ژنرال صهیونیست: جام جهانی قطر نشان داد که پایه توافقهای عادیسازی متزلزل است
یک ژنرال صهیونیست با اشاره به بیزاری ملتهای عربی و مسلمان از اسرائیلیها اعلام کرد که این هواداران در جام جهانی قطر با رفتارهای خود ثابت کردند که شکاف زیادی میان رویکرد آنها با دولتهای عربی که توافق عادیسازی با تلآویو امضا کردهاند وجود دارد.
به گزارش گروه بینالملل خبرگزاری تسنیم، در پی تشدید همبستگی ملتهای عربی و مسلمان از سراسر جهان با مردم و آرمان فلسطین و نیز طرد اشغالگران صهیونیست در جام جهانی قطر، یک ژنرال اسرائیلی اعلام کرد که جام جهانی قطر جدا از سخنرانی مقامات مختلف جهانی و جشنهای خیرهکننده و باشکوهی که برگزار شد موضع واقعی اعراب را درباره عادیسازی با اسرائیل نشان داده و تاکید کرد که پایههای توافقهای عادی سازی اسرائیل با کشورهای عربی، متزلزل و ناهموار است.
«میخائیل میلشتاین» رئیس سابق اداره شعبه فلسطینی در سرویس اطلاعات نظامی رژیم اشغالگر (امان) اعلام کرد، با گذشت بیش از یک هفته از افتتاحیه جام جهانی قطر، تصاویری که در حافظه جمعی اسرائیلیها باقی میماند، تصاویر آزار روزنامهنگاران اسرائیلی توسط هوادارانی است که پرچم فلسطین را به اهتزاز درمیآورند، یا گردشگران کشورهای عربی و شهروندان قطری که زمانی که متوجه میشوند خبرنگار مصاحبهکننده با آنها یک اسرائیلی است، به او ابراز نفرت و بیزاری میکنند. وقایعی از این دست در گفتمان و افکار عمومی اسرائیل بسیار نگران کننده است.
وی افزود، اتفاقاتی که در قطر رخ میدهد تصویر واضحی از رویکرد اعراب درباره عادیسازی است؛ زیرا در جریان جام جهانی قطر ، اسرائیلیها در خیابانها با ملتهای عربی ملاقات میکنند و رفتار این مردم نشان میدهد که تا چه اندازه میان نگرش آنها و دولتهایشان نسبت به اسرائیل شکاف وجود دارد. اکثر روشنفکران و ملتهای عربی از اسرائیل نفرت دارند و مانع ورود اسرائیلیها به رویدادهای فرهنگی یا اجتماغی میشوند. آنها همچنین خشم خود را نسبت به شمار ناچیز از عربهایی که در قالب گردشگر به اسرائیل (فلسطین اشغالی) سفر میکنند ابراز میدارند.
این ژنرال صهیونیست تاکید کرد، جام جهانی قطر به اسرائیلیها فهماند که یک دیوار بزرگ وجود دارد که مانع تلاشهای آنها برای ایجاد خاورمیانه جدید یا گسترش عادیسازی اسرائیل با جهان عرب میشود. اکنون اسرائیل میتواند تنها خود را با جام نیمهپری که دارد دلداری دهد. برقراری روابط راهبردی با کشورهای حوزه خلیج فارس و نیز مصر و اردن و مغرب اهمیت بالایی دارد؛ اما بااین وجود اسرائیل در انتقال این روابط به جوامع عربی شکست خورد و این امر اساسا ناشی از شرایط سیاسی به وجود آمده در سالهای اخیر است که مرکز آن (منبع رد عادی سازی روابط با اسرائیل) ایران است.
این مقام امنیتی صهیونیست افزود، برخی از کشورهای عربی با توجه به منافع خود و در سایه تابوهای سنتی که بر اساس آن روابط با اسرائیل را قبل از دستیابی به راه حلی برای فلسطین درست نمیدانند، حاضر به برقراری ارتباط با ما نمیشوند. در شرایط فعلی نیز کشورهای عربی نسبت به آنچه که در عرصه فلسطین و به ویژه مسجدالاقصی میگذرد حساس هستند.
وی تاکید کرد، کابینه جدید اسرائیل باید بداند که دست کم تا بازه زمانی یک آینده قابل پیشبینی، وضعیت موجود را در فلسطین و ارتباط با دولتهای عربی حفظ کند. به ویژه اینکه جام جهانی قطر ثابت کرد که توافقهای عادیسازی از همان ابتدا بر پایههایی ناهموار و متزلزل بنا شده است.
روزنامه صهیونیستی یدیعوت آحارانوت نیز در گزارشی با همین مضمون نوشت: یک سرافکندگی و سرخوردگی بر جامعه اسرائیل سایه افکنده است، آن هم پس از آن که توافق عادی سازی با اعراب که بسیار مورد استقبال قرار گرفت، نتوانست جای نفرت مردم عرب را از اسرائیل بگیرد. اسرائیلیها باید میدانستند بسیار سادهانگارانه است که این باور را داشته باشی که توافق عادی سازی که روی کاغذ یک پیمان صلح است، به سادگی خواهد توانست دیدگاه صدها میلیون تن از مردم عرب را در خصوص اسرائیل تغییر داده و دیدگاه منفی آنان را به مثبت تبدیل کند.
این روزنامه اضافه کرد: این توافق حتی نتوانست دیدگاه مردم کشورهای عربی چون مصر را تغییر دهد که در خط مقدم کشورهایی بودند که با اسرائیل توافق عادی سازی امضا کردند. مردم عرب در جام جهانی قطر تأکید کردند که چیزی به نام اسرائیل وجود ندارد و هر آنچه وجود دارد، فلسطین است، اما فلسطینی که به کرانه باختری و نوار غزه خلاصه نمیشود، بلکه فلسطین تاریخی که شامل تل آویو، حیفا و ایلات نیز میشود.
گزارشهای منتشر شده از جانب رسانهها به ویژه رسانههای صهیونیستی و همچنین کلیپهایی که در شبکههای اجتماعی منتشر شده نشان میدهد تودههای ملتهای عربی و اسلامی در جام جهانی قطر، احساسات واقعی خود را در نفرت از اشغالگران ابراز میکنند. این مسئله نشان میدهد راه رژیمهای عربی که در باتلاق عادیسازی روابط با صهیونیستها گرفتار شدهاند کاملاً جدا از ملتهای آنهاست و این توافقهای سازش هیچ مشروعیت مردمی ندارد. همچنین اگر در این کشورها یک فضای دموکراسی وجود داشت و مردم در تصمیمگیریها مشارکت میکردند، حاکمان آنها هرگز نمیتوانستند اقدام به انعقاد قرارداد عادیسازی با رژیم اشغالگر کنند.
انتهای پیام/