بازی آمریکا با راهکار دو دولتی؛ واشنگتن چگونه ایده تشکیل دولت مستقل فلسطینی را به محاق می‌برد؟
طرح دو دولتی غرب برای فلسطین نقش همان هویج در سیاست چماق و هویج واقعی را دارد که تنها در زمان های بحرانی رژیم صهیونیستی از سوی متحدان غربی این رژیم با هدف کاستن از فشارها و تنش ها بر روی میز گذاشته می‌شود و پس از مدتی با بهبود شرایط به محاق می‌رود.
به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، در صحنه روابط بین الملل یکی از این رویکردهای سیاسی که عمدتا برای کشورهای استعماری به کار گرفته می شود، تحت عنوان «چماق و هویج» شناخته می شود. چماق و هویج در تعریف به سیاست تنبیه و تشویق اطلاق می شود. مقصود از این سیاست این است که برای مجبور کردن یک کشور به پذیرش و انجام خواسته های غرب، از یک طرف تشویقی برای آن کشور قرار داده شود و از طرف دیگر او را تنبیه کنند تا در نهایت به سمت مخالف منافع غرب حرکت نکند.
سیاست چماق و هویج غرب با بهره گیری از راهکار دو دولتی فلسطین
طرح ایده غربگرایانه دو دولت یا دو کشور (Two States) به منظور پایان بخشیدن به پرونده منازعه فلسطین، پس از دهه ها بحث و رایزنی سیاسی در سال 1990 توسط بوش پدر در کنگره آمریکا ارائه و تصویب شد تا در ظاهر به سیاست رسمی کاخ سفید برای این مسئله مبدل شود. این طرح به دنبال تشکیل یک کشور فلسطینی و یک کشور یهودی در فلسطین است. براساس طرح مزبور دولت فلسطینی در مرزهای 1967 که شامل کرانه باختری، نوار غزه و قدس شرقی است و 18 درصد از کل فلسطین تاریخی را در بر می گیرد، تشکیل خواهد شد. در سمت مقابل نیز کشور یهودی نیز بقیه 82 درصد خاک فلسطین تاریخی را به اضافه قدس غربی تحت اداره خود خواهد داشت.
طرح دو دولت، بعدها مبنای کنفرانس سازش مادرید در سال 1991 شد. در همان زمان سازمان آزادی بخش فلسطین (ساف) در اسلو نروژ در حال انجام مذاکراتی مخفی با رژیم صهیونیستی بود. کنفرانس مادرید در فرجام خود به نتیجه نرسید و سال 1993، آمریکا رسماً شکست آن را اعلام کرد. اما در همان زمان مذاکرات مخفی ساف با رژیم صهیونیستی به نتیجه رسید و کلیات طرح دو دولت در توافقنامه اسلو در سال 1993 به تصویب رسید.
بر همین اساس مقرر شد در ادوار بعدی مذاکرات، پیرامون موضوعات دیگری همچون مسئله مرزها، امنیت، مسئله آب، مسئله آوارگان فلسطینی، مسئله شهرک های صهیونیست نشین کرانه باختری و تقسیم قدس تصمیم گیری شود. از سال 1993 تا سال 2013 میلادی 10 دور مذاکره برای اجرای این طرح بدون نتیجه به پایان رسید و از سال 2013 تا 2023 صهیونیست ها حتی حاضر به حضور پای میز مذاکره نشدند.
در حقیقت صهیونیست ها و حتی آمریکایی ها به هیچ وجه خواستار اجرای طرح دو دولتی نبوده اند، بلکه برای فرار از مشکلاتی که مقاومت در جریان انتفاضه اول و دوم در فلسطین برای آنها به وجود آورده بود، به مذاکره و طرح دو دولتی پناه آورده بودند تا با خرید زمان و کاهش سطح بحران به تدریج از مسئولیت های مورد توافق خلاصی یابند.
طرح دو دولت پس از طوفان الاقصی
طوفان الاقصی در اکتبر 2023، رژیم صهیونیستی را به نقطه ای دهشتناک تر از انتفاضه های اول و دوم برد. صهیونیست ها اکنون خود را در میان دریایی از آتش می دیدند که چه مسیر را ادامه دهند و چه عقب نشینی کنند باید به شکست خود اذعان کنند. در این شرایط، یک بار دیگر آمریکایی ها طرح دو دولتی را به میدان گفتگوها و رایزنیهای دیپلماتیک آورده اند. تطابق شرایط سال 1993 با 2023 تنها یک نتیجه را ثابت می کند و آن اینکه طرح دو دولتی یک کاربرد بیشتر ندارد و آن هم فریب دادن افکار عمومی و فلسطینی ها با وعده تشکیل یک دولت فلسطینی در 18 درصد خاک فلسطین تاریخی.
در حقیقت طرح دو دولتی غرب برای فلسطین نقش همان هویج در سیاست چماق و هویج واقعی را دارد. طرحی که در عمل تنها در زمان های بحرانی رژیم صهیونیستی از سوی متحدان غربی این رژیم با هدف کاستن از فشارها و تنش ها بر روی میز گذاشته می شود و پس از مدتی با بهبود شرایط به محاق می رود.
انتهای پیام/
