پناهیان: اسلامی کردن فیلم‌ها با ممیزی‌ها و تعدادی کاراکترهای دینی محقق نمی‌شود
اسلامی کردن فیلم‌ها اینطور نیست ک یکسری ممیزی قرار دهیم و اسم آن را اسلامی بگذاریم. یا مثلاً چهار تصویر امامزاده و تعدادی کاراکتر مذهبی و روحانی در فیلم قرار دهیم، نام آن را اسلامی بگذاریم.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، نوزدهمین سوگواره هنر و حماسه «هیئت هنر» با شعار «تو را نیز عاشورایی است» و با سخنرانی حجت‌الاسلام پناهیان سومین شب خود را گذراند.
پناهیان در این مراسم سلسله بحث‌هایی را با عنوان «آیا هنرمند باید عارف باشد؟» آغاز کرده است. او در سومین شب سوگواره گفت: همه ما به عرفان نیاز داریم، باید در زندگی خود از معنویت و معرفت استفاده کنیم. بعضی افراد از عرفان می‌ترسند، زیرا به این فکر می‌کنند که قرار است میدان به دست کس دیگری بیفتد. تا می‌آیی از معرفت صحبت کنی می‌گویند ضد انقلاب شده‌ای. در اواخر دهه اول انقلاب وقتی حرف از امام زمان می‌زدی، می‌گفتند تو انجمن حجتیه هستی، تو ضد انقلاب هستی.
وی با اشاره به اینکه یکی از مشکلات‌مان این است که با آیات قرآن ارتباط نداریم، گفت: یکی از مواردی که باعث این چالش شد، این است که ایات قرآن تبیین و تفسیر عرفانی ندارد. بهره‌هایی که از آیات قرآن برده می‌شود، بیشتر بهره‌های کلامی و فقهی است. حالا شما بیایید و در آیات قرآنی ببینید که چه تعداد آیه در موضوع کلامی و حتی اخلاقی داریم. در هر کدام از این دسته‌بندی حتی هزار آیه هم نیست. پس این 6 هزار آیه قرآن در مورد چیست؟ در کلام امام صادق(ع)، داریم که خداوند متعال آیات قرآن را اشاره‌گونه فرستاده است. واقعاً ما طلبه‌ها در این زمینه تقصیر داریم.
پناهیان افزود: در عرصه هنر اگر بخواهیم هنر را اعتلا ببخشیم، یقیناً باید به عرفان اسلامی روی بیاوریم. منظورم از اینکه می‌گویم هنر را اعتلام ببخشیم، اسلامی کردن هنر نیست. اصلاً این تعابیر، تعابیر زیاد خوبی نیست که یکسری ممیزی قرار دهیم و اسم آن را اسلامی بگذاریم. یا مثلاً چهار تصویر حرم و امامزاده و تعدادی کاراکتر دینی و مذهبی و روحانی در فیلم قرار دهیم، نام آن را اسلامی بگذاریم بلکه باید در خود سینما و در نحوه طراحی داستانش ارتقایی حاصل شود. شدت سرگرم‌کنندگی در سینما بالا رود.
وی درباره لزوم تحو ل در معماری گفت: خود معماری باید تحولی داخلش صورت گیرد؛ مثلاً شیخ بهایی اهل ذکر و دعا بوده است. همین امر باعث شده که بعد از سالها همچنان در معماری‌اش رمز و راز وجود داشته باشد. وقتی شیخ بهایی با عرفانش وارد شود، معماری ارتقاء می‌یابد. شعر ارتقاء می‌یابد، وقتی حافظ با آن روحیه عرفانی خود شعر بگوید، شعرش ماندگار می‌شود.
انتهای‌پیام/
