«ایران من» موجب خوشنودی عکاسان مستند و ایرانگرد میشود/ داوران از کیفیت و تعداد عکس‌ها راضی بودند
حسن غفاری عضو هیات انتخاب و داوری شصت و هفتمین جشنواره منطقه‌ای سینمای جوان یاسوج-دنا درباره نحوه انتخاب و داوری آثار توضیح داد.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، حسن غفاری عضو هیات انتخاب و داوری شصت و هفتمین جشنواره منطقه‌ای سینمای جوان یاسوج-دنا درباره المان‌های موردنظر برای انتخاب یک اثر گفت: برگزارکننده هر مسابقه و جشنواره‌ای رقابتی در پی یافتن برترین و بهترین اثر دریافتی است و معمولا فراخوان و آیین‌نامه‌ای دارد که در آن سیاست و دلایل برگزاری و اهداف جشنواره و مسابقه ذکر شده است. در اینجا ما با موضوع عکاسی کاربردی رو به رو هستیم و باید برای انتخاب عکس‌ها به اصول و تعاریف در آیین‌نامه پایبند بوده و اطلاعات موضوعی داشته باشیم.
وی ادامه داد: در این مسابقه عکس، دو موضوع عکاسی مستند، به مفهوم کلی آن و همچنین عکس‌های خلاقانه و ابداعی و به نوعی دست کاری شده مورد توجه بود. هر کدام از این موضوعات را جداگانه و در مقایسه با عکس‌های رسیده به دبیرخانه، قضاوت کردیم. عکاسی مستند به مفهوم رویارویی با واقعیت موجود، عینیت گراست و درواقع رونوشتی از واقعیت موجود است که به زیرشاخه‌های عکاسی مستند اجتماعی، طبیعت، معماری، وحوش، خبری و مردم نگاری تقسیم میشود. خوشبختانه استان‌های حاضر در این تقسیم بندی منطقه‌ای انجمن سینمای جوانان غالبا در کنار طبیعت زیبا، پراکندگی اقوام، ایلات وعشایر دارند و این یک موقعیت خوب برای مسابقه به حساب می‌آمد. در بخش خلاقه و ابداعی که ذهن گرایانه تعریف میشود، عکاس مجاز به هر دست کاری از چیدمان تا دخالت‌های نرم افزاری است. داورها براساس کیفیت فنی و محتوای عکس‌ها به انتخاب نشستند و در کل از کیفیت و تعداد عکس‌ها راضی بودند ولی با توجه به سابقه و پیشینه‌ی انجمن سینمای جوانان و امکان شرکت برای کسانی که در جغرافیای میزبان و میهمان استان‌های شرکت کننده هستند، انتظار کارهای بهتر و برتری را داشتیم.
عضو هیات انتخاب جشنواره منطقه‌ای سینمای جوان یاسوج-دنا درباره کیفیت آثار حاضر در جشنواره توضیح داد: خوشبختانه افراد می‌توانستند به صورت تک عکس و مجموعه عکس، کارهای خود را ارسال کنند. رویکرد عکاسی در دنیا به سمت مجموعه عکس و نگاه و بیانیه شخصی و استیتمنت نویسی پیش می‌رود. این فضا برای حضور علاقه مندان وجود داشت. در بخش خلاقانه و ابداعی استقبال خوبی را شاهد نبودیم و تعداد عکس‌های کمی به دبیرخانه رسید بود ولی در بخش مستند به دلیل گستردگی کلمه مستند در عکاسی با زیرشاخه‌های متعدد، آثار زیادی رسیده بود که راضی کننده بودند.
غفاری درباره توجه ویژه انجمن سینمای جوانان به حوزه عکاسی و تاثیر آن در رشد و بهتر دیده شدن این حوزه مطرح کرد: واقعیت این است که بعد از گسترش انقلاب دیجیتال وعمومی شدن عکاسی در ربع قرن اخیرعکاسی آسان شد. روی آوردن عکاسان به سمت دیجیتال و کم رنگ‌تر شدن عکاسی آنالوگ و نگاتیو که غالبا با تفکر و دقت بیشتری همراه بود به واسطه دلایل اقتصادی و همینطور پیشرفت و تغییراتی که در ابزار فیلمبرداری و فیلمسازی از دوربین‌های 8 و16 میلیمتری به ویدئو و بعد از آن دیجیتال، نگرش وتغییراتی کلی و عمیق در تهیه و تولید عکس به وجود آمد. درگذشته آموزش فیلمسازی از عکاسی شروع می‌شد. در آن زمان باید با فیلم‌های 8 میلیمتری و 16 میلیمتری کار می‌کردند که گران بود و افراد باید آموزش‌های لازم درباره ترکیب بندی، کادر بندی و زیبایی شناسی را می‌دیدند و آموزش عکاسی برای فیلمسازان مقدم بود و کمک می‌کرد تا با تجربه بهتری در مساله نورسنجی و کادر و ترکیب بندی به فیلمسازی ورود کنند و موفق‌تر باشند.
وی افزود: درگذشته فیلم‌ها برای ظهور از کشور خارج می‌شد و گاهی هم در کشور خودمان ظاهر می‌شد. ظهور فیلم هزینه و زمان زیادی را می‌برد به همین منظور برای صرفه جویی و نتیجه بهتر آموزش عکاسی پیش نیاز و ضروری بود. با جایگزین شدن ویدئو و بعد از آن دیجیتال، افراد توانستند در لحظه فیلم و برداشت‌های خود را مرور کنند، فیلم را برگردانند، ببینند، سریع‌تر و بهتر تصمیم بگیرند و اصلاح کنند. ازطرف دیگر هزینه‌ها و مسئله گذشت زمان کمتر احساس می‌شد و در این شرایط عکاسی کمرنگ شد و رفته رفته نادیده گرفته شد. متاسفانه همین ساده انگاری باعث شد که عکاسی به آرامی کنار گذاشته شود. در این اواخر انجمن سینمای جوانان ایران برای احیای عکاسی تلاش کرده است و آژانس عکسی راه اندازی شد، نشست‌های عکاسی برای برنامه‌های آموزشی را برگزار کرد، در جشنواره‌های مناطق و همچنین در جشنواره بین المللی فیلم کوتاه تهران مسابقه و فروش عکس «ایران من» را دارد. گویی عکاس دوباره مورد لطف قرار گرفته است. نمایشگاه عکس «ایران من» موجب خوشنودی عکاسان مستند و ایرانگرد شده و از این بابت به همه مسئولان انجمن خسته نباشید می‌گوییم.
عضو هیات داوری شصت و هفتمین جشنواره منطقه‌ای سینمای جوان یاسوج-دنا درباره رای دادن و داوری آثار این دوره از جشنواره مطرح کرد: هر قضاوت و داوری همیشه حساس است. داوری عکس احتیاج به شناخت و آگاهی و تسلط نسبت به مفهوم عکاسی و موضوع مورد نظر دارد. داور عکس از تجربه‌ای که در سال‌های دور و نزدیک همراه خود دارد، بهره می برد. قضاوت از همخوانی عکس با آیین نامه و موضوع مسابقه شروع میشود و به مسائل فنی عکس، ترکیب بندی، زیبایی شناسی، بیان موضوعی و نوآوری می‌پردازد و اینکه چه میزان فرم و محتوای عکس در تلاش برای نمایش دادن بندهای فراخوان و آیین‌نامه است. انتخاب کننده و داورعکس باید نسبت به آیین‌نامه مسابقه وفادار باشد و درضمن داوری را از میان عکس‌های رسیده و مقایسه آن‌ها با هم انجام دهد. بعد از جریانات و رعایت مسائل فنی و محتوایی عکس، مبحث نوآوری و خلاقیت و اینکه عکاس چه لحظه و زاویه‌ای را برای بیان موضوع خود انتخاب کرده است که بتواند تاثیرگذاری تصویری بهتر و بیشتری بر مخاطب ایجاد کند و بازگو کننده‌ی خوبی از واقعه، داستان و یا موضوع پیش رو باشد نیز مهم است. نگاه و ظرافت‌های هنری و ارائه عکس بسیار مهم است. بعد از تمام فاکتورها، سلیقه شخصی هم دخیل میشود و نمی‌شود این را نادیده گرفت.
حسن غفاری در پایان و در پاسخ به این پرسش که باتوجه به برگزاری سومین دوره نمایشگاه عکس «ایران من» در چهلمین جشنواره فیلم کوتاه تهران، برگزاری چنین نمایشگاه‌ها و رویدادهایی در کنار فیلم را چطور بررسی می‌کند، توضیح داد: خیلی از فیلمسازان و مدرسان پیشکسوت عکاسی معتقد هستند که آشنایی با دوربین عکاسی و عکاسی لازمه شروع فیلمسازی است و به فیلمبردار برای ترکیب بندی خوب و بستن کادرهای زیبا کمک و به کارگردان کمک می‌کند تا دکوپاژ بهتری داشته باشد و اینکه پلان‌ها را چطور کنار هم بچیند و به طور کلی عکس و عکاسی یک پیش نیاز حرفه‌ای و خوب برای فیلم کوتاه و فیلمسازی محسوب میشود. فیلم از نمایش پیوسته عکس‌ها به وجود می‌آید. فیلم چیزی جز پیوستن حرکت و صدا به عکس نیست. فیلم و عکس زبان و الفبای مشترک تصویری دارند. خوشبختانه ما دو دوره شاهد برگزاری نمایشگاه عکس «ایران من» در جشنواره بین المللی فیلم کوتاه تهران بوده‌ایم. این رویداد علاوه بر ایجاد فضای همنشینی و هم صحبتی بین عکاسان و فیلمسازان، موجب میشود با توانایی جمعی عکاسان کشور صحنه‌ها و کادرهای زیبایی از ایران عزیزمان برای دوران تاریخی یک‌جا دیده شود و این اتفاق به حفظ چهره و هویت امروز کشورمان نیز کمک می‌کند. خیلی وقت‌ها از روی همین عکس‌ها لوکیشن‌های فیلمسازی انتخاب میشود. «ایران من» در کنار جشنواره بین الملی فیلم ما را یاد سال‌های دور (دهه 70) انجمن سینمای جوانان می‌اندازد که عکاسان و فیلمسازان در کنار یکدیگر در سطح ملی و در فرهنگسرای بهمن به نمایش آثار، انتقال تجربه، آموزش و رقابت می‌پرداختند.
انتهای پیام/
