مونولوگ|تداوم بدبینی اهالی استان سویدا سوریه به حکومت جولانی

به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم، «علیرضا مجیدی»، کارشناس مسائل غرب آسیا در ویدئویی تحلیلی برای خبرگزاری تسنیم با بیان اینکه مشکلات ابومحمد الجولانی، سرکرده گروهک تحریرالشام در استان سویدا همچنان ادامه دارد تصریح کرد: پیش‌تر در ویدئویی مستقل در مورد دیدار الجولانی با ولید جنبلاط، رهبران دروزیان لبنان نکاتی بیان شد.

.

تقریبا 90 درصد جمعیت استان سویدا را دروزیان تشکیل می‌دهند که  از سلفی‌های تکفیری هراس دارند. این ترس ریشه در تعابیر تاریخ فقهای جریان سلفی همچون ابن تیمیه، درباره دروزیان دارد. تعبیری که باعث شده سلفی‌ها به شدت با دروزیان تضاد پیدا کنند. ابن تیمیه معتقد است دروزی‌ها نه‌تنها کافرند، بلکه از یهودیان، مسیحیان و مشرکان عرب نیز کافرترند. وی همچنین تأکید می‌کند که در این شرایط، واجب است که اموال آنها مصادره شده و زنانشان به کنیزی گرفته شوند.

اگر بخواهیم در مورد تاریخ دروزیان صحبت کنیم، باید بدانیم که دروزیان در قرن‌های یازدهم تا سیزدهم، در دوران جنگ‌های صلیبی، در منطقه جبل شوف (مرز لبنان و سوریه امروزی) و در دفاع از مسلمانان در برابر مسیحیان نقش داشتند. آنها مانع از نفوذ مسیحیان به مناطق مسلمان‌نشین از طریق بندر بیروت شدند و نبردهای طولانی‌مدتی را علیه صلیبیون رهبری کردند. همین موضوع موجب شد که تا در قرن بیستم نیز منازعات میان دروزیان و مسیحیان مارونی ادامه یابد. دروزیان مدعی اند که در طول تاریخ  از بلاد اسلامی دفاع کرده‌اند.

اما پس از پایان جنگ‌های صلیبی، در حالی که خطر صلیبی ها کاهش یافته بود، وضعیت متفاوت شد. در آن زمان، دروزیان همچنان از ممالیک مصر حمایت می‌کردند. در سال 1305 هجری، ابن تیمیه فتوای جنگ علیه دروزیان را صادر و آن‌ها را به‌عنوان کافر و دشمن اسلام معرفی کرد. این فتوا به‌ویژه در دوران حکومت عثمانی در منطقه لبنان و سوریه تأثیرگذار بود.

در قرن‌های شانزدهم و هفدهم و حتی تا قرن بیستم دروزیان و مسیحیان مارونی در لبنان و سوریه درگیر نبردهای خونین بودند. یکی از معروف‌ترین وقایع این درگیری‌ها، قیام دروزیان علیه حکومت عثمانی در سال 1909 در منطقه بصری یا بصری الشام بود. در این قیام، که در استان‌های جنوبی سوریه و مناطق شمالی اردن رخ داد، دروزیان علیه عثمانی‌ها به‌طور گسترده‌ای وارد نبرد شدند. دروزیان که تا این مقطع اکثریت جمعیت منطقه حوران  را تشکیل می‌دادند، در پی این قیام توسط سپاه عثمانی چنان قتل عام شدند که جمعیت آنها به یک دهم جمعیت حوران کاهش پیدا کرد. سپاه عثمانی پس از سرکوب دروزیان ادعا کرده که 100 هزار سلاح به غنیمت گرفته است. در این نبردها، دروزیان خسارات زیادی متحمل شدند و بسیاری از آن‌ها کشته یا آواره شدند و این درگیری‌ها تأثیر زیادی بر تاریخ منطقه داشت. گفته می‌شود اهل سنت درعا هم در کنار سپاه عثمانی با دروزیان جنگیدند.

در سال‌های بعد، در جنگ‌های داخلی سوریه و درگیری‌های معاصر، همچنان شاهد تنش‌هایی میان دروزیان و دیگر گروه‌ها، به‌ویژه تکفیری‌ها و جهادی‌ها بودیم. یکی از بزرگ‌ترین جنایات اخیر، حمله جبهه النصره تحت رهبری الجولانی به «قلب لوزه» در استان ادلب بود. در این حمله، ده‌ها نفر از دروزیان کشته شدند و روستاهای دروزی‌نشین هم ویران گردید. منابع مختلف در تلاش بودند تا این حملات را توجیه کنند. محمد فیزو، یکی از نزدیکان الجولانی، اعلام کرد که این حملات به‌دلیل تیراندازی از سوی دروزیان آغاز شده است، در حالی که شواهد نشان می‌دهند که دروزیان در این حملات نقشی نداشتند. فیزو امروز مسئول امور رسانه‌های حکومت جولانی شده است.

تحولات پس از سقوط نظام بشار اسد نشان می دهد که این وضعیت همچنان در مناطقی مانند سویدا ادامه دارد، جایی که تکفیری‌ها از درعا به استان سویدا حمله کرده‌اند و اعمالی همچون آدم‌ربایی و قتل انجام داده‌اند. معروف‌ترین این موارد، ربایش 16 نفر از افراد شاخص استان سویدا است. این ربایش‌ها به‌ویژه توسط جبهه النصره انجام شد و اثرات منفی آن در خاطره جمعی مردم سویدا باقی مانده است.

در چنین شرایطی، شخصیت‌هایی مانند ماهر شرف‌الدین، که در گذشته مخالف رژیم بشار اسد بودند، در حال حاضر به‌عنوان واسطه میان دمشق و سویدا عمل می‌کنند. در حال حاضر در استان سویدا فضای بدبینی نسبت به الجولانی حاکم است. ماهر شرف‌الدین اظهار داشته است که الجولانی تاکنون هیچ پست ویژه‌ای به اهالی سویدا نداده، در حالی که نیروهای خارجی که به نام جهاد به سوریه آمده‌اند، به بسیاری از افراد خارجی تابعیت و درجات نظامی اعطا کرده‌اند.

این وضعیت، موجب ایجاد نگرانی‌های شدید در میان اهالی سویدا شده است، زیرا این افراد که به‌دنبال حفظ امنیت و حاکمیت منطقه خود هستند، از تهدیدات فکری و ایدئولوژیک که در پشت اقدامات گروه‌های تکفیری قرار دارد، آگاهند. در نتیجه در وضعیت حاضر، بدبینی شدیدی نسبت به الجولانی و گروه‌های وابسته به او در سویدا وجود دارد.