یادداشت سفیر چین|تایوان باید به آغوش وطنش باز گردد
به زعم سفیر چین «جدایی طلبی تایوان» نه تنها به شدت رفاه هموطنان تایوان را تهدید می‌کند و به منافع اصلی ملت چین آسیب می‌زند، بلکه صلح و ثبات منطقه تنگه تایوان را برهم می‌زند و یک بن بست است.
«چانگ هوآ»، سفیر چین در ایران در یادداشتی که در اختیار خبرگزاری تسنیم قرار داده موضوع انتخابات تایوان و سیاست چین واحد را مورد بررسی قرار داده است:
پس از اعلام نتایج دو انتخابات منطقه تایوان در سال 2024، کشورها از جمله ایران و سازمان های بینالمللی علناً با صدور بیانیهها، اطلاعیهها و پاسخ به سؤالات خبرنگاران، پایبندی خود به اصل سیاست چین واحد، حمایت خود از چین در حفظ حاکمیت ملی و تمامیت ارضی و هدف بزرگ مردم چین برای اتحاد مجدد کشور و همچینین مخالفت خود با هر شکلی از «جدایی طلبی تایوان» را تأیید کردند. صدای عادلانه و صلح آمیز جامعه بینالمللی اجماع گستردهای برای حمایت قاطعانه از منشور سازمان ملل متحد و هنجارهای اساسی روابط بینالملل و جریان زمانه و روند تاریخی را نشان می دهد. ما از این کشورها و سازمان های بین المللی برای درک و حمایت آنها از مواضع عادلانه چین سپاسگزاریم.
حقایق تاریخی و حقوقی تعلق تایوان به چین از دوران باستان روشن بوده است. تعداد زیادی از اسناد تاریخی بهرهبرداری مردم چین از تایوان را در دوره اولیه ثبت کردهاند. کشور «او» در دوران «3 کشور امپراطوری» در قرن 3 میلادی و سلسله «سوی» در قرن 7 میلادی، هر دو 10 هزار نفر را به تایوان فرستادند. از سلسه «سونگ» و «یوان» تا حالا، دولتهای مرکزی چین در سلسههای مختلف باهم در «پنگ هو» و تایوان، ارگان های اداری تاسیس کرده و حق مدیریت را در این دو منطقه اجرا کردند. در سال 1624، استعمارگران هلندی منطقه جنوب تایوان را اشغال کردند. در سال 1662، «جن چنگ گونگ» قهرمان ملی، استعمارگران هلند را از تایوان بیرون رانده و جزیره تایوان را پس گرفت. در سال 1684، دولت «چینگ» یک شهر در تایوان پایه گذاری کرد و در سال 1885، آن شهر را به یک استان تبدیل کرد که به عنوان بیستمین استان چین در آن زمان شناخته می شد. در سال 1894 ، ژاپن علیه چین وارد جنگ شد، این جنگ به جنگ «جیان او» موسوم بود. دولت «چینگ» مجبور شد جزایر تایوان و «پنگ هو» را به ژاپن واگذار کرد.
در سال 1943، روسای چین، ایالات متحده و بریتانیا «بیانیه قاهره» را صادر کردند که به وضوح موضوع «بازگرداندن تایوان، سرزمین سرقت شده چین توسط ژاپن به چین» را مشخص کرد. در سال 1945، ماده هشتم «اعلامیه پوتسدام» که مشترکاً توسط چین، آمریکا، بریتانیا و اتحاد جماهیر شوروی صادر شد، به اجرای مفاد «بیانیه قاهره» تاکید کرد. ژاپن با پذیرش «اعلامیه پوتسدام» تسلیم بی قید و شرط خود را اعلام کرد. این سری اسناد با اثر حقوقی بینالمللی بخشی از نظم بینالمللی پس از جنگ دوم بود و همچنین پایه تاریخی و حقوقی برای تعیین تایوان به عنوان سرزمین جدایی ناپذیر چین به حساب می آید.
در یکم اکتبر سال 1949، جمهوری خلق چین تاسیس شد که به جای دولت جمهوری چین، تنها دولت قانونی چین برای کل کشور چین شد. این جایگزینی در شرایطی اتفاق افتاد که چین به عنوان یک موضوع تحت قوانین بین المللی تغییر نشد و حاکمیت و قلمرو ذاتی چین تغییر نشد. طبیعتا، دولت جمهوری خلق چین باید از حاکمیت کامل چین، که شامل حاکمیت آن بر تایوان است، برخوردار باشد و آن را اعمال کند.
به دلیل جنگ داخلی در چین و مداخله نیروهای خارجی، دو سوی تنگه تایوان در موقعیت ویژه تقابل سیاسی طولانی مدت قرار گرفته است. اما حاکمیت و قلمرو چین تقسیم نشد و نخواهد شد. واقعیت تاریخی و حقوقی تایوان به عنوان بخشی از قلمرو چین و تعلق دو سوی تنگه تایوان به یک چین هرگز تغییر نکرده و نخواهد کرد.
در سال 1971، در بیست و ششمین مجمع عمومی سازمان ملل متحد، قطعنامه 2758 تصویب شد. این قطعنامه تأیید کرد که تنها یک چین در جهان وجود دارد و تایوان بخشی جدایی ناپذیر از قلمرو چین است و دولت جمهوری خلق چین تنها دولت قانونی است که نماینده تمام چین است.
اصل چین واحد اجماع عمومی جامعه بینالملل است و رعایت اصل چین واحد برای رعایت موازین اساسی روابط بینالمللی ضروری است. دفتر امور حقوقی دبیرخانه سازمان ملل متحد در نظرات حقوقی رسمی خود به صراحت اشاره کرد که «تایوان به عنوان استانی از چین، جایگاه مستقلی ندارد» و «مقامات تایوان از هیچ گونه جایگاه دولتی برخوردار نیستند». عنوانی که سازمان ملل متحد برای تایوان به کار می برد «تایوان، استان چین» است. در حال حاضر چین بر اساس اصل چین واحد با 182 کشور جهان روابط دیپلماتیک برقرار کرده است. در 15 ژانویه سال جاری، دولت نائورو اعلام کرد که اصل چین واحد را به رسمیت می شناسد، «روابط دیپلماتیک» را با مقامات تایوان قطع کرده و مایل به احیای روابط دیپلماتیک با چین است. این مسئله بار دیگر به طور کامل نشان می دهد که اصل چین واحد مطابق انتظار مردم و حرکت زمانه است.
انتخابات منطقه تایوان جزو امور محلی چین است. صرف نظر از نتیجه انتخابات، واقعیت اصلی تغییر نمی کند که تنها یک چین در جهان وجود دارد و تایوان بخشی از چین است و اجماع عمومی جامعه بین اللمللی برای پایبندی به اصل چین واحد هم تغییر نخواهد کرد. تایوان هرگز یک کشور نیست، در گذشته نبود و در آینده هم نخواهد بود! «جدایی طلبی تایوان» نه تنها به شدت رفاه هموطنان تایوان را تهدید می کند و به منافع اصلی ملت چین آسیب می زند، بلکه صلح و ثبات منطقه تنگه تایوان را برهم می زند و یک بن بست است. چین در نهایت اتحاد کامل ملی را تکمیل می کند و تایوان باید به آغوش سرزمین مادری باز گردد. معتقدیم جامعه بین المللی کماکان به اصل چین واحد پایبندی می کند و از اهداف عادلانه مردم چین حمایت می کند که چینیها باید با فعالیت های جدایی طلبانه «جدایی طلبی تایوان» مخالفت کنند و با تمام تلاش اتحاد مجدد ملی را تکمیل کنند.
چین و ایران دارای روابط مشارکت راهبردی جامع هستند و همواره در مسائل مربوط به منافع محوری و دغدغه های مهم یکدیگر، به طور محکم از همدیگر حمایت کرده است. مایلیم با تلاش مشترک با ایران، از منشور ملل متحد و اجماع گسترده هنجارهای اساسی روابط بین الملل دفاع کنیم.
انتهای پیام/
