واکاوی تقابل ذوب‌آهن و مس رفسنجان/ پله پله تا سقوط
افت قوای جسمانی، اشتباهات فردی مرگبار و فاصله خطوط ذوب‌آهن در کنار تغییرات بدون فایده و نداشتن نظم تاکتیکی موجب شکست و حذف ذوب‌آهن از گردونه جام حذفی شد.
به گزارش خبرگزاری تسنیم ازاصفهان، مرحله یک شانزدهم نهایی جام حذفی روز گذشته با برگزاری 7 دیدار ادامه یافت که در یکی از این بازی‌ها، ذوب‌آهن اصفهان در ورزشگاه شهدای مس مقابل مس رفسنجان با نتیجه یک بر صفر شکست خورد.
ذوب‌آهن با فاصله 4 ماه، یک بار دیگر و این بار در جام حذفی مقابل مس رفسنجان به میدان رفت و مقابل این تیم شکست خورد تا روند ناکامی‌های تارتار و تیمش در جام حذفی هم ادامه داشته باشد. ذوبی‌ها که در هفته سوم لیگ برتر با مس رفسنجان روبه‌رو شده و مقابل این تیم تن به تساوی بدون گل خانگی داده بودند، در جام حذفی به دنبال جبران مافات بودند، اما در عمل این اتفاق رخ نداد و از صعود به دور بعد باز ماندند.
ذوب‌آهن روز گذشته بازی خوبی به نمایش نگذاشت و به اشتباهات خودش باخت؛ سبزپوشان اصفهانی در روزی که به دنبال برد بودند، فوتبال بی‌کیفیتی را به نمایش گذاشتند و در اجرای برنامه‌های مدنظرشان گیج و سردرگم عمل کرده و در هر 2 فاز هجومی و دفاعی فاقد نظم تاکتیکی لازم بودند. شاگردان تارتار تحت تأثیر فشار بالای بازی، اشتباهات فردی وحشتناکی را انجام دادند که منجر به شکست این تیم شد و عملاً حرف خاصی برای گفتن نداشتند.
در واقع باید بازی روز گذشته ذوب‌آهن و مس رفسنجان یکی از ضعیف‌ترین نمایش سبزپوشان در فصل اخیر دانست. تارتار در این دیدار تیمش را با 5 تغییر به میدان فرستاد و به خصوص در خط میانی چند تغییر بزرگ را اعمال کرده بود. تارتار در خط میانی با استفاده از مهران نفری، پوریا پورعلی، سجاد جعفری به جای محمدامین درویشی، صادق صادقی و محمد سلطانی‌مهر ریسک زیادی کرده بود که نه تنها جواب نداد، بلکه نتیجه عکس داده و منجر به آشفتگی خط میانی ذوب‌آهن شد. تارتار در خط دفاعی نیز دست به تغییرات زده و حامد نورمحمدی و جلال مداحی را به جای آکوان و امیرحسین جدی به زمین فرستاده بود. تارتار قصد داشت تا با کم کردن فاصله بین خط دفاع و میانی، دیواره دفاعی تیمش را مستحکم کرده و با بهره گرفتن از برتری تعداد و خصوصیات دفاعی هافبک‌های تیمش، نیمه میانی زمین را شلوغ کند و با پرسینگ بالا از ضعف مس روی دفاع‌های کناری‌اش بهره ببرد.
با این حال هیچ کدام از تغییرات تارتار، خوب از آب در نیامده و عملاً ذوب‌آهن در بعد تاکتیکی سرگردان عمل می‌کرد و در هر 2 فاز هجومی و دفاعی فاقد انسجام تیمی و نظم تاکتیکی مناسبی بود. سبزپوشان در تمامی خطوط ضعیف ظاهر شده و در اجرای برنامه‌ها و خواسته‌های تارتار، گیج و ناتوان نشان می‌دادند. ذوبی‌ها با توجه به شناختی که توان هجومی مس رفسنجان داشتند، به دنبال آن بودند که در گام نخست دروازه تیم‌شان را بسته نگاه داشته و در ضدحملات به گل برسند. برنامه بازیکنان ذوب‌آهن در فاز هجومی روی ارسال و حرکت از جناحین بنا شده بود و بر همین اساس تلاش می‌کردند و با ارسال‌های کوتاه و بلند از جناحین و شوت‌های از راه دور از خلأهای موجود در عمق دفاع مس استفاده کنند و به گل برسند.
با این حال بی‌تجربگی هافبک‌های ذوب‌آهن در کنار فقدان مهاجم چارچوب‌شناس و مهره موثر در فاز هجومی کار دست ذوبی‌ها داد و شاگردان تارتار نتوانستند در فاز هجومی برنامه‌هایشان را پیاده کنند. از طرف دیگر فاصله خط میانی و حمله ذوب‌آهن زیاد بود و شاگردان تارتار اسیر پرسینگ و قطع توپ‌های مداوم مسی‌ها شده و عملاً نتوانستند موقعیت گلزنی خاصی را ایجاد کنند. علاوه بر آن بی‌دقتی مهاجمان و نداشتن تمرکز کافی در زدن ضربات نهایی مانع از آن شد تا ذوبی‌ها از اندک موقعیت‌های ایجاد شده نیز بهره چندانی ببرند.
شاگردان تارتار در هنگام دفاع به آرایش 1_4_5 تغییر تاکتیک داده و سعی می‌کردند با جمع شدن در میانه زمین خودی بازیکنان مقابل را تحت فشار گذاشته و با ارائه بازی تخریبی، مانع از موقعیت‌سازی شاگردان ربیعی شوند. تاکتیک تارتار در نیمه نخست جواب داد و سبزپوشان اصفهانی در این نیمه با وجود آن که زیر فشار زیادی قرار داشتند، توانستند در فاز دفاعی بازی کم اشتباهی ارائه دهند.
در شروع نیمه دوم نمایش ذوب‌آهن افت پیدا کرد و سبزپوشان اصفهانی با عقب‌نشینی بدون مورد به بازیکنان مس اجازه دادند تا عملاً کنترل توپ و میدان در دست بگیرند و در نهایت از ضعف پارسا جعفری روی شوت‌های از راه دور نهایت استفاده را کرده و به گل برتری دست پیدا کنند.
از طرف دیگر حملات ذوب‌آهن در نیمه دوم اگر چه با تعویض‌های تارتار شکل بهتری پیدا کرد اما نبود مهاجم چارچوب‌شناس و بی‌دقتی بالای بازیکنان این تیم در زدن ضربات نهایی در کنار نظم آهنین دفاع مس باعث شد تا سبزپوشان اصفهانی کار خاصی از پیش نبرند.
در مجموع می‌توان گفت که افت قوای جسمانی، اشتباهات فردی مرگبار و فاصله خطوط ذوب‌آهن در کنار تغییرات بدون فایده و نداشتن نظم تاکتیکی موجب شکست و حذف ذوب‌آهن از گردونه جام حذفی شد.
در آن سو مس در این دیدار، با وجود آن که نتوانست نمایش‌های قبلی خود را تکرار کند، با انجام یک بازی هوشمندانه در کنار فرصت‌طلبی لوسیانو پریرا، موفق شد به اهداف خود دست یابد. شاگردان ربیعی قصد داشتند با گلزنی زودهنگام در این دیدار علاوه بر کم کردن استرس حاکم بر خود، فشار روانی را روی بازیکنان ذوب‌آهن بالا ببرند. اتفاقی که با شروع نیمه دوم به وقوع پیوست و همین امر سبب شد تا مسی‌ها در ادامه کار با اعتماد به نفس بیشتری بازی را ادامه دهند. در فاز تهاجمی مس روز خوبی را پشت سر گذاشت، شاگردان ربیعی با وجود آن که موقعیت گلزنی چندانی خلق نکردند، اما خلاقیت و تیزهوشی پریرا نقش موثری در صعود این تیم ایفا کرد و توانستند از این مرحله عبور کنند.
در خط میانی، هافبک‌های مس عملکرد خوبی داشته و بازی تخریبی و درگیرانه آنها به خصوص در نیمه دوم، مانع از موقعیت‌سازی ذوبی‌ها شد. در فاز دفاعی نیز مدافعان مس نمایش مقابل قبولی را ارائه داده و اجازه ندادند که مهاجمان و هافبک‌های ذوب‌آهن کار خاصی از پیش ببرند.
انتهای پیام/170/
