عضو پارلمان فرانسه: ماکرون درباره چین، همان چیزی را با صدای بلند گفت که اروپایی‌ها به آن فکر می‌کنند
یک از اعضای پارلمان فرانسه در مطلبی بیان می‌کند که اظهارات رئیس جمهور فرانسه بعد از سفرش به چین تحلیل‌گران را به این فکر انداخته است که اروپا در حال تضعیف جبهه آتلانتیک علیه پکن است.
به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم، "بنجامین حداد"، عضو پارلمان فرانسه در مطلبی با عنوان "ماکرون با صدای بلند گفت که اروپایی‌ها واقعاً در مورد چین چه فکر می‌کنند"، به سفر اخیر ماکرون به کشور چین و سخنانش در مصاحبه با "پولیتیکو" پرداخته است.
این مقاله که در نشریه "فارین افرز" منتشر شده، با اشاره به صحبت‌های ماکرون مبنی بر این که اروپا نباید به بحران‌هایی که متعلق به او نیست بپردازد، بیان می‌کند که این اظهارات تحلیل‌گران را به این فکر انداخته است که اروپا در حال تضعیف جبهه آتلانتیک علیه چین است: «امانوئل ماکرون، رئیس جمهور فرانسه در بازگشت از سفر اخیر خود به چین، مصاحبه‌هایی انجام داد که باعث برانگیختگی علیه او در هر دو سوی اقیانوس اطلس شد. او گفت که اروپا نمی‌تواند کورکورانه از آمریکا پیروی کند و باید از "پرداختن به بحران‌هایی که متعلق به ما نیست" اجتناب کند. این اظهارات که احتمالاً به تایوان اشاره می‌کند، باعث شده است که برخی ناظران ادعا کنند که او در حال تضعیف جبهه آتلانتیک علیه چین است، گرچه او در ادامه بر حمایت فرانسه از وضعیت موجود در تایوان تاکید کرد.»
در ادامه این مقاله با اشاره به جنگ روسیه و صحبت‌های رئیس جمهور فرانسه اظهار می‌کند که ماکرون به عنوان بخشی از برنامه گسترده‌تر و مداوم خود برای «استقلال استراتژیک» به سادگی مشاهده کرد که اروپایی‌ها اگر نتوانند به مسائل امنیتی در حیاط خلوت خود توجه کنند، در آسیا قابل اعتماد نخواهند بود: «او در بخشی از صبحت‌هایش که بسیاری از مفسران نیز بحث برانگیز دانستند، گفت: "اروپایی‌ها نمی‌توانند بحران اوکراین را حل کنند. چگونه می‌توانیم در مورد تایوان بگوییم مواظب باش، اگر اشتباهی انجام دهی ما آنجا خواهیم بود؟"، اما این تعجب‌آور نیست. ماکرون به عنوان بخشی از برنامه گسترده‌تر و مداوم خود برای «استقلال استراتژیک»، به سادگی مشاهده کرد که اروپایی‌ها اگر نتوانند به مسائل امنیتی در حیاط خلوت خود توجه کنند، در آسیا قابل اعتماد نخواهند بود؛ به ویژه با توجه به اینکه روسای جمهور متوالی ایالات متحده، چه جمهوری خواهان و چه دموکرات‌ها، از اروپایی‌ها خواسته‌اند که مالکیت بیشتری بر امنیت خود داشته باشند.»
فارین افرز همچنین می‌نویسد: «مفسران ممکن است از اظهارات صریح ماکرون ناراحت باشند، اما اظهارات او انگیزه‌های عمیق‌تر سفر او به چین را نشان می‌دهد: اتحادیه اروپا باید صدای خود را در امور جهانی پیدا کند و اجازه ندهد جهان بینی و منافعش توسط دیگران شکل بگیرد، چه در واشنگتن و چه در پکن. گرچه ممکن است سیاستگذاران ایالات متحده آماده شنیدن آن نباشند، اما حقیقت ناراحت کننده این است که ماکرون با صدای بلند سخنانی را می‌گوید که بسیاری از شرکای اروپایی بی سر و صدا به آن اعتقاد دارند.»
حداد در این مطلب بیان می‌کند که اروپایی‌ها از همراهی با آمریکا در تقابل با چین نگران هستند: «در پشت درهای بسته، رهبران اروپایی واقعا همراه شدن با واشنگتن در یک درگیری آشکار با چین هستند. اروپایی‌ها نگران بسیاری از جنبه‌های رفتار چین هستند، از اقدامات تجاری ناعادلانه گرفته تا نقض حقوق بشر. کمیسیون اروپا مایل به رویارویی با برخی از این مسائل بوده است و حتی چین را به عنوان رقیب سیستمی که مدل‌های جایگزین حکومتداری را ترویج می‌کند در سال 2019 نامیده است، اصطلاحی که پاریس آن را پذیرفته است، اما بسیاری از اروپایی‌ها برای کشیده شدن به رویکردی تقابلی نگران هستند.»
این عضو پارلمان فرانسه ادامه می‌دهد: «این واقعیتی است که ایالات متحده باید آن را بپذیرد زیرا با اروپا کار می‌کند تا رویکردی مشترک برای مقابله با چین ایجاد کند. برای مقابله موفقیت‌آمیز با پکن آمریکا به همان اندازه که در مورد مسائل نظامی به دنبال ایجاد یک استراتژی اقتصادی واحد است، باید به تردیدها، نکات ظریف و منافع همتایان اروپایی خود - رهبران یکی از بزرگترین بلوک‌های تجاری جهان - توجه کند.»
این مقاله در بخشی دیگر با اشاره به سفرهای دیپلماتیک مقامات اروپایی به چین بیان می‌کند که رهبران اروپا در تلاش برای ایجاد تعادل بین منافع اقتصادی هستند: «در سرتاسر قاره اروپا، رهبران رویکرد خود را در قبال پکن به دقت تنظیم کرده‌اند و واضح است که آن‌ها در تلاش برای ایجاد تعادل بین منافع اقتصادی با اولویت‌های دیگر هستند. ماکرون در این زمینه تنها نیست و سفر او به چین با همراهی رئیس کمیسیون اروپا، "اورسولا فون در لاین"، به سختی یک حادثه منفرد بود.»
در ادامه بیان می‌شود: «چند ماه پیش، "اولاف شولتز"، صدراعظم آلمان به چین سفر کرد و هفته‌ها بعد "پدرو سانچز"، نخست‌وزیر اسپانیا به چین سفر کرد. هر دو رهبر دیدارهای صمیمانه‌ای با رئیس جمهور چین داشتند و مشغول مذاکره برای معاملات تجاری برای کشورهای متبوع خود بودند. "جورجیا ملونی"، نخست وزیر ایتالیا نیز قصد دارد در ماه مه به پکن سفر کرده تا همین کار را انجام دهد. در همین حال، حتی بلندترین طرفداران همسویی با ایالات متحده در اروپای مرکزی و شرقی هنوز بخشی از مجمع 1+14 با پکن هستند؛ حمایت چین از جنگ روسیه در اوکراین نیز این وضعیت را تغییر نداده است. این روندهای دیپلماتیک به جایی نمی‌رسد و هر چه زودتر واشنگتن با این واقعیت کنار بیاید بهتر است.»
بخشی دیگر از این مقاله به اقدامات ماکرون و اروپا برای رقابت و دفاع از منافع و امنیت فرانسه و این قاره و کاهش وابستگی اروپا به چین می‌پردازد: «در شش سال گذشته، جاه طلبی ماکرون تقویت استقلال اروپا، حفاظت از زیرساخت‌های حیاتی و زنجیره تامین و توسعه ابزارهای ژئوپلیتیکی لازم برای رقابت و دفاع از منافع و امنیت این قاره بوده است. در چند ماه گذشته، اتحادیه اروپا پیش از این در چندین حوزه به این هدف دست یافته است. این کشور با سازوکارهای ضد اجباری برای محافظت از اعضای خود در برابر فشارهای تجاری موافقت کرد که در وهله اول در واکنش به تلاش‌های چین برای منزوی کردن لیتوانی به دلیل دفاع از تایوان بود. قانون تراشه‌های اتحادیه اروپا، قانون صنعت خالص صفر و قانون مواد خام حیاتی ممکن است سرفصل‌های خبری نباشند، اما گام‌های مهمی برای کاهش وابستگی اروپایی‌ها به چین برای باتری‌ها، مواد خام، هیدروژن و قطعات الکترونیکی فناوری‌های کلیدی هستند. پاریس به ویژه در خط مقدم این تلاش‌ها بوده است. در مورد مسائل گسترده‌تر فناوری، فرانسه یکی از محدودکننده ترین کشورها برای شرکت "هواوی" بوده و کارمندان دولتی آن از دانلود برنامه "تیک تاک" منع شده‌اند.»
حداد تصریح می‌کند که این قبیل اقدامات صرفا جهت عدم وابستگی به چین است و اروپا قصد ندارد کاملا از این کشور فاصله بگیرد: «همانطور که "فون در لاین" قبلاً گفته بود، هدف این نیست که به طور کامل از هم جدا شوند، بلکه خطر زدایی از صنایع اروپایی از وابستگی به چین است. تجربه اینکه در طول کووید19 به چین برای داروسازی وابسته بودیم یا اینکه دیدیم روسیه چگونه توانست از روابط انرژی برای نفوذ سیاسی استفاده کند، خوشبختانه برای رهبران در بروکسل و پایتخت‌های اتحادیه اروپا از بین نرفته است.»
این مقاله همچنین اظهار می‌کند که اروپا در بخش نظامی نیز به آرامی به پیش رفته و وابستگی خود را کاهش خواهد داد: «اروپای خودمختارتر به آرامی از تاریخ تعطیلات خود در زمینه مسائل نظامی نیز بیدار می‌شود. هزینه‌های دفاعی در سراسر این قاره در حال افزایش است. فرانسه از زمان آغاز اولین دوره ریاست جمهوری ماکرون در سال 2017، بودجه دفاعی خود را تا 25 درصد افزایش داده است. این کشور اکنون در حال بررسی لایحه‌ای است که در صورت تصویب، این روند را ادامه می‌دهد و در نهایت هزینه‌های نظامی کشور را در طول دوره ریاست جمهوری ماکرون دو برابر می‌کند. آلمان، ایالت‌های شمال اروپا و لهستان نیز افزایش مشابهی را اعلام کرده‌اند.»
در ادامه بیان می‌شود که آمریکا نباید با قادامات خود به دنبال تضعیف اروپا باشد: «به جای انتظار همسویی، سیاست گذاران ایالات متحده باید به دنبال مکان‌هایی باشند که منافع هر دو طرف را به طور مشخص در نظر داشته باشد. در حال حاضر، قدرت اصلی اروپا استفاده از قدرت تجاری خود است. ایالات متحده نباید با حمایت گرایی و یا با مخالفت با ظهور صنعت دفاعی اروپا این موضوع را تضعیف کند.»
در آخر این مقاله می‌نویسد: «ماکرون همیشه تاکید داشته که اروپایی‌ها بین متحدان آمریکایی خود و چین "فاصله مساوی" ندارند. اروپای متحدی که از منافع و جهان بینی خود دفاع می‌کند در نهایت در درازمدت شریک قوی‌تری برای واشنگتن نسبت به متحدانی است که کاملاً همسو هستند اما از استراتژی‌های ملی انزواگرایانه پیروی می‌کنند. اتحادیه اروپا مستقل و قدرتمند ممکن است در حال حاضر برای ایالات متحده فریبنده به نظر نرسد، اما واشنگتن باید در نظر داشته باشد که اتحادیه اروپایی وجود دارد که چین به دنبال تجزیه و امر و نهی کردن بر آن نیست.»
انتهای پیام/
