هندی‌ها کدام ایران را می‌شناسند؟
سی و دومین نمایشگاه بین‌المللی کتاب دهلی درحالی به نیمه‌راه خود رسیده که استقبال هندی‌ها از غرفه ایران بخصوص نوجوانان سرزمین هفتاد و دو ملت جالب است، اما سئوال اینجاست که هندی‌ها چه‌ایرانی را می‌شناسند؟
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، سی و دومین نمایشگاه بین المللی کتاب دهلی نو این روزها اینجا در هند سرزمینی پر از خرده فرهنگ‌های گوناگون در حال برگزاری است. ایران نیز در کنار 16 کشور خارجی دیگر در این نمایشگاه حضور پیدا کرده است.
عاشقان زبان و ادب فارسی. در هند کم نیستند و این عشق آن ها را به یک نقطه جغرافیایی یعنی ایران رهنمود می‌کند. از همین روست که بازدید از غرفه ایران برای عمده افرادی که از سالن 4 این نمایشگاه گذر می‌کنند، امری است توام با هیجان و شوق.
در کنار همه رخدادهایی که در جریان این بازدید ها در غرفه ایران رخ می دهد، چند نکته حایز اهمیت است.
یکی از اتفاقات جالب غرفه ایران در روزهای اخیر مراجعه نوجوانان مسلمانان هندی به غرفه ایران است، مسلمانانی که هم ایران را خوب می شناسند و هم شخصیت‌های انقلاب را، امام خمینی(ره) و رهبر انقلاب را رهبر خود می دانند و شهید سلیمانی را قهرمان خود.
احمد علی صدیق یکی از نوجوانان مسلمان هندی است که برای خرید کتابی درباره شهید سلیمانی همراه با دوستانش به غرفه مراجعه کرده است، صدیق می گوید: ایران را با پدربزرگش شناخته است. او می گوید : من افتخار می کنم مثل شهید سلیمانی مسلمان هستم او را مسلمانان همه جهان از هندوستان و پاکستان تا چین و... دوست دارند او فقط متعلق به ایران نیست.
وی با بیان این مطلب که کتاب‌های از آیت الله خمینی و رهبر انقلاب خوانده است، می گوید: آیت الله خامنه‌ای رهبر همه ماست، امیدوارم خدا عمرش را طولانی کرده و سایه اش باقی باشد، در زمان رهبری ایشان ایران پیشرفت کرد.
عاشقان زبان و ادبیات فارسی نیز در هند کم نیستند، آن هایی که فارسی نمی دانند اما اشعار فارسی را حفظ اند.
پرادیپ شرما یکی از عاشقان شعر فارسی و امیرخسرو دهلوی است، تا جایی که نام خود را نیز خسرو نهاده است.
او می گوید: من طرفدار بزرگ حضرت امیرخسرو دهلوی هستم که بی‌شک یکی از بزرگترین شاعران پارسی‌زبان در تاریخ هند است.
او شاگرد حضرت نظام‌الدین اولیا بود و در اشعارش پیغام برادری را به همه مردم جهان داد.
او در 7 سالگی و با پیگری پدرش امیرسیف‌الدین محمود، شاگرد حضرت نظام‌الدین اولیا شد و به مدرسه او در دیاری دیگر رفت.
زمانی که امیرسیف‌الدین محمود از امیرخسرو هفت ساله پرسید که چه احساسی از حضور در این مدرسه در دیاری دیگر داری، گفت: داری گفت: من تو شدم، تو من شدی، من تن شدم، تو جان شدی تاکس نگوید بعد از این، من دیگرم، تو دیگری....
به نظر من همه مردم باید پیغامی که امیرخسرو در این شعر سعی در رساندن آن دارد را بشنوند؛ همه کشورها درحال جنگ بایکدیگر هستند درحالی که این سوال را باید بپرسیم که برای چی می‌جنگند؟ برای قطعی‌ای زمین؟
هند و ایران هزاران سال دوست بودند و فرهنگ ما بسیار به یکدیگر نزدیک است. ما اساتید ایرانی را دعوت می‌کنیم که به هند بیایند و آثار کمیاب امیرخسرو را ببنید و نه تنها در کتابخانه‌های بزرگ بلکه حتی در کوچک‌ترین کتابخانه‌ها در روستاهای هند نیز می‌توان این آثار را پیدا کرد. در هند نسخه‌های کمیاب امیرمسعود دهلوی در نزد بسیاری از خانواده‌ها وجود دارد.
من یک نسخه از حکایت امیرخسرو را تهیه کردم و این تنها نسخه فارسی در جهان است و 3 هزار صفحه دارد و این تنها نسخه این کتاب بود که در یک خانواده در پاکستان بود و من این را به هندی و انگلیسی ترجمه کردم.
من از استادان زبان فارسی می‌خواهم که به هند بیایند و روی این نسخه‌های کمیاب، کار کنند.
در میان کتاب‌های عرضه شده در غرفه ایران، کتاب‌های حوزه تاریخ، ادبیات، ادبیات کلاسیک، کودک و نوجوان و البته ادبیات پایداری توجه بازدید کنندگان را به خود جلب کرده است.
انتهای پیام/
