میزگرد جنگ ۳۳ روزه| بررسی تغییر بزرگ در معادله بازدارندگی مقاومت لبنان بعد از پیروزی

به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، با گذشت 17 سال از جنگ 33 روزه تابستان 2006، میان مقاومت اسلامی لبنان و رژیم اشغالگر قدس، همچنان دو طرف از این نبرد به عنوان یک رویداد تاریخی مهم یاد می‌کنند. به باور بسیاری از صاحبنظران مسائل استراتژیک و نظامی، تاریخ مقاومت در برابر اسرائیل را می توان به دو برهه پیش و پس جنگ 2006 تقسیم کرد که موجب شد خط بطلانی بر افسانه شکست ناپذیری ارتش رژیم صهیونیستی کشیده شود و کفه موازنه قدرت را به شکلی مشهود به سود حزب الله لبنان دگرگون سازد.

.

در همین راستا و همزمان با فرارسیدن هفدهمین سالگرد جنگ  33 روزه، خبرگزاری تسنیم در گفتگویی ویژه با حضور «علی عبدی»، پژوهشگر مسائل رژیم صهیونیستی و «سید جعفر رضوی»، کارشناس حوزه فلسطین به بازخوانی کارنامه 17 ساله مقاومت و حزب الله لبنان در مواجهه با  دشمن صهیونیستی از نبرد تابستان 2006 تا به امروز پرداخته است.

علی عبدی، پژوهشگر مسائل فلسطین و رژیم صهیونیستی در پاسخ به سوالی پیرامون زمینه های تاریخی شکل گیری نبرد 33 روزه حزب الله و رژیم صهونیستی گفت: برای تحلیل زمینه‌های این جنگ باید نگاهی جامع به تحولات و سلسله رخدادهای تاثیرگذار در برهه پیش از آغاز جنگ داشته باشیم؛ وقایعی همچون عقب نشینی و فرار اسرائیل از جنوب لبنان در سال 2000، آشفتگی فضای داخلی و پیرامونی اسرائیل همزمان با آغاز انتفاضه دوم فلسطینیان در سال 2000، انزوای رژیم اشغالگر قدس در جریان برگزاری اجلاس دوربان آفریقای جنوبی که بیانگر تنزل جایگاه اسرائیل در سطح بین المللی بود و در نهایت اصرار سید حسن نصرالله، دبیرکل حزب الله لبنان بر آزادی تمامی اسرای لبنانی و غیرلبنانی دربند رژیم صهیونیستی که با اتکا بر عملیات های متعدد نظامی تحت فرماندهی شهید عماد مغنیه، زمینه ساز به اسارت گرفتن نظامیان صهیونیستی و تبادل اسرا در سال 2004 شده بود.

وی در ادامه افزود: مجموعه عوامل فوق الذکر باعث شد تا کابینه ایهود اولمرت، نخست وزیر وقت رژیم صهیونیستی پس از کشته شدن 8 نظامی و اسارت دو نفر دیگر در جریان عملیات ژوئیه 2006 به فرماندهی حاج رضوان، به لبنان حمله کند.

«سیدجعفر رضوی»، کارشناس مسائل فلسطین در پاسخ به سوالی در رابطه با رویکرد غیرانسانی رژیم صهیونیستی درجریان نبرد 33 روزه و هدف قراردادن غیرنظامیان و زیرساخت های حیاتی لبنان در طول این نبرد گفت: اسرائیلی‌ها به واسطه تحولات سالهای منتهی به جنگ متوجه شدند که حزب الله لبنان در حال برهم زدن موازنه قدرت است و نمی‌توانند آن را از بین ببرند. اسرائیلی‌ها در سال 2006 تلاش کردند دشمن خود را فلج کنند و کاری کنند که حزب الله، حماس و یا سایر گروه های حاضر در محور مقاومت دیگر هرگز به خود اجازه تکرار تهدید رژیم صهیونیستی را ندهند. در نتیجه اقداماتی ضدانسانی را در طول نبرد در دستور کار خود قرار دادند و علاوه بر تخریب زیرساخت‌ها و کشتار غیرنظامیان و شهروندان لبنانی، حملات به مناطق مسکونی  را به مرحله اجرا درآوردند.

رضوی با تشریح تلفات چشمگیر غیرنظامیان در جریان نبرد 33 روزه اظهار داشت: بنابر آمار رسمی نزدیک به 1200 نفر شهروند غیرنظامی لبنانی در طول جنگ به شهادت رسیده و بیش از 4400 نفر نیز در جریان این نبرد زخمی شدند، درحالیکه حزب الله لبنان بین 250 تا 400 تن از اعضای خود را در طول این جنگ از دست داد. این آمار کاملاً نشان دهنده آن است که رژیم صهیونیستی در جنگ 33 روزه عمدتاً مناطق اسکان غیرنظامیان را هدف قرار داده است.

این کارشناس حوزه فلسطین افزود: حتی رسانه‌های اسرائیلی نیز اعتراف کرده اند دست کم 25 تا 33 درصد شهدای لبنانی را، کودکان زیر 13 سال تشکیل می دادند. حتی در طول نبرد ژوئیه 2006 هدف قرار دادن نیروگاه برق در بندر بیروت، باعث نشت سوخت مازوت آن به دریای مدیترانه شد و یک هاله 80 کیلومتری را در آب‌های منطقه به وجود آورد که این اقدام، بزرگ‌ترین تخریب زیست‌محیطی در تاریخ منطقه مدیترانه تا به امروز به حساب می‌آید.

در ادامه این گفت‌وگو علی عبدی نتیجه این نبرد در سطح میدانی را تحلیل کرد و تغییر چندباره اهداف ارتش اسرائیل در طول نبرد و عقب نشینی مکرر از خط قرمزهای تعیین شده این رژیم در برهه پیش از آغاز نبرد را نشانه شکست این رژیم در جنگ تموز 2006 دانست و گفت: اسرائیل قبل از آغاز جنگ هدف خود را نابودی حزب الله اعلام کرد. در میانه جنگ از این هدف عدول کرده و آزادسازی 2 سرباز اسیر خود را به عنوان هدف اصلی اعلام کردند و در نهایت هم به این هدف نرسیدند. اما سیدحسن نصرالله، دبیرکل حزب الله لبنان در کنفرانس مطبوعاتی روز ابتدایی جنگ صراحتا اظهار داشت که دو اسیر را هرگز با زور جنگ تحویل نخواهد داد و تنها مسیر بازگشت دو نظامی صهیونیست مذاکره بر سر تبادل اسرا میان طرفین خواهد بود.

وی افزود: در  نهایت نیز جسد دو نظامی دربند رژیم صهیونیستی دو سال پس از اتمام جنگ 33 روزه یعنی در سال 2008 و در ازای تبادل اسرا میان طرفین و آزادی شهید سمیر قنطار، امیر الاسرای لبنان به اسرائیل تحویل داده شد. پس می‌بینیم که اسرائیل از اهداف خود در این جنگ عقب‌نشینی کرد نه حزب الله. از سوی دیگر طولانی شدن جنگ نیز نشان می‌دهد که اسرائیل در خلال نبرد به اهداف خود نرسیده بود که بر استمرار آن اصرار داشت. این امر در شرایطی بود که رژیم صهیونیستی در جنگ های گذشته خود با کشورهای عربی همواره موفق شده بود تا با اتکا به توانایی نظامی ارتش خود در  مدت زمانی بسیار کوتاه سرنوشت جنگ را به سود خود تغییر دهد. علاوه بر این پس از جنگ 33 روزه 2006، اسرائیل دیگر هرگز با حزب الله لبنان وارد جنگ نشد که این موضوع نشان دهنده وخامت پیامدهای جنگ مزبور برای اسرائیل و زمامداران آن است.

سیدجعفر رضوی در بخش پایانی این گفتگو در پاسخ به سوالی پیرامون کیفیت تغییر موازنه قدرت و بازدارندگی میان حزب الله و رژیم صهیونیستی افزود: مروری بر روند تحولات پرونده مقاومت در طول 17 سال اخیر به وضوح بیانگر این حقیقت است که در طول سالهای اخیر این حزب الله بوده که توانسته است با ارتقای سطح توانمندی نظامی خود از جمله دسترسی به موشک های نقطه زن و پی ریزی محور مقاومت از فلسطین تا عراق و یمن، قدرت بازدارندگی خود را در برابر رژیم صهیونیستی ارتقا بخشد.

علی عبدی نیز در پاسخ به سوال با اشاره به افزایش توانمندی سال های اخیر حزب الله به ویژه به واسطه تجربه جنگ سوریه و حضور در نبردهای کلاسیک همچون نبرد قلمون، تشکیل یگان های پهپادی، زرهی، جنگ الکترونیک و سایبری از تغییر راهبرد نظامی حزب الله درمواجهه با رژیم صهیونیستی پرده برداشت و افزود: حزب الله با کنار گذاشتن راهبردهای تدافعی پیشین خود ضمن بازنگری در اصول رزم و تاکتیکی خود از پیشبرد راهبردی تهاجمی در مصاف با رژیم صهیونیستی خبر داده و حتی مقامات تل آویو را تهدید کرده است که در صورت هرگونه اشتباه و تجاوز مجدد به خاک لبنان این بار صحنه نبرد را به منطقه الجلیل در شمال سرزمین های اشغالی خواهد کشاند که این مسئله نشانگر تغییر راهبرد نظامی حزب الله به سمت تاکتیک های تهاجمی و آفندی است.

انتهای پیام/