"خاک مادر" همچنان خاک می‌خورد!/ تبعات واگذاری روایت دست اول
اقدام به حذف نمایش یک فیلم مستند و جلوگیری از اکران آن نه تنها هیچ کمکی نمی‌کند، بلکه میدان را برای دشمنان باز می‌کند تا با ساخت مستندهای غیرواقعی و نمایش آن از طریق رسانه‌های معاند خودشان، دروغ را به جای راست به خورد مردم ایران بدهند.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم؛سینمای مستند را به عنوان سینمای پیشرو می‌شناسیم؛ دوربین مستندساز به عنوان یک راوی حقیقت‌طلب، روایتگر اتفاقات واقعی شده و تلاش می‌کند با استفاده از هنر سینما، حقیقت را پیش چشم مخاطبان بیاورد.
سال 1401، کشور، اتفاقات تلخی را پشت سر گذاشت؛ با دخالت دشمنان و موج‌سواری آنها بر احساسات مردمی، خیابان‌ها صحنه آتش افروزی افرادی شد که هیچ وقت هویت‌شان برای مردم فاش نشد، اما هر چه بود سرمداران این اتفاق، مردم نبودند. در چنین شرایطی، ضرورت ساخت فیلم‌های مستند روشنگرایانه به منظور شناساندن هویت این اغتشاشگران به مردم، بیش از هر زمان دیگری احساس می‌شود.
هجدهمین جشنواره سینما حقیقت که به تازگی به اتمام رسیده است، میزبان یک فیلم مستند در بخش نمایش ویژه بود که چنین روایتی داشت؛ فیلم مستند «خاک مادر» ساخته محسن اسلام‌زاده که سراغ اتفاقات تابستان 1401 در سیستان و بلوچستان رفته و با استفاده از تصاویر عینی از آن حادثه تلاش کرده تا پشت پرده آتش‌افروزی‌ها در سیستان و بلوچستان را روشن کند.
البته براساس شنیده‌ها، این فیلم مستند سال گذشته هم متقاضی حضور در جشنواره سینما حقیقت شده بود، اما بنابر دلایلی که مرتبط با درون و بیرون از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است، مجوز حضور در جشنواره را دریافت نمی‌کند، با این حال، امسال بعد از یکسری موافقت‌ها از سوی نهادهای امنیتی، این مستند فرصت نمایش در جشنواره سینما حقیقت در بخش نمایش ویژه را پیدا می‌کند. اگر چه همان اکران هم در ساعات پایانی بدون هیچ‌گونه توضیحی لغو می‌شود.
سوال اساسی اینجاست که اگر پیش از آغاز جشنواره با حضور این فیلم مستند در جشنواره موافقت می‌شود، چرا تنها اکران آن در دقایق پایانی لغو می‌شود؟ علاوه براین، هیچ توضیحی از سوی دبیرخانه جشنواره و یا تهیه‌کننده مستند منتشر نشده است که جای پرسش دیگری است.
نباید فراموش کنیم که در شرایطی هستیم که جنگ رسانه‌ای علیه کشورمان علنی شده و رسانه‌های فارسی زبان خارجی به صورت 24 ساعته در حال کار کردن و خبررسانی غیرواقعی علیه ایران هستند. به یاد داریم که در همان روزهای التهابات، این رسانه‌ها چگونه تصاویر غیرواقعی را در رسانه‌های خود منتشر می‌کردند و باعث افزایش التهابات می‌شدند. در چنین شرایطی، باید روایت غالب را خودمان به دست بگیریم و رسانه‌های ایرانی روایتگر اصلی اتفاقات باشند تا مبادا روایت‌های غیرواقعی توسط دشمنان به جای روایت‌های اصلی در اذهان مردم جای بگیرند.
اقدام به حذف نمایش یک فیلم مستند از جشنواره سینما حقیقت و جلوگیری از اکران آن نه تنها هیچ کمکی نمی‌کند، بلکه میدان را برای دشمنان باز می‌کند تا با ساخت مستندهای غیرواقعی و نمایش آن از طریق رسانه‌های معاند خودشان، دروغ را به جای راست به خورد مردم ایران بدهند. ای کاش پیش از آنکه آنها اقدامی کنند، ابتکار عمل را به دست گیریم. دوربین‌هایشان را باور کنیم و نقدهای دلسوزانه‌شان را بپذیریم.
انتهای پیام/
