حکایت نذری نون و ماستِ عاشورا و تاسوعا

به گزارش خبرگزاری تسنیم از ساری، در ایران و در برخی از شهرها، نذری بسیار رایج طی سه، چهار دهه ی اخیر و حتی قبل تر از آن وجود داشته و تا حدودی تا زمان حال وجود دارد. این نذر را اکثراً «نون و ماست» مینامند و ساکنان اصیل شهرها به آن اعتقاد دارند.

محمد تمجیدی که اعتقادی خاصی به این نذر دارد، از اجرای هرساله این نذر سنتی گفت و اظهار داشت: معمولاً زنان برای بر آمدن حاجت خود نیّت می کنند و با خود می گویند: «یا ابوالفضل عباس، یا باب الحوائج، یک نون سی سیر ماست نذر حضرت عباس می‌کنم، اگر مراد مرا بدهی و حاجتم را برآوری، نان و ماستی را که نذر کرده‌ام می‌خرم و می‌آورم در کنار قبر تو بین فقرا تقسیم می کنم. 

تمجیدی افزود: پس از گفتن این عبارت یک عدد سنجاق قفلی از گوشة چارقد خود باز کرده و می‌زنند و به خانه خود برمی‌گردند. همین که حاجتشان برآورده شد نان و ماست نذری را می‌خرند و طبق نذر و نیّتی که کرده‌اند آن را بین فقرا و مردم تقسیم می‌کنند.

تمجیدی با اشاره به اینکه، بعضی از زنان معتقدند که در این نذر وزن نان و ماست نباید تغییر کند گفت: عده دیگری معتقدند که تغییر وزن نان و ماست اشکالی ندارد به شرط آنکه صاحب نذر بضاعت کافی برای خرید یک من نان و سی سیر ماست نداشته باشد در این صورت می تواند نصف مقدار فوق را تهیه کند، به هرحال در صورت تغییر وزنِ نان، همیشه باید پنج سیر بیشتر از ماست باشد.

تمجیدی از انجام این نذر در شهرهای مختلف گفت و افزود: این رسم و انجام این نذر پس از گذشت سال‌های متمادی همچنان جاری است و افرادی هرچند کهنسال، از گوشه و کنار شهرها، معمولاً پس از عرض ارادت به شهدای کربلا و انجام نذر راهی مراسمات عزاداری می‌شوند. ظهر تاسوعا به پایان نرسیده مردم سیاه پوش دیار علویان راهی محله‌ای قدیمی می‌شوند در جوار امامزاده یحیی که از نوادگان امام زین العابدین (ع) است.

محله 13 پیچ که از سالیان دور عاشقان و عزاداران حسینی به اندازه وسع خود طعامی را آماده خیرات می‌کردند تا حتی به قدر لقمه نانی سیاه جامگان حسینی را اطعام کنند. رسم نذری دادن و اطعام دهی در روز‌های تاسوعا و عاشورای حسینی اگرچه در تمام شهر‌ها و روستا‌ها مازندران مانند تمامی استان‌های کشور مرسوم و پابرجاست، عزاداری در  کوچه با 13 پیچ و خم اتفاق می‌افتد دیدنی‌ست.

نذری‌های ساده‌ای همچون نان و ماست، کمی برنج، چند دانه حبوبات و اندکی نمک ساعت‌ها عزاداران حسینی را از محله‌های دور و نزدیک به اینجا می‌کشاند. اینجا خبری از غذا‌های رنگارنگ و پر هزینه و سفره‌های عریض و طویل نذری نیست.

کودک، جوان و پیر همگی ظرف کوچکی در دست گرفته و گوشه‌ای ایستاده‌اند به میزبانی عزاداران رهگذر. در این میان محمد تمجیدی با دو کاسه در دست ایستاده بود که درون یک کاسه ماست و در دیگری لقمه‌های نان بود.

او درباره نذرش چنین گفت: سال‌ها بود که مادربزرگ من روز‌های تاسوعا در این کوچه نان و ماست پخش می‌کرد و 2 سال پیش من هم به مشکلی برخوردم و نذر نان و ماست کردم. پس از اینکه نذرم برآورده شد و حاجتم را گرفتم هر سال روز تاسوعا با ظرفی از نان و ماست به اینجا می‌آیم و میزبان عزاداران امام حسین(ع) می‌شوم.

او می‌گوید: قریب به صد سال است که این نذری پزان در خانواده ما وجود دارد و سینه به سینه به ما منتقل شده است. ما هم راه اجدادمان را ادامه می‌دهیم و از خدمت به دوستداران حسینی افتخار می‌کنیم.

انتهای پیام/