امروز عباس(ع) منظومه پهلوانی بنی‌هاشم را تصویر می‌کند
عاشورا تمثیل زیبای عشق و ایثار و آزادگی، مرثیه بی‌تکرار مصائب حضرت سیدالشهداء و روزی است که عباس(ع) منظومه پهلوانی بنی‌هاشم را تصویر می‌کند.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از پایتخت حسینیت دیار عاشقان حضرت ابوالفضل عباس علیه السلام اردبیل، امروز روز عاشوراست و هنگام تصویرگری تاریخ از واقعه کربلا؛ همان رخدادی که مرثیه عشق را هفتاد و سه بار قافیه کرد تا قصیده‌ای بلند به اعتبار برسد و شمیم عطر وجود اباعبدالله الحسین(ع) را تا همیشه تاریخ در تربت زمین به یادگار بگذارد.
امام رضا(ع) فرمود: هر کس که عاشورا، روز مصیبت و اندوه و گریه‌اش باشد، خداوند روز قیامت را برای او روز شادی و سرور قرار می‌دهد.
عاشورا کتاب بی‌تکراری است که 73 فصل آزادگی و ایثار و عشق را سرمشق کرده تا با هر واژه، «اشک» را معجر چشمان خواننده کند و مصیبت را به تمام معنا به تصویر کشد و چه تمثیل زیبایی که حسین(ع)، خود را کُشته اشک می‌داند؛ همان دم که فرمود: من کشته اشکم؛ هیچ مؤمنی مرا یاد نمی‌کند مگر آنکه«بخاطر مصیبت‌هایم» گریه می‌کند.
و به راستی که «حسین(ع)»، زیباترین نام در شناسنامه بشر است که هویت می‌دهد و حُریَت می‌بخشد...
مگر می‌شود پرده‌دری تیر سه شعبه را شنید و سرهای به نیزه رفته و غارت و اسارت اهل حرم حسین(ع) را تجسم کرد و باز زنده بود؟ بخدا که این همه مصیبت تنها در قاب «عاشورا» می‌گنجد و بس....
یا اباعبدالله(ع) اشک‌های بی‌رمق ما را بپذیر که گواه مظلومیت و حقانیت توست و ما را ببخش که در خودخواهی از تو و عزیزانت سلاحی جز اشک نداریم اما می‌دانیم تو بر همین اشک‌ها نیز ما را دست‌گیری خواهی کرد چرا که جدت رسول خدا(ص) به مادرت فرمود: فاطمه(س) جان! روز قیامت هر چشمی گریان است، مگر چشمی که در مصیبت و عزای حسین(ع) گریسته باشد، که آن چشم در قیامت خندان است و به نعمت‌های بهشتی مژده داده می‌شود.
کسی که نامش واژه‌ها را «تَر» می‌کند و غیرتش، دریا را خِجِل
حماسه کربلا را که ورق بزنی خواهی دید مقدمه‌ی زرین آن با قامت هاشمی عباس(ع)، است که حرمت گرفته تا دستان بریده او را به نشانه مظلومیت آل طه به عاریت بگیرد و فرات را با همه عظمتش، تا قیامت، تشنه‌ی پهلوانی قمر بنی‌هاشم کند.
همان کسی که امام سجاد(ع) در منزلتش فرمود: عباس(ع) را نزد خداوند منزلتى است که در روز قیامت همه شهیدان بر آن رشک مى‌برند.
و حال عاشورا است تا مطلعی بر روایت عشق 72 تن دشت نینوا باشد و شعر بی‌مانند پهلوانی و غیرت ابوالفضل العباس(ع) را روایت‌گری کند.
کسی که نامش واژه‌ها را «تَر» می‌کند و غیرتش، دریا را خِجِل؛ همان که ایستاده‌ترین دریای معرفت و برادری را به تفسیر رساند تا با شهادتش مرثیه خوانی سروده شود که امضاکننده آن تنها اباعبدالله‌الحسین(ع) است.
امام سجّاد(ع) فرمود: رحمت خدا بر عبّاس(ع)! ایثار کرد و کوشید و جان فداى برادرش کرد.
و هیهات که کربلا بی عباس(ع)، منظومه بی پایانی است که "ماه" در مدارش به یغما رفته و ستارگان را حیران نبودنش خواهد کرد.
و هنوز هم تاسوعا و عاشورا، گره خورده در مرثیه‌ای است که با غربت «ای اهل حرم میر و علمدار نیامد» را زمزمه می‌کند تا به اثبات برساند بی عباس(ع) کربلای حسین(ع)، ادبیات پهلوانی را کم دارد.
امام صادق (ع) فرمود: عموى ما، عبّاس(ع)، داراى بینشى ژرف و ایمانى راسخ بود؛ همراه با امام حسین(ع) جهاد کرد و نیک آزمایش داد و به شهادت رسید.
ای قمر بنی‌هاشم؛ ای نماد غیرت و ابهت بنی‌هاشم! ترسیم دلاوری‌های بی مانند تو، سیاهه نویسی هرچه شمر و یزید را نقش بر آب کرد پس با گوشه چشمی نظری بر سیاهی دل‌های ما کن شاید به حرمت ابهت نگاهت، «کربلایی» شدند.
عاشورای حسینی به ساحت امام عصر(عج) و شیعیان و منتظران آن حضرت و بر عزاداران حسینی تسلیت باد.
انتهای پیام/
