قطع آب؛ حربه کثیف صهیونیست‌ها برای کوچ اجباری مردم دیرالبلح
شهر دیرالبلح، در مرکز نوار غزه که از زمان آغاز نبرد طوفان الاقصی پذیرای بیش از یک میلیون آواره فلسطینی است، این روزها در سایه تنگ تر شدن حلقه محاصره و قطع آب، فشار شدیدی را از ناحیه نظامیان صهیونیست برای تخلیه کامل این شهر تحمل می کند.
به گزارش سایت عربی خبرگزاری تسنیم، شهر دیرالبلح، در مرکز نوار غزه که از زمان آغاز نبرد طوفان‌الاقصی پذیرای بیش از یک میلیون آواره فلسطینی در خود است، این روزها در سایه تنگ‌تر شدن حلقه محاصره، فشار شدیدی را از ناحیه نظامیان صهیونیست برای تخلیه کامل این شهر تحمل می‌کند.
این در شرایطی است که ارتش اسرائیل پیش‌تر، از این منطقه به عنوان ناحیه امن و بشردوستانه خبر داده بود و از همه شهروندان فلسطینی خواسته بود تا راهی این منطقه غیرجنگی و غیرنظامی شوند. با این حال اقدامات جدید نظامیان اسرائیلی باعث نگرانی مردم ساکن در این شهر نسبت به پیامدهای عملیات گسترده نظامی در آنجا شده است، منطقه‌ای که در حقیقت آخرین پناهگاه آنها محسوب می‌شود.
«عامر الفرا»؛ یکی از آوارگان فلسطینی است که در فاصله دو کیلومتری از ساحل دیرالبلح چادر خود را برپا کرده است. او در گفتگو با خبرنگار تسنیم در نوار غزه می‌گوید: من یکی از یک میلیون آواره فلسطینی هستم که در داخل چادرهای این شهر زندگی می‌کنند. چادرها در مناطقی ایجاد شده که ارتش اسرائیل آنجا را مناطق بشردوستانه و امن اعلام کرده بود. ما بعد از صدور دستورالعمل‌ها، منزل خود را تخلیه و راهی دیرالبلح شدیم، ولی در اینجا غافلگیر شدیم، چون ارتش اشغالگر به طور ناگهانی و غیرمنتظره به سمت ما و چادرهای آوارگان که در مناطق بشردوستانه برپا شده، پیشروی کردند.
این آواره فلسطینی می‌افزاید: بیش از یک ساعت و نیم در داخل چادرها حبس بودیم و زیر بمباران و آتش نیروهای اسرائیلی از آنجا خارج شدیم. چادری که ما در آن ساکن هستیم تا دریا فقط دو کیلومتر فاصله دارد. بعد از این نقطه به کجا برویم؟ برویم و خودمان را در دریا بیندازیم؟
«ادهم یوسف»، یکی دیگر از آوارگان فلسطینی که از زمان آغاز جنگ بارها مجبور به کوچ اجباری در حدفاصل مناطق شمال، مرکز و جنوب غزه شده است، از شهادت زنان و کودکان فلسطینی به ضرب گلوله نظامیان اسرائیلی در مقابل دیدگانش سخن می‌گوید.
این جوان فلسطینی در تشریح مصائب و مشقت‌های خود و خانواده‌اش از زمان آوارگی اظهار می‌دارد: ما را از غزه آواره کردند، گفتند به جنوب مهاجرت کنید، از غزه راهی اردوگاه سراط شدیم، در سراط گفتند راهی دیرالبلح شوید، بعد گفتند از دیرالبلح به رفح بروید؛ اما در رفح هم به ما گفتند به مواصی که منطقه‌ای امن است، کوچ کنید که البته بعد از مدتی مشخص شد این ادعا دروغ است. سرانجام از مواصی خارج شدیم و به دیرالبلح آمدیم.
وی در تشریح تجربیات آوارگی و اسکانش در شهر دیرالبلح می‌گوید: در دیرالبلح صهیونیست‌ها را در کنار خودمان مشاهده می‌کردیم، حتی یک زن فلسطینی صبح امروز بر اثر تیراندازی در همین جا زخمی شد. دو روز قبل هم یک پسر بچه بر اثر اصابت گلوله سرگردان نظامیان صهیونیست به شهادت رسید. ما همین جا نشسته بودیم که ترکش‌های یک خمپاره اصابت کرد و آن پسر شهید شد. دیگر جایی برای ما باقی نمانده و نمی‌دانیم که باید رهسپار کجا شویم؟
عملیات‌های تخلیه اجباری که در برخی از مناطق و محلات مسکونی شهر دیرالبلح آغاز شده، بر توان خدمت‌رسانی مقامات بومی و محلی برای تامین آب مناطقی که آوارگان در آن اسکان یافته‌اند، تأثیر منفی گذاشته است.
«دیاب جرو»، رئیس شهرک دیرالبلح به خبرنگار تسنیم در غزه گفت: از مجموع 17 حلقه چاه آب این شهر 10 حلقه از کار افتاده و دو مخزن از سه مخزن اصلی این شهر که 60 درصد از آب آشامیدنی شهروندان را تامین می‌کردند نیز از چرخه خدمت رسانی خارج شده‌اند. اینها مخازنی بودند که روزانه بیش از 9000 بطری آب را برای اهالی دیرالبلح تامین می‌کردند.
اهمیت این بحران زمانی آشکار می شود که بدانیم بیشتر چاه‌های آب زیرزمینی در مناطق عملیات نظامی ارتش اسرائیل واقع شده‌اند که همین مسئله به کاهش میزان تامین آب آشامیدنی برای شهروندان در چندین نقطه از شهر دیرالبلح منجر شده است.
جنایت کوچ اجباری یا به عبارت دیگر اجبار ساکنین به مهاجرت از مناطق تحت سکونت خود در چارچوب تلاش اشغالگران برای تحمیل واقعیت دشوار زندگی بر فلسطینی‌ها و خفه کردن آنها در منطقه بسیار باریکی است که مساحت آن از یک دهم مساحت نوار غزه فراتر نمی‌رود. در این بین سؤالی که هیچکس برای آن پاسخی ندارد این است: به کجا باید رهسپار شویم؟
انتهای پیام/
