دعای روز بیست و نهم ماه رمضان/ دستوری برای نجات از شک
آیت الله مجتهدی می‌فرمود: مؤمن اول از همه به توفیق نیازمند است. دوم، به واعظ درونی محتاج است تا از احوال دنیا عبرت‌آموزی کند. سوم، هر کس که تو را نصیحت می‌کند از او بپذیر، هرچند که خود آن شخص اهل عمل نباشد.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، پیامبر (ص) برای هر روز از ماه رمضان دعایی ذکر فرموده‌اند و دعای روز بیست و نهم این ماه مبارک به شرح زیر است:
بسم الله الرحمن الرحیم
اللهمّ غَشّنی بالرّحْمَةِ وارْزُقْنی فیهِ التّوفیقِ والعِصْمَةِ وطَهّرْ قلْبی من غَیاهِبِ التُّهْمَةِ یا رحیماً بِعبادِهِ المؤمِنین.
خدایا بپوشان در آن با مهر و رحمت و روزی کن مرا در آن توفیق و خودداری و پاک کن دلم را از تیرگی‌ها و گرفتگی‌های تهمت، ای مهربان به بندگان با ایمان خود.
اگر رحمت الهی شامل حال ما شود...
آیت الله مجتهدی تهرانی (ره) دعای روز بیست و نهم ماه رمضان را این گونه شرح داده است: «اللَّهُمَّ غَشِّنِی فِیهِ بِالرَّحْمَةِ» یعنی ای خدا من را به رحمت خودت بپوشان.
«غش» به معنی مخفی کردن است. اگر کسی عیب جنس را بپوشاند در اصطلاح می‌گویند: غش در معامله کرده است. در حدیث آمده است که: «لَیْسَ مِنَّا مَنْ غَشَّ مُسْلِماً» کسی که آب در شیر می‌ریزد و به مردم می‌فروشد مسلمان نیست. کسی که مال عیب‌دار را به دیگری می‌فروشد و عیب آن را مخفی می‌کند، مسلمان نیست و چنین آدمی خیر هم نمی‌بیند. اگر رحمت الهی شامل حال ما بشود، خیر زیادی به ما می‌رسد.
توفیق، خصلت اهل ایمان است
«وَ ارْزُقْنِی فِیهِ التَّوْفِیقَ» یعنی خدایا به من توفیق بده تا موفق به نماز شب شوم؛ توفیق خواندن دعای ابو حمزه را عنایت کن.
امام جواد علیه السلام فرمودند: مؤمن به سه خصلت محتاج است که اولین آنها توفیق است.
اهمیت زیارت حضرت عبدالعظیم حسنی (ع)
شخصی در تهران ساکن است و تا به حال به زیارت شاه عبدالعظیم نرفته است! معلوم می‌شود توفیق ندارد. به زیارت ایشان اهتمام داشته باشید. عبدالعظیم حسنی نه تنها امام‌زاده هستند بلکه ایشان از علما هم بوده‌اند: «من زار عَبد العظیم بِرِی کَمَن زار قَبرَ الحسین بکربلاءِ».
امام زاده طاهر و امام زاده حمزه هم در جوار ایشان دفن هستند. مقید به زیارت این سه بزرگوار باشید، مخصوصاً عبدالعظیم حسنی که ایشان عالم هم بوده‌اند و یکی از محدثین بزرگ شیعه هستند و وکیل امام هادی علیه السلام در سامرا نیز بوده‌اند.
نقل است که شخصی به خدمت امام هادی علیه السلام می‌رسند. حضرت ابتدا سؤال می‌کردند اهل کجایی؟ اگر می‌گفتند ما اهل شهر ری هستیم حضرت می‌فرمودند: «علیکم بالعبد العظیم الحسنی».
زمانی آیت‌الله وحید را در شهر ری زیارت کردم و خدمت ایشان عرض کردم به منزل من تشریف بیاورید. ایشان گفتند: من از قم آمده‌ام فقط برای زیارت عبدالعظیم حسنی و الان هم باید بروم و بعد مقداری از فضائل ایشان را برای من نقل کردند.
پس مؤمن اول از همه به توفیق نیازمند است. دوم، مؤمن به واعظ درونی محتاج است تا همیشه حواس او جمع باشد و از احوال دنیا عبرت‌آموزی کند. همیشه به خودتان بگویید که تا کی از خدا غافل هستی!
سوم « قبولُ مِن مَن یَنصحه» هر کس که تو را نصیحت می‌کند از او بپذیر، هرچند که خود آن شخص اهل عمل نباشد. مثلاً اگر شخصی سیگار می‌کشد و به شما می‌گوید: من سیگاری هستم ولی تو سیگاری نشو، این نصیحت را از او قبول کنید.
دستوری برای نجات از شک
«وَ الْعِصْمَةَ» خدایا من را از گناهان حفظ کن.
«وَ طَهِّرْ قَلْبِی مِنْ غَیَاهِبِ التُّهَمَةِ» خدایا قلب من را از آلودگی‌های شک پاکیزه کن. یعنی من گرفتار شک نباشم. بعضی‌ها دچار شک هستند و وسوسه خناس به سراغ ایشان می‌آید و از مبدا تا معاد انسان را در شک می‌اندازد. خدایا من را از این گرفتاری نجات بده.
کسانی که گرفتار وسوسه هستند و در همه مسائل شک می‌کنند، روزی صد مرتبه ذکر شریف «لا حول و لا قوه الا بالله العلی العظیم» را بگویند. «الَّذِی یُوَسوِسُ فِی صُدورِ النَّاس» هر کسی که گرفتار است این ذکر را بگوید. یک فردی گرفتار بود و از غصه لاغر شده بود. گفت شیطان همیشه وسوسه‌ام می‌کند. گفتم این ذکر را بگو. ذکر را گفت و راحت شد.
پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم خطاب به سلمان می‌فرمایند : «اَکثِر مِن قولِ لا حَول و لا قوة...» این ذکر را زیاد بگو. «فاِنَها کَنزٌ مِن کُنوزِ الجَنة» این ذکر از گنج‌های بهشت است.
هفت بار بعد از نماز مغرب و نماز صبح، جزء تعقیبات است و اولش بسم الله الرحمن الرحیم دارد. (بسم الله الرحمن الرحیم لا حول و لا قوه الا بالله العلی العظیم).
«یَا رَحِیماً بِعِبَادِهِ الْمُؤْمِنِین» ای خدایی که نسبت به بنده‌های مؤمنت اهل ترحم و مهربانی هستی. خدا خیلی مهربان است. یک نعمت‌هایی خدا به ما می‌دهد که ما از خدا نخواستیم. خدا اینقدر ما را دوست دارد.
انتهای پیام/