تربیت عرفانی کودکان با اصول توحیدی در قصه‌ها
نقش عرفان در موضوع‌سازی، ساختار‌سازی و شخصیت‌سازی در ادبیات کودک از موضوعات بسیار مهم در شکل‌دهی به ساختار ذهنی و سبک زندگی نسل آینده است.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، نشست هم‌اندیشی علمی «بازتاب معنویت و عرفان در ادبیات کودکان» توسط گروه عرفان پژوهشکده حکمت و دین‌پژوهی با حضور صاحب‌نظران این حوزه و نویسندگان آثار کودک و نوجوان در پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی برگزار شد.
در ابتدای این نشست، حجت‌الاسلام علی فضلی، دبیر علمی هم‌اندیشی و مدیر گروه عرفان پژوهشگاه، با اشاره به هدف از برگزاری جلسه اظهار داشت: این نشست به منظور برقراری ارتباط بین ادبیات کودک و عرفان اسلامی برگزار شده است.
او با اشاره به حضور کارشناسان حوزه در این مراسم گفت: در این جلسه میزبان اساتیدی هستیم که هر یک در حوزه ادبیات کودک آثار فراوانی دارند و از نظرات ایشان در بررسی بازتاب معنویت و عرفان در ادبیات کودکان بهره خواهیم برد.
گرمارودی، نخستین سخنران این هم‌اندیشی، با تأکید بر لزوم همراهی جذابیت ساختاری و آموزش در ادبیات کودک، گفت: باید میان موضوع و مضمون تفاوت قائل شد و توجه ویژه‌ای به منابع اصلی معنویت و عرفان یعنی کتاب و سنت داشت تا حقایق نهفته در آنها به‌درستی به کودکان منتقل شود.
سخنران بعدی نشست حجت‌الاسلام دانشمند بود پس از قرائت یک شعر کودکانه به امام زمان (عج)، پیشنهاد تأسیس موسسه‌ای با نام «عِبک» (عرفان برای کودک) را مطرح کرد و گفت: گزاره‌های دینی مانند آیه وجه‌الله و آیه الست می‌توانند مبنای بحث در ادبیات کودک قرار گیرند.
او همچنین به این پرسش پرداخت که آیا ذهن کودک مانند لوحی سفید است یا توانایی تفکر و اندیشه‌ورزی دارد؟
پوروهاب، سخنران بعدی، بحث را به حوزه شعر کودک معطوف کرده و از سه رکن اصلی شعر یعنی عشق، خرد و ادبیت سخن گفت.
پوروهاب بر این باور بود که بازآفرینی اشعار عارفانه باید با رعایت قوانین منطقی و شرایط اجتماعی انجام شود و همچنین از امکان رمزگویی در اشعار کودکانه و عارفانه سخن گفت.
حجت‌الاسلام سبحانی‌نسب، سخنران چهارم، با طرح پرسش‌هایی درباره مختصات عرفان برای کودکان، خویشتن‌شناسی و خداشناسی را از مهمترین مسایل عارفانه در ادبیات کودک دانست و به اصولی اشاره کرد که ویژگی‌های قصه‌های عرفانی را مشخص می‌کند.
حجت‌الاسلام مهاجرانی، پنجمین سخنران، ورود به بحث ادبیات کودک و عرفان را مبارک دانست و دو فایده مهم آن را برشمرد: نخست، گسترش عرفان در میان مخاطبان کودک و نوجوان و دوم، طراوت‌بخشی به ادبیات کودکانه با درون‌مایه عرفانی.
او در ادامه به نقش عرفان در موضوع‌سازی، ساختار‌سازی و شخصیت‌سازی در ادبیات کودک اشاره کرد.
حجت‌الاسلام سیدی، سخنران ششم، با نگاهی آسیب‌شناسانه به این حوزه، پرسید: «کارکرد عرفان برای نوجوانان چه اندازه می‌تواند مؤثر باشد؟»
سیدی همچنین به لزوم انتقال معنای زندگی از طریق نگاه عرفانی به نوجوانان و راهکارهای عارفانه برای ایجاد زیست معنوی اشاره کرد.
منفرد، هفتمین سخنران، با تأکید بر نیاز مبرم کودکان به معنویت دینی، گفت: «گسترش میراث معنوی در ادبیات کودک ضروری است.»
او همچنین بر ضرورت پرهیز از استفاده سطحی از مفاهیم دینی و معنوی در آثار کودکانه تأکید کرد و خواستار توزیع مناسب آثار ادبیات معنوی کودک در سراسر کشور شد.
میرزایی، آخرین سخنران، در پیامی کوتاه به اهمیت تربیت عرفانی در ادبیات کودک اشاره کرد و گفت: تربیت عرفانی اصول و قواعد خاص خود را دارد که مهمترین آنها، اصول توحیدی است و باید در قصه‌ها برای کودکان به‌عنوان بذری کاشته شود تا زیست توحیدی در آنان رشد کند.
انتهای پیام/
