اپوزیسیون در رویای ائتلاف؛ چرا اینها نمیتوانند اختلافاتشان را کنار بگذارند؟
اعتراف اخیر حمید فرخنژاد درباره اختلاف و چنددستگی در میان گروههای ضدانقلاب بیش از پیش بر این مسئله صحه گذاشت که انشقاق، تضاد و درگیری بین افراد و گروههای ضدانقلاب واقعیتی است که ائتلاف و وحدت اپوزیسیون را به رویایی دست نیافتنی تبدیل کرده است.
گروه سیاسی خبرگزاری تسنیم: گفتگوی اخیر حمید فرخنژاد بازیگر فراری که به تازگی در صف ضدانقلاب قرار گرفته تا علیه نظام جمهوری اسلامی ایران فعالیت کند، شکاف و اختلاف در بین اپوزیسیون را نمایانتر کرد. خودش هم با انتشار پستی در اینستاگرام از این میزان تضاد و درگیری بین گروهها و افراد اپوزیسیون در خارج از کشور اظهار تعجب کرد.
اختلاف، انشقاق، تضاد و درگیری بین افراد و گروههای ضدانقلاب واقعیتی است که ائتلاف و وحدت اپوزیسیون را به سراب و رویایی دست نیافتنی تبدیل کرده است.
سران ضدانقلاب بارها و در گفتگوهای متعدد به اختلافات بین خود اعتراف کردهاند. عبدالله مهتدی دبیرکل یکی از شاخههای کومله که از سوی شبکه اینترنشنال تلاش میشود تا به عنوان دبیرکل اصلی کومله معرفی شود، چندی پیش در گفتگو با همین شبکه در حالی که سعی میکرد تا بگوید بین احزاب ضدانقلاب کُرد اختلافی وجود ندارد، اما در پایان در پاسخ به سوال مجری برنامه مبنی بر اینکه مهمترین نیاز کنونی اپوزیسیون در مبارزه با نظام جمهوری اسلامی چیست؟ اذعان کرد که گروههای مخالف همراه و همدل نیستند و برخلاف هواداران نظام، دچار اختلافات بسیار جدی هستند.
شب گذشته نیز شبکه اینترنشنال در برنامه چشمانداز با اجرای سیما ثابت که گرایشهای تجزیهطلبانه دارد و باحضور شهریار آهی که چندی پیش در همین شبکه گفت که از تجزیه ایران نباید ترسید، بر ضرورت ائتلاف اپوزیسیون تاکید کرد.
از ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی تاکنون هیچ ائتلاف پایداری در مبارزه با جمهوری اسلامی ایران شکل نگرفته است؛ بزرگترین آن شورای ملی مقاومت بود که بنیصدر و رجوی با حضور گروههای ضدانقلاب در دهه شصت در فرانسه تشکیل دادند که خیلی زود از هم پاشید و یکی یکی از آن جدا شدند. البته سازمان مجاهدین خلق (منافقین) همچنان از این عنوان برای پیشبرد برخی از اهدافش استفاده میکند.
اکنون هم تعدادی از گروههای ضد نظام تلاش دارند دور هم جمع شوند و در مبارزه با نظام چهار هدف را دنبال کنند که بسیاری معتقدند این نشستها هم به سرانجام نخواهد رسید و اختلافات بین این گروهها بیش از آن است که موجب شکلگیری ائتلافی شود.
رسانههایی هم که در مخالفت با نظام جمهوری اسلامی ایران فعال هستند، حال و روز بهتری ندارند. شبکه تلویزیونی منوتو که وابسته به سلطنتطلبهاست اختلافات عمیقی با اینترنشنال دارد و مدیر این شبکه تاکنون چند بار علیه اینترنشنال توییت زده است. شبکه بیبیسی فارسی نیز پس از انتشار فایل صوتی مجریاش رعنا رحیمپور درخصوص فعالیت تجزیهطلبانه اینترنشنال، علیه آن شبکه بیانیهای صادر کرد. برخی از چهرههای رسانهای ضدانقلاب نیز در ماههای گذشته موضعگیریهای تندی علیه یکدیگر داشتند که به طور نمونه میتوان به صحبتهای سالومه سیدنیا علیه مصی علینژاد اشاره کرد. شهرام همایون هم گفت که فرخنژاد برای گفتگو با اینترنشنال پول گرفته است.
در تجمعات مختلفی که در برخی از شهرهای خارج از کشور نیز برگزار شد این اختلافات و درگیریها به چشم آمد؛ از راه ندادن و فحاشی به مهناز افشار، محسن نامجو و... گرفته تا شعارهایی که علیه سلطنتطلبها در حضور همسر رضا پهلوی داده میشد.
در دست گرفتن پرچمهای مختلف از همجنسبازها تا تجزیهطلبان نیز بخشی از نمایش اختلافات ضدانقلاب بود و اکنون این سوال مطرح میشود که اینها با این حجم از درگیری و اختلاف، در فردای براندازی چگونه میخواهند تمامیت ارضی ایران را حفظ کنند؟
انتهای پیام/