آیا شاخه فرانسه- آلمان در اتحادیه اروپا در سایه تک روی‌ها سست شده است؟
برخی تکروی‌ها و ناهماهنگی‌های فرانسه و آلمان بخصوص در قبال مسئله اوکراین تردیدهایی را در روابط این دو کشور مهم اروپایی ایجاد کرده است.
به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم، نشریه دی سایت در مطلبی به اقدامات ناهماهنگ و تکروی های فرانسه و آلمان بخصوص در قبال مسئله اوکراین پرداخته و نوشت: بعد از تصمیم آلمان برای ارسال تانک های ماردر به اوکراین رضایت خاصی از سوی مفسران و سیاستمداران فرانسوی شنیده می شد و در انتخاب کلمات نیز منعکس می شد: آنها گفتند: آلمان اکنون باید از این رویکرد (فرانسه) پیروی کند." یا همچنین: "پاریس برلین را تحت فشار قرار می دهد." و در واقع: پس از اینکه امانوئل ماکرون، رئیس جمهور فرانسه، تحویل تانک به اوکراین را اعلام کرد، تنها دو روز بعد بود که اولاف شولتز، صدر اعظم آلمان نیز اعلام کرد که ماردر آلمان به این کشور تحویل داده خواهد شد.
و البته این گام‌های فردی دلیلی برای تردید در روابط فرانسه و آلمان ایجاد می کند و این پرسش مطرح می شود که "چرا آلمان و فرانسه در یک روز با یک پیام مشترک اروپایی و با هم عمل نمی‌کنند؟ این سوالی است که آرمین لاشت، نماینده حزب دموکرات مسیحی و نایب رئیس مجمع پارلمانی شورای اروپا می پرسد.
در واقع، اگر هر دو رؤسای این دو کشور مهم اروپایی در مورد تحویل مشترک بر اساس روح سیاست خارجی مشترک اروپا تصمیم می گرفتند و در نتیجه به تلاش های انفرادی اخیر پایان می دادند، بهتر به نظر می رسید و مطلوب بود.
به عنوان مثال، اخیراً تشویق صدراعظم آلمن برای سرمایه گذاران چینی باعث انتقادهایی در پاریس شده بود و از طرف دیگر اعلام امانوئل ماکرون مبنی بر اینکه روسیه باید "ضمانت های امنیتی" برای مذاکرات صلح دریافت کند در برلین شگفت آور بود.
از سوی دیگر، فرانسوی‌ها این واقعیت را که شولتز طرح «رونق مضاعف» 200 میلیارد یورویی در تابستان را که برای کاهش قیمت‌های فزاینده انرژی برای شهروندان بود اتخاذ کرد را خودخواهانه دانست.
دی سایت در ادامه این گزارش نوشت: همکاری فرانسه و آلمان اخیراً به شدت تحت تأثیر اجراهای انفرادی قرار گرفته است. شرایط مانند یک بازی اسکیت است که گاهی یکی و گاهی دیگری برنده می شود و هر از چند گاهی کشوری دیگری را متهم به تنها و غیر اروپایی بودن می کند.
در ادامه این گزارش آمده است: بالاخره برای اروپا و هر دو کشور در درازمدت سود بیشتری خواهد داشت که با هم هماهنگ شوند و در هر فرصتی ترفند بعدی را به تنهایی انجام ندهند. این امر می تواند شامل هماهنگی نزدیک‌تر در مورد سیاست روسیه، اما همچنین در مورد سیاست بدهی اروپا یا سیاست انرژی باشد جایی که آلمان به زغال سنگ آسیب‌رسان آب‌وهوایی متکی است و فرانسه به نیروگاه های هسته‌ای که مدت‌هاست کار خود را متوقف کرده است. در اینجا یک حمله مشترک برای تولید انرژی های تجدیدپذیر، به طور ایده آل خیلی خوب به نظر می رسد. اما به جای آن فرانسه برای نیروگاه های هسته ای خود به اورانیوم روسیه و آلمان به پنل های خورشیدی چینی وابسته هستند.
دی سایت در ادامه این مطلب نوشت: همچنین وقتی صحبت از سیاست کرونا می‌شود، این دو کشور تقریباً هرگز با هم کنار نمی‌آیند، حتی گاهی اوقات دقیقاً برعکس آنچه کشور دیگر دستور می‌داد انجام می‌دهند. به عنوان مثال، در آلمان مدتهای طولانی کودکان به عنوان عوامل عفونت در بحران کرونا در نظر گرفته می شدند در حالی که در فرانسه مدارس به سرعت بازگشایی شدند و دختران و پسران خردسال کم تر عامل انتقال معرفی شدند.
تکروی های ملی البته چیز جدیدی در آلمان و فرانسه نیست. نمونه های زیادی از این دست در تاریخ روابط فرانسه و آلمان وجود دارد. در سال 2000، در نشست سران اتحادیه اروپا در نیس، جنوب فرانسه، گرهارد شرودر و ژاک شیراک تقریباً در مورد وزن آرا در شورای وزیران با هم وارد بحث و جدال سختی شدند. اما اندکی پس از آن، زمانی که ایالات متحده جنگ عراق را رد کرد، هر دو کشور دوباره در کنار هم ایستادند. اخیراً زمانی که 750 میلیارد یورو برای بسته بازسازی اتحادیه اروپا پس از همه‌گیری کرونا تصمیم گرفته شد هم شرایط مشابهی ایجاد شد.
در ادامه آمده است: روابط فرانسه و آلمان در فراز و نشیب های دائمی قرار دارد. ماکرون زمانی این را «تقابلات ثمربخش» خواند و آنگلا مرکل صدراعظم سابق آلمان هم آن را تفاوت در ذهنیت ارزیابی کرد.
در بخش دیگری از این مطلب آمده است: فرانسه در حال حاضر مقادیر زیادی برق آلمانی وارد می کند زیرا نیروگاه های هسته ای این کشور تحت تعمیرات طولانی مدت هستند یا علائم خطرناکی از خوردگی نشان می دهند و می توانند انرژی بسیار کمی را برای کشور خود تامین کنند. از سوی دیگر، آلمان فرانسه را تحت فشار قرار می داد تا خط لوله گاز از اسپانیا را از طریق پیرنه بپذیرد تا گرسنگی آلمان برای سوخت های فسیلی را برطرف کند.
در ادامه این مطلب آمده است: به احتمال زیاد چالش های بعدی به زودی پیش خواهند آمد. البته هر تصمیم فردی یا تکروی یک بحران نیست. ایده های مشترک برای مشکلات عمده زمان ما بسیار مهمتر است از جمله مانند تغییرات آب و هوا یا افزایش فقر که هم فرانسه و هم آلمان را تحت تأثیر قرار می دهد.
انتهای پیام/
