می‌خواستم فیلمی خارج از جریان اصلی سینمای ایران بسازم

به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری تسنیم، پانصد و نود و یکمین نشست باشگاه فیلم تهران با نمایش فیلم «بعد از رفتن» اختصاص داشت. این نشست با حضور کورش جاهد (مجری و کارشناس) و رضا نجاتی (کارگردان فیلم) در فرهنگسرای ارسباران برگزار شد.

در ابتدای نشست، کورش جاهد اظهار کرد: فیلم‌هایی چون «بعد از رفتن» را در دسته آثاری قرار می‌دهند که اصطلاحاً به آن‌ها فیلم‌های «بازگشت» یا «Return» می‌گویند؛ شخصی که به شهر و خانه‌اش برگشته و حالا با آدم‌هایی برخورد پیدا می‌کند و خاطراتی را از او به یاد می‌آورند. برای ارائه نمونه دیگری از این فیلم‌ها می‌توان به فیلم «نزدیکتر» اشاره کرد که در آن هم صابر ابر ایفای نقش کرده است. در فیلم «بعد از رفتن» بازی کاملاً متفاوتی از صابر ابر نسبت به دیگر آثارش شاهد هستیم.

جاهد افزود: در این فیلم همه چیز در رابطه با کاراکتر صابر ابر جریان دارد و ما سعی داریم با دنبال کردن او و روابطش او را درک کنیم و بفهمیم که در گذشته‌اش چه اتفاقاتی رخ داده است.

سپس رضا نجاتی، کارگردان فیلم نیز در سخنانی گفت: اگر ضعفی در «بعد از رفتن» وجود دارد، آن را به حساب این بگذارید که این فیلم نخستین تجربه من در کارگردانی است و قطعاً اگر بخواهم «بعد از رفتن» را دوباره بسازم احتمالاً با نگرش و شیوه‌ متفاوتی آن را خواهم ساخت.

او درباره مفهوم بازگشت در فیلم سینمایی «بعد از رفتن» گفت: من سعی داشتم این مفهوم را در ساختار حفظ کنم. با هر سکانسی از فیلم که جلو می‌رویم، اطلاعات تازه‌ای از زندگی کاراکتر اصلی مطرح می‌شود و این شکل روایی در سینمای ایران کمتر مشاهده شده است. سعی کردیم فیلمی بسازیم که بی‌آزار باشد و شبیه فیلم‌های جریان اصلی سینما نباشد. باید بگویم به عنوان فیلم اول، کوشیدم فیلمی شریف برای ورود به سینمای بلند بسازم.

این کارگردان بیان کرد: کانسپت اولیه و اساسی این فیلم خانواده است، اینکه آدم‌ها چطور می‌توانند جلوی همدیگر بایستند و با قدرت از هم عذرخواهی کنند. حتی شخصیت کاوه که تا حدی به یک شخصیت سیاه نزدیک‌ می‌شود نیز در بخشی از فیلم عذرخواهی می‌کند. ما مفهوم عذرخواهی و بخشش را در سه قسمت از فیلم تکرار کرده‌ایم و من فکر می‌کنم در روزگار امروز، تعاملات، معاشرت‌ها و گفتگوهای ما تقریباً در حال از دست رفتن است و این واقعاً اتفاق پیچیده‌ای است. گوشی‌های موبایل باعث شده‌اند که زیاد با هم صحبت نکنیم و  من نمی‌دانم در ده سال آینده چه اتفاقی در جامعه رخ می‌دهد.

نجاتی یادآور شد: به نظر من هدف اصلی سینما قصه‌گویی است و اینکه ما بخواهیم به مفهوم بپردازیم، مرحله‌ای بعد از قصه است. در این فیلم ما قصه مردی را روایت می‌کنیم که قرار است گذشته‌اش را جست‌وجو کند و سعی کردم قصه را از نقطه‌ آغاز به پایان برسانم.

انتهای پیام/