وقتی موسیقی محلی ردای ملی به تن می‌کند
احسان عبایی معتقد است که برخی از گونه‌های موسیقی اقوام، در طول زمان از منطقه جغرافیایی خود خارج شده و دیگر به عنوان بخشی از موسیقی شهری یا ملی طبقه‌بندی می‌شوند.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، احسان عبایی نوازنده تار در گفت‌وگو با رادیو گفت‌وگو از سیری در موسیقی ایرانی سخن گفت که گونه‌های موسیقیایی اقوام مورد بازآفرینی قرار گرفته و دیگر به یک منطقه جغرافیایی تعلق ندارند و جزئی از موسیقی شهری یا ملی طبقه‌بندی می‌شوند.
عبایی گفت: موسیقی واژه‌ای جامع و بزرگ بوده و از این رو نیازی نیست آن را با پسوندهای دستگاهی، سنتی، محلی و... بنامیم. مخاطبان موسیقی همواره گونه مورد علاقه خود را با نام ژانرهای شناخته شده معرفی می‌کنند ولی در این بین موسیقی به طور کلی با ظرایف و خاصیت‌هایی همراه است که بشر را به شرایطِ خاص روحی و وضعیتی بهینه نزدیک می‌سازد.
این نوازنده تار تاکید کرد: در این بین موسیقی ایرانی پسوندهای متعدد اخذ کرده است و با نگاهی غیر تخصصی، واژه‌ای مثلِ موسیقی دستگاهی برای مخاطب عام [دشوار می‌نماید]؛ حال آن که این اصطلاح فنی است. اما وقتی از واژه موسیقی ملی یاد می‌کنیم، منظور گونه‌ای از موسیقی است که به مردمان این سرزمین تعلق دارد که خواسته یا ناخواسته مصادیق و تعاریفی به ذهن متبادر می‌کند که با موسیقی محلی، آئینی، اقوام و... متفاوت است.
عبایی معتقد است امروز موسیقی ملی به گونه‌ای از این هنر محدود شده که صرفا در شهرها اتفاق می‌افتد؛ تا جایی که بسیاری از متخصصان با استفاده از واژه موسیقی شهری، به موسیقی ملی اشاره دارند.
این نوازنده تار و سه تار گفت: موسیقی ایرانی، همه این گونه‌های متنوع را شامل می‌شود و به لحاظ فنی، تاریخی و فرهنگی دارای گوناگونی و رسایی است.
وی همچنین در خصوص تاثیر پذیریِ این گونه‌های متنوع از یکدیگر گفت: وقتی به جزئیات موسیقی شهری توجه می‌کنیم، ردپایی از موسیقی اقوام و نواحی را می‌بینیم کما اینکه وقتی این دو گونه موسیقیِ ایرانی از محدوده جغرافیایی خود پا را فراتر گذاشته و وارد شهر و مناسبات فرهنگی شهری می‌شوند، کم کم [ماهیت خود را به دست فراموشی می‌سپارند] و همگان از یاد می‌برند که این موسیقی‌ها زمانی متعلق به نقطه‌ای خاص از کشور بوده‌اند و لذا به عنوان موسیقی ملی یا شهری، طرفدارانِ خاص خود را پیدا می‌کنند.
عبایی یادآور شد: از دهه 20 به این سو، آهنگسازان ما با آموزه‌هایی که از موسیقیِ غربی دریافت کردند، تم‌های موسیقی اقوام را به صورت ارکسترال و قوانین آهنگسازی بر مبنای سلایق جدید، بازآفرینی کردند و با تنظیم‌های متفاوتی عرضه داشتند ولی در نهایت نمی‌توان مدعی شد که چنین اثری، امروز به یک منطقه جغرافیایی خاص از کشور تعلق دارد.
انتهای پیام /
