درس‌های سوریه؛ مقاومت تنها ضامن حاکمیت ملی است
اشغالگری و زیاده طلبی رژیم صهیونیستی با سوریه یا فلسطین به اتمام نخواهد رسید و این رژیم به دنبال بهره گرفتن از هر فرصتی برای ضربه زدن به ملت‌ها و کشورها خواهد بود اما راهکار مقابله با آن چیست.
به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم، از زمان سقوط بشار اسد، رئیس جمهوری سوریه، رژیم صهیونیستی حملات بی‌سابقه‌ای را به مناطق مختلف سوریه با ادعای از بین بردن توانایی‌های ارتش و نیروهای مسلح این کشور انجام داده است.
برخی منابع خبری گزارش داده‌اند از زمان سقوط اسد، تعداد حملات اسرائیل به 446 مورد رسیده و 13 استان سوریه را هدف قرار داده است. به علاوه واحدهای زرهی اسرائیل به سمت منطقه حائلِ نیروهای پاسدار صلح سازمان ملل متحد در بین سوریه و بلندی‌های جولان اشغالی پیشروی کردند و مناطق اطراف استان قنیطره را با آتش توپخانه هدف قرار دادند.
این نخستین بار در 50 سال گذشته بود که نیروهای اسرائیلی، پس از توافق آتش‌بس 31 مه 1974 جنگ یوم کیپور، این منطقه را به اشغال خود درآورده‌اند.
هدف اصلی صهیونیست‌ها از حملات سنگین به سوریه
بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل مد عی شد از آنجایی که ارتش عربی سوریه مواضع خود را رها کرده است، پیمان مرزی سال 1974 با سوریه از بین رفته و برای جلوگیری از هرگونه تهدید احتمالی، به ارتش اسرائیل دستور داده تا زمانی که با دولت جدید سوریه به توافق برسند، به‌طور موقت کنترل خط مرزی ارغوانی را در دست بگیرد. ارتش اسرائیل در سال 1974 از این خط مرزی خارج شده بود.
«محمد حسن سویدان»، تحلیلگر مسائل منطقه در یادداشتی در پایگاه کریدل نوشته این اظهارات نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی تنها بهانه‌ای آشکار برای مخفی کردن برنامه‌های تاریخی رژیم اسرائیل برای تضعیف و تجزیه کشورهای عربی و باز کردن راه برای سلطه منطقه‌ای تل‌آویو است.
مفهوم «اسرائیل بزرگ» ریشه عمیقی در ایدئولوژی صهیونیستی دارد. این ایدئولوژی در میان همه صهیونیست‌ها از «تئودور هرتزل»، بنیان‌گذار صهیونیسم مدرن گرفته تا چهره‌هایی همچون «زئئو ژابوتینسکی» و حتی نخست‌وزیر اول اسرائیل، دیوید بن گوریون، آرزوهای توسعه‌طلبانه همواره یک موضوع ثابت بوده‌اند.
طبق نوشته «سویدان» طرح «اودد یینون»، با عنوان «استراتژی اسرائیل در دهه‌ی هشتاد» این چشم‌انداز را بیشتر تثبیت کرد. این طرح که نخستین بار در فوریه‌ی 1982 در مجله‌ی کیوونیم (جهات) سازمان جهانی صهیونیسم منتشر شد، بر اساس دیدگاه هرتزل و بنیان‌گذاران اسرائیل در اواخر دهه‌ی 1940 تدوین شده بود.
توصیه یینون از شمال آفریقا تا شام و شبه‌جزیره عرب، تجزیه و تضعیف مزمن کشورهای عربی برای تضمین امنیت بلندمدت اسرائیل بود.
دیدگاه‌های مخرب و توسعه‌طلبانه البته محدود به چهره‌های تاریخی رژیم نیست. بزالل اسموتریچ، وزیر دارایی رژیم صهیونیستی نیز با صراحت گفته که اسرائیل باید اراضی تحت کنترل خود را تا دمشق و از جمله اردن گسترش دهد. او در مصاحبه‌ای در سال 2016 گفت: «بزرگان مذهبی ما می‌گفتند که آینده اورشلیم تا دمشق گسترش می‌یابد.»
چگونه می‌توان با طمع صهیونیست‌ها مقابله کرد
اسموتریچ به تازگی و بعد از سقوط دمشق هم گفته است: «الان وقت آن است که کنترل غزه را به دست بگیریم و قدرت حکمرانی را از حماس بگیریم و شریان حیاتی این گروه را قطع کنیم» و یک تهاجم تمام‌عیار در کرانه باختری اشغالی راه‌اندازی کنیم.
با این حال، تجربه سوریه و هزینه‌های سنگین ارتش آن بعد از سقوط دولت اسد و مقایسه آن با دستاوردهای جنبش‌های مقاومت در تقابل با رژیم نشان داده‌اند که تنها توازن قدرت می‌تواند این دیدگاه‌های توسعه‌طلبانه و ولع رژیم برای دست‌درازی به حاکمیت و تمامیت ارضی کشورها را مهار کند.
در همین راستا شیخ نعیم قاسم دبیرکل حزب‌الله لبنان در سخنرانی روزگذشته خود گفت: ما از اجرای طرح صهیونیستی خاورمیانه جدید از دروازه لبنان جلوگیری کردیم.
وی در ادامه با اشاره به تحولات سوریه تصریح کرد: آیا ندیدید که چه‌بلایی بر سر سوریه آمد و در این کشور چه گذشت و دشمن اسرائیلی به‌بهانه دفاع پیشدستانه، تمام توان نظامی سوریه را نابود کرد و اگر می‌توانست همان رویکرد توسعه‌طلبانه را در کشورهای همسایه نیز دنبال می‌کرد، اما مقاومت لبنان به‌همراه ارتش و مردم مانع از دستیابی دشمن به اهداف توسعه‌طلبانه خود در این کشور شد.
با این حال باید گفت که توسعه‌گرایی رژیم صهیونیستی با سوریه یا فلسطین به اتمام نخواهد رسید و این رژیم به دنبال بهره گرفتن از هر فرصتی برای ضربه زدن به ملت‌ها و کشورها خواهد بود.
سویدان درباره وقایع سوریه نوشته است: «درس‌های مسئله سوریه روشن و آشکار هستند. تنها از طریق مقاومت و زور می‌توان از حاکمیت ملی کشورها دفاع کرد. مقاومت تنها سپر نیست- بلکه تنها مسیر بقا علیه رژیمی است که بر اساس تخریب و اشغالگری شکل گرفته است.»
انتهای پیام/
