرونا بود که باعث شد خانوادهها اجازه ندهند وارد منزل‌شان بشویم.
او درباره آشنایی خود با این سوژه‌ها گفت: یکی از اعضای این دو خانوادها را از گذشته می‌شناختم و می‌دیدم که چه قدر فعال‌اند و اعتماد به نفس دارند. جالب است بدانید که پدر آنان با اینکه 3 فرزند ناشنوا داشت، اصلا آنها را معلول نمی‌دانست و همواره از حضور اجتماعی فرزندانش در جامعه تعریف می‌کرد. او چند کارگاه خیاطی تأسیس کرد تا افراد ناشنوا را دور هم جمع کرده و از ظرفیت آنان استفاده کند.
براساس این گزارش، عوامل تولید این مستند 25 دقیقه‌ای عبارتند از:
تهیه‌کننده و کارگردان: فرح زارع، تصویربردار: فرح زارع و نیلوفر کرمی، صدابردار: پدرام ابویی و مینا تقی‌زاده، مدیر تولید: مینا تقی‌زاده، تدوین: فرح زارع و مهیار یاور، موسیقی: مهدی زمانی، صداگذار: مهیار یاور، دستیار تهیه: علی کشاورز، مترجم: رودابه سرمدی و رضا پارسای و تهیه‌شده در انجمن سینمای جوان.
انتهای پیام/
