پیامدهای کمبود پرستار/از تحمیل شیفت‌های سنگین تا فرسودگی
یک فعال صنفی حوزه پرستاری با اشاره به کمبود شدید نیروی پرستاری در کشور گفت: وزارت بهداشت به جای رفع مشکلات پرستاران دست به اجرای طرح‌های غیرکارشناسی می‌زند.
سید محمد علوی در گفت‌وگو با خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم به مناسبت هفته پرستار درباره مشکلات حوزه پرستاری اظهار کرد: متاسفانه برخی سیاست‌ها و رویکردها به‌جای ارج‌نهادن به جایگاه رفیع پرستاران، به تضعیف و بی‌اعتبار ساختن آن پرداخته‌اند.
وی کمبود پرستار را یکی از مهمترین چالش‌های حوزه پرستاری عنوان و بیان کرد: نسبت پرستار به تخت در ایران به یک فاجعه غیرقابل قبول تبدیل شده است، طبق استانداردهای جهانی، باید به ازای هر هزار نفر جمعیت چهار پرستار و به ازای هر تخت بیمارستانی 2.5 پرستار وجود داشته باشد اما واقعیت این است که ما با کمبود وحشتناکی مواجه‌ایم و این عدد به کمتر از یک پرستار به ازای هر تخت بیمارستانی رسیده که نه تنها سلامت بیماران را به خطر می‌اندازد، بلکه پرستاران موجود را نیز دچار فرسودگی می‌کند.
تحمیل شیفت‌های طولانی به پرستاران در پی کمبود نیرو
وی با بیان اینکه پرستاران با مشکلات معیشتی دست و پنجه نرم می‌کنند، خاطرنشان کرد: پرستاران تحت بار سنگین اضافه کار اجباری، ساعت‌های طولانی شیفت برخلاف قانون بهره وری با دلیل کمبود منابع انسانی قرار دارند که این شرایط به فرسودگی، اضطراب و افسردگی منجر می‌شود. این فشار مداوم، نه‌تنها توانایی آن‌ها را در ارائه مراقبت مؤثر تحت تأثیر قرار می‌دهد، بلکه روحیه و انگیزه آن‌ها را نیز نابود می‌کند.
علوی ادامه داد: عدم توجه به نیازهای روانی پرستاران و عدم حمایت از سوی وزارت بهداشت، در نهایت به بحران‌های جدی‌تری در این حرفه حیاتی خواهد انجامید.
گمراهی وزارت بهداشت در سیاستگذاری در حوزه پرستاری
وی با بیان اینکه وزارت بهداشت در هدایت کشتی سرگردان حوزه پرستاری، دچار گمراهی آشکار است، افزود: وزارت بهداشت به‌جای ارائه طرحی با بن‌مایه‌ای علمی و آینده‌نگر، در مسیری تاریک و بی‌راهه قدم نهاده است. از جمله اینکه به طرح تربیت بهیاران دوساله و بازگشایی مدارس بهیاری در سطح کشوری روی آورده است؛ این طرح گامی به سوی ایجاد شکاف عمیق‌تر میان پرستاری این مرزوبوم و استانداردهای جهانی است. طرح‌های سطحی و بی‌ریشه‌ای چون تربیت بهیاران دوساله، به‌تدریج جایگاه علمی و شایستگی‌های آکادمیک پرستاران را تضعیف کرده و آن را به حرفه‌ای صرفاً عملی و تهی از هویت علمی بدل می‌کند. در حالی که پرستاری که نقش حیاتی در درمان دارد، به سطحی چنین نازل و محدود نباید تنزل یابد. به نظر می‌رسد جریانی انحصارطلب و منفعت‌طلب در ساختار سلامت کشور به قیمت به تاراج بردن اصول علمی و کرامت پرستاران، به‌دنبال حفظ امتیازات و انحصار منابع مالی‌اند. در نگاه آنان «پرستاری» نیازی به تحصیلات عالی و دانشگاهی ندارد، بلکه چیزی بیش از نیروی کار ارزان و اجرایی نیست.
وی با تاکید بر اینکه وزارت بهداشت باید با نگاهی بلندمدت، پرستاری را به مثابه یک سرمایه ملی و علمی گرامی بدارد، افزود: وزیر بهداشت باید سلامت و کرامت پرستاری را به عنوان یک وظیفه ملی و انسانی در کانون توجه قرار دهد.
انتهای پیام/
