ثبت رصد خانه مراغه در فهرست آثار ملی ایران/ثبت مجموعه پاسارگاد در یونسکو /درگذشت «ادوارد براون» انگلیسی

به گزارش خبرگزاری تسنیم، مهمترین رویدادهای تاریخی روز 16 تیرماه به شرح زیر است:

• رحلت فقیه اصولی و عالم دینی "آیت ‏اللَّه میرزا ابوالهدی کرباسی" (1316ش)

آیت‏اللَّه میرزا ابوالهدی کرباسی (کلباسی) در اواخر قرن سیزدهم هجری قمری در خاندانی عالم پرور در اصفهان به دنیا آمد و تحصیلات خود را در محضر پدر و عده‏ای دیگر از علما گذارند.

وی سپس برای تکمیل دروس خود در حدود سال 1281ش رهسپار نجف اشرف گردید و در درس خارج اصول و فقه حضرات آیات آخوندملامحمدکاظم خراسانی و سیدمحمدکاظم یزدی شرکت جست.

آیت‏اللَّه کرباسی پس از سالیانی توقف در نجف و رسیدن به مقامات عالی اجتهاد، به زادگاه خود بازگشت و حلقه درس خارج فقه، اصول و درایه و رجال خود را تشکیل داد. این فقیه عالی مقام از عالمانی همچون سید حسن صدر، میرزا هاشم خوانساری چهار سوقی و ملا علی محمد نجف آبادی اجازه روایت داشت و خود نیز از مشایخ اجازه حضرات آیات: سید شهاب الدین مرعشی نجفی، سید حسین خراسانی و شیخ عبدالحسین گروسی بود.

آیت‏اللَّه کرباسی همچنین کتب متعددی را به رشته تحریر درآورد که حاشیه بر کفایةُ الاصول، البَدرُالتّمام، زَلاّتُ الاَقدام و الفوائدُ الرّجالیه از آن جمله‏اند. این فقیه جلیل سرانجام در شانزدهم تیرماه 1316 ش برابر با بیست و هفتم ربیع‏الثانی 1356 ق درگذشت و در مقبره خانوادگی‏شان در قبرستان تخت فولاد اصفهان به خاک سپرده شد.

• رحلت عالم ربانی آیت ‏اللَّه "زین‏ العابدین مرندی" (1301ش)

آیت ‏اللَّه شیخ زین‏العابدین بن اسماعیل مرندی، در سال 1229ش (1266ق) در مرند در آذربایجان شرقی به دنیا آمد و مقدمات علوم و معارف اسلامی را در زادگاهش سپری نمود. وی پس از آن راهی نجف گردید و از محضر عالمان نام‏آوری همچون میرزای بزرگ شیرازی و میرزاحبیب‏اللَّه رشتی بهره‏مند شد.

آیت‏اللَّه مرندی پس از سالیانی حضور در درس مراجع بزرگوار تقلید، خود به تدریس پرداخت و شاگردانی پرورش داد. این عالم ربانی پس از مدتی در بخشی از آذربایجان به عنوان مرجع تقلید مطرح شد و رساله عملیه ایشان به نام مِنهاجُ العِباد منتشر گردید. آیت‏اللَّه مرندی سرانجام در شانزدهم تیرماه 1301ش برابر با دوازدهم ذی‏قعده 1340ق در 72 سالگی به لقاءاللَّه شتافت و در وادی‏السلام نجف اشرف مدفون شد.

• ثبت رصد خانه مراغه از دوره ایلخانی در فهرست آثار ملی ایران

رصدخانهٔ مراغه رصدخانه‌ای بود که در دورهٔ هلاکوخان زیرنظر خواجه نصیرطوسی در شهر مراغه ساخته‌شد. این رصدخانه روی تپه‌ای در غرب مراغه قرار داشته‌است و امروزه تنها پی‌های بخش‌های مختلف و بخشی از سدس سنگی آن باقی مانده‌است.

در سال‌های اخیر گنبدی برای محافظت از بقایای این بنا بر روی بخشی از آن ساخته شده‌است. پرویز ورجاوند و همکارانش در دههٔ 1350 خورشیدی به کاوش در محوطهٔ این رصدخانه پرداختند و قسمت‌های مختلف آن را شناسایی کردند. ساختمان اصلی این رصدخانه به شکل برجی استوانه‌ای ساخته شده‌بود. در ساختمان‌های جنبی آن یک کتابخانه و محل اقامت کارکنان تشخیص داده شده‌است.

بنای رصدخانهٔ مراغه در سال 657 هجری (1261 میلادی) به سفارش خواجه نصیرالدین طوسی و به فرمان هولاکو -نوهٔ چنگیزخان مغول- آغاز شد. هولاکو برای نگهداری این سازمان پژوهشی موقوفه‌های ویژه‌ای درنظر گرفت. کتابخانه‌ای شامل 400 هزار جلد کتاب و ابزارهای اخترشناسی، از جمله ذات‌الربع دیواری به شعاع 430 سانتی‌متر، حلقه‌دار (ذات‌الحلق)، حلقهٔ انقلابی، حلقهٔ اعتدالی و حلقهٔ سموت نیز فراهم شدند.

در همین‌جا بود که زیج ایلخانی به‌سال 670 هجری (1276 میلادی) فراهم شد. رصدخانهٔ مراغه فقط مخصوص رصد ستارگان نبود و یک سازمان علمی گسترده بود که بیش‌تر شاخه‌های دانش درس داده می‌شد و مشهورترین دانشمندان آن عصر -از جمله قطب‌الدین شیرازی، کاشف علت اصلی تشکیل رنگین کمان- در آن‌جا جمع شده بودند. به‌علاوه چون در آن زمان ارتباط علمی چین و ایران به‌علت استیلادی مغولان بر هر دو سرزمین برقرار شده‌بود، دانشمندان چینی -از جمله فردی به‌نام فائو مون‌جی- در این مرکز فعالت داشتند.

همچنین فیلسوف و فرهنگ‌نامه‌نویس مسیحی -ابن‌العبری- در رصدخانهٔ مراغه به درس‌دادن کتاب‌های اصول اقلیدوس و المجسطی بطلمیوس مشغول بود. این بنا در سال 1364 از دوره ایلخانی به شماره 1675 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.

• ثبت مجموعه پاسارگاد در فهرست آثار فرهنگی میراث جهانی یونسکو (1383ش)

مجموعه میراث جهانی پاسارگاد مجموعه‌ای از آثار باستانی برجای‌ مانده از دوران هخامنشی است که در شهرستان پاسارگاد در استان فارس واقع شده‌است.

این مجموعه دربرگیرندهٔ ابنیه‌ای چون آرامگاه کوروش بزرگ، کاخ دروازه، پل، کاخ بار عام، کاخ اختصاصی، دو کوشک، آب‌نماهای باغ شاهی، آرامگاه کمبوجیه، استحکامات دفاعی تل تخت، کاروانسرای مظفری، محوطهٔ مقدس و تنگه بلاغی است.

این مجموعه، پنجمین مجموعهٔ ثبت‌شده در فهرست آثار میراث جهانی در ایران است که طی جلسه یونسکو که در تیرماه سال 1383 در چین برگزار شد به علت دارا بودن شاخص‌های فراوان با صد در صد آرا در فهرست میراث جهانی به ثبت رسید. این مجموعه به شماره 1106 در فهرست آثار فرهنگی میراث جهانی یونسکو در سال 1383 به ثبت رسید.

• درگذشت "ابن حاجب" محدث و مورخ مسلمان(630 ق)

ابن حاجب در سال 593 ق در دمشق به دنیا آمد و برای بهره‏گیری از دانش محدثان عصر خود، به شهرها و نقاط مختلف سفر کرد. ابن حاجب در علم حدیث، سرآمد علمای عصر خود بود، که تالیفاتی از وی به جای مانده است.

• رحلت عالم فرزانه "ملاحسینقلی همدانی" استاد بزرگ اخلاق(1311 ق)

آخوند ملاحسینقلی همدانی عارف والاقدر، فقیه و حکیم فرزانه و از بزرگ‏ترین استادان عرفان و اخلاق، در سال 1239 قمری در روستای "شوند" در "جزین" همدان متولد گردید.

از استادان وی می‏توان به شیخ عبدالحسین تهرانی (شیخ العراقین)، شیخ مرتضی انصاری و آقاسیدعلی شوشتری و از شاگردان دانشمند او می‏توان به شیخ محمد بهاری، سید احمد کربلایی، شیخ موسی شراره، سیدمهدی حکیم، میرزا جواد آقا ملکی تبریزی و سید جمال‏الدین اسدآبادی اشاره نمود.

به گفته‏ی استاد شهید مطهری، حوزه‏ی تعلیم و تربیت آخوند همدانی، بیشتر حوزه‏ی تربیت بود تا تعلیم.مدفن این سالک راه حق در کربلا واقع گردیده است.

• آغاز سلطنت رسمی"احمدشاه" آخرین پادشاه قاجار(1332 ق)

پس از محمد علی شاه قاجار، پسرش احمدشاه در 27 جمادی الثانی 1327 ق در دوازده سالگی به پادشاهی برگزیده شد. چون احمدشاه کودکی بیش نبود، کارها به دست هیئت مدیره‏ای افتاد که زمام امور را تا تشکیل مجلس تازه، در کف خود گرفت.

در این میان ابوالقاسم خان ملقب به ناصرالملک، نیابت سلطنت یافت و تا شعبان 1332 ق در این مقام بود و از آن پس، چون احمدشاه به سن قانونی رسیده بود، به طور رسمی، پادشاه ایران گردید.

• ساخت ساعت معروف "بیگ بن" در انگلستان (1856م)

برج ساعت بیگ بن (Big Ben)، بزرگ‌ترین و معروف ترین برج ساعت جهان است که در شهر لندن واقع است. برج ساعت کاخ وست منیستر که در ضلع شمال شرقی ساختمان پارلمان بریتانیا قرار دارد، به نام برج بیگ بن یا ساعت بیگ بن، شهرت جهانی دارد.

در واقع، بیگ بن، نام زنگ بزرگ سیزده تنی است که در داخل برج قرار دارد و سر هر ساعت هم به صدا در می‌آید. برج ساعت بیگ بن، در بریتانیا، رسمأ به نام "برج سنت استفان کاخ وست منیستر"، شناخته می‌شود.

پس از آنکه کاخ وست منیستر، در یک آتش سوزی ویرانگر در تاریخ 22 ماه اکتبر سال 1834 میلادی از بین رفت، چارلز باری، معمار معروف انگلیسی، ساخت مجدد این کاخ را شروع کرد و یک برج ساعت برای ضلع شمال شرقی کاخ درنظر گرفت. با وجود اینکه ته‏بنای برج بیگن بن، به همراه ساختمان کاخ، در سال 1834 نهاده شد، اما خود برج، 13 سال بعد از آن، در سال 1856 ساخته شد. برج ساعت بیگ بن لندن، از سطح زمین، 93.3 متر ارتفاع دارد. ساعت این برج که دارای چهار جهت است، 55 متر از سطح زمین ارتفاع دارد.

• مرگ "ژان نیکلا رِمْبو" شاعر و ادیب فرانسوی (1891م)

ژان نیکلا آرتور رِمْبو، شاعر معروف فرانسوی، در ششم ژوئن 1854م در ناحیه‏ای در شمال شرقی فرانسه به دنیا آمد. وی در محیطی غم‏انگیز تربیت یافت و این دوره، تاثیر نامطلوبی بر او نهاد.

رمبو پس از فراگیری زبان لاتینی، در 14 سالگی نامه‏ای منظوم به زبان لاتین سرود که مورد قدردانی واقع شد. او هم‏چنین در 17 سالگی نامه‏ای نوشت که ژرف‏نگری شگرف رمبو را نشان می‏داد و شخصیتی فوق عصر خود یافت نه تنها در قلمرو زیبایى بلکه در قلمرو اندیشه. رمبو سال‏هایى از عمر خود را به مسافرت و ماجراجویى سپری کرد و آثاری از خود به جای گذاشت. از جمله این آثار، کتاب اشراق، شامل یک سلسله مینیاتوری‏های رنگین از رؤیاها و بینشی حیرت‏انگیز از دنیای پرهرج و مرج خاص خود او که نبوغ جوانیش را به تصویر کشیده است.

کتاب دیگر، فصلی در جهنم، افکار رمبو را نشان می‏دهد و او را شاعری معرفی می‏کند که هرگز نتوانسته است با زندگی سازگار شود و از عصیان دست بردارد، و دیگری دیوان او که در آن از عشق و لطف خبری نیست بلکه شعرهایش همه سرشار از خشم و خشونت است و بر مبنای بی‏نظمی در همه حواس آدمی گذارده شده است، اما از رنگارنگی و تازگی الفاظ و قدرت ادراک برخوردار است.

رمبو به خوشاهنگی و تناسب کلمه اهمیت می‏دهد. کلمه در شعر رمبو درخشندگی و جلای خاصی دارد و حتی برای صداها، رنگْ قائل می‏شود. ماجراهای معنوی و فکری رمبو، بر شعر قرن بیستم اثری عمیق برجای گذاشت و شاعران جوان از نفوذ فراوان او برخوردار شدند. رمبو که از پیشوایان مکتب سمبولیسم و نمادگرایی است، راهی به سوی سبک سورئالیسم با واقعیت برتر گشود و تحول بزرگی در شعر پدید آورد. ژان رمبو سرانجام در هفتم ژوئیه 1891م در 37 سالگی درگذشت.

• تولد "سرگئی آیزْنِشْتایْنْ" کارگردان معروف سینمای جهان (1898م)

سرگئی میخایلوویچ آیْزِنشْتایْنْ، کارگردان و تئوریسین بزرگ روس، در 7 ژوئیه 1898م در روسیه به دنیا آمد. وی پس از اتمام تحصیلاتش در رشته مهندسی به خدمت ارتش روی آورد و پس از آن به کارهای هنری پرداخت.

آیزنشتاین در ابتدا با عناوین نقاش آگهی‏های تئاتر، دکوراتور و کارگردان تئاتر مشغول به کار شد و در 25 سالگی وارد جهان سینما گردید. وی به زودی با استعداد شگرف خویش به خلق آثار جاویدان سینما پرداخت و در جهان سینما، بلندآوازه شد. آیزنشتاین در سال 1930م راهی هالیوود در امریکا گردید ولی در آنجا هیچ کدام از پروژه‏هایش را عملی نیافت. از این رو به مکزیک رفت و با ساخت فیلم زنده باد مکزیک، علاوه بر رونق سینمای این کشور، تعدادی از هنرپیشگان و فیلم‏سازان جوان مکزیکی را پرورش داد.

او در سال‏های بعد فیلم‏هایى از قبیل اعتصاب، خط عمومی، اکتبر و کشتی جنگی پوتِمْکین را ساخت و در کارگردانی این فیلم‏ها و سایر فیلم‏های ارزش‏مند، شیوه‏های نو و ابتکاری به کار برد. آیزنشتاین با ساخت دو فیلم الکساندر نوکْسی و ایوان مخوف، شور میهن‏پرستی و اعتقاد شدید خود را به مرام کمونیستی نشان داد. او در برخی از فیلم‏های خود، بازی‏های دسته جمعی را بر بازی‏های انحصاریِ هنرپیشه اصلی ترجیح داده و اهمیت هنر تدوین برای ایجاد رابطه دراماتیک و نمایشی میان تصویرهای پراکنده را به اثبات رسانده است.

فیلم‏های آیزنشتاین، علاوه بر اینکه تحولی در تاریخ سینما ایجاد کرده‏اند و هر یک شاه‏کاری در هنر سینما به شمار می‏روند، از لحاظ وسعت محتوا و شکل و فرم، در حد کمالند. بدین دلیل، آیزنشتاین، استاد فورمالیسم یا شکل‏گیری در هنر فیلم محسوب می‏شود که بر اساس آن، در هنر و ادبیات، بر زیبایی ظاهر یا شکل بیرونی آثار، بیشتر از معنی، محتوا و ماده، توجه و تاکید می‏شود. وی چند کتاب نیز درباره علم نظری سینما نوشته است. سرگئی آیْزِنشْتایْن سرانجام در یازدهم اکتبر 1948م در پنجاه سالگی در مسکو درگذشت.

• درگذشت "ادوارد براون" ادیب و خاورشناس معروف انگلیسی (1926م)

ادوارد گِرَنْویل براوْنْ، خاورشناس معروف انگلیسی در هفتم فوریه 1862م در نیوکاسل انگلستان به دنیا آمد. وی تحصیلات خود را در رشته پزشکی در دانشگاه کمبریج به پایان رسانید اما علاقه فراوانش به ادبیات مشرق زمین باعث شد تا در هنگامه حضور در جنگ عثمانی و روسیه به عنوان پزشک، به فراگیری زبان عربی و فارسی و ترکی بپردازد. براون در 25 سالگی به ایران عزیمت نمود و نتیجه این سفر او به ایران، در کتاب یک سال در میان ایرانیان تشریح گردید.

براون زبان فارسی را وسیله‏ای برای انتقال تفکر و تمدن ایرانیان می‏دانست. از این رو کتاب‏های متعددی اعم از تالیف و تصحیح در مورد تاریخ و ادبیات این مرز و بوم از خود به یادگار گذاشت. در زمان حضور براون در ایران، یکی از موضوعات مورد توجه روز، مسئله فرقه‏های نوظهور در میان جامعه اسلامی بود. او ضمن آشنایى با بزرگان فرقه‏های بابی و بهایى، کتبی نیز در این زمینه نگاشت.

براون علاوه بر تدریس، به تالیف و تصنیف درباره موضوعات ادبی و تاریخی ایرانی و اسلامی و نشر کتب از روی نسخه‏های دست‏نویس می‏پرداخت و در این راه تلاش فراوانی از خود نشان داد.

در میان آثار او، چند مجموعه کتاب، نشان دهنده میزان علاقه و تسلط وی به زبان‏های فارسی و عربی است که کتاب تاریخ ادبیات ایران در 4 جلد به عنوان اولین و کامل‏ترین تاریخ ادبیات فارسی، تاریخ پزشکی عرب شامل چهار خطابه درباره جایگاه علم طب در میان اعراب قبل از اسلام تا چند قرن پس از آن و نیز کتاب انقلاب ایران درباره واقعه نهضت مشروطه از آن جمله‏اند.

برخی بر این باورند که ادوارد براون، مامور سیاسی دولت انگلستان بوده و با گرفتن پول از خارجی‏ها، قصد طرح و بزرگ‏نمایى بابی‏ها و بهایى‏ها را داشته و در راه ایجاد تفرقه میان ایرانیان تلاش می‏کرد. از سوی دیگر، گروهی نیز وی را مردی آزادی‏خواه می‏دانستند که به ادبیات و عرفان ایران و ایرانیان علاقه داشت و با سیاست‏های ضد مصالح ایران مخالفت می‏کرد. ادوارد براون سالیان طولانی به تدریس زبان فارسی و عربی در دانشگاه کمبریج مشغول بود تا این‏که در هفتم ژوئیه 1926م در 54 سالگی درگذشت.

• درگذشت خانم "گابریلا میسْتْرال" شاعر بزرگ امریکای لاتین (1957م)

گابْریلا میسْتْرالْ نام مستعاری است که یکی از برجسته‏ترین شاعران زن شیلی در زیر پوشش آن، سخنان موزون و دلپسند خود را به جهان ادب عرضه کرده و شهرت فراوانی به دست آورده است.

خانم لوسیا گودوی آلکاواگا معروف به گابریلا میسترال، شاعر و ادیب معروف امریکای لاتین در هفتم آوریل 1889م در دهکده دور افتاده‏ای در شیلی و در خانواده‏ای فرو دست، پای به صحنه وجود گذاشت. چون در ده آنها مدرسه‏ای نبود، وی بدون آموزشی رسمی و مرتب، آموزش‏های پایه را فرا گرفت و با کوشش فراوان توانست در پایان تحصیلات خود، به مقام آموزگاری کودکان ده برسد.

میسترال در این کار چنان شایستگی از خود نشان داد که از طرف آموزش و پرورش شیلی به عنوان رایزن آموزشی برگزیده شد و از این زمان بود که در پاسخ به تلاش‏های جان‏کاهی که برای بهبود فرهنگ مردم ده خود انجام داده بود، به نمایندگی مردم شیلی در جامعه ملل و پس ازآن در سازمان ملل متحد برگزیده شد. با این حال، آوازه شاعری گابریلا میسترال، از شرکت در یک مسابقه ادبی در سال 1913م و دریافت جایزه نخست آن آغاز گردید و تا آنجا پیش رفت که وی را در شمار دو سه شخصیت برجسته ادبی امریکای لاتین شناختند.

شعر میسترال، استوار و پرقدرت و زیباست. اما برخلاف بیشتر زنان سخن‏سرای امریکای جنوبی، در هیچ یک از سروده‏هایش، نشانه‏ای از شورهای سوزان جسمانی نیست، از این‏روست که وی را یکی از سنگینْ‏سخن‏ترین شاعران زن قرن بیستم به شمار آورده‏اند.

او در بسیاری از اشعارش به ستایش احساسات و عواطف مادری می‏پردازد و جایگاه مادر را با شیوایى خاصی تجلیل می‏کند. گابریلا میسترال به دلیل ویژگی‏های شعری خود، نه تنها در امریکای لاتین از شهرتی بی‏مانند برخوردار است، بلکه در سال 1945م به خاطر داستان معروف "دعا به خاطر آنها که خودکشی کردند"، موفق به اخذ جایزه ادبی نوبل گردید. میسترال در آثار نخستین خود، از تورات و اشعار برخی از ادبا مایه گرفته بود، اما از آن پس، سبک خاص خود را بازیافت و هیجان‏های گوناگونی که روحش را آشفته می‏ساخت، در شعر بیان می‏کرد؛ هیجان ناشی از عشق مادری و عشق به زادگاه، اندوه ناشی از مرگ و شفقت و احساسی که از دیدن مردم فقیر به او دست می‏داد.

این احساس‏های شخصی در آثار میسترال، غالبا جای خود را به صلح‏طلبی، عدالت‏خواهی، موضوع‏های عالی بشری، موضوعات تاریخی و موضوعات مربوط به آینده امریکای لاتین می‏داد. خانم گابریلا میسترال سرانجام در هفتم ژوئیه 1957م در 68 سالگی در نیویورک درگذشت و در شهر سانتیاگو پایتخت شیلی به خاک سپرده شد. کمتر نویسنده‏ای در زمان حیات، شهرت و افتخاری نظیر گابریلا میسترال به دست آورده است. مرگ او نیز تاثیر عظیمی در سراسر کشورهای اسپانیایی زبان که اشعار ساده و خوش‏آهنگ او را می‏ستودند، برجای گذاشت.

• روز ملی و استقلال "جزایر سلیمان" (1978م)

جزایر سلیمان در سال 1567م کشف شد. در سال 1885م شرکت گینه جدید آلمان، مدعی مالکیت بر جزایر سلیمان شده و آن‏جا را تصرف کرد. در اواخر قرن نوزدهم، انگلستان قسمت اعظم جزایر سلیمان را تحت سلطه خود درآورد. در طی جنگ جهانی دوم، در سال‏های 1942 - 43 جزایر سلیمان شاهد درگیری‏های شدیدی میان نیروهای امریکایى و ژاپنی بود تا این که به دست ژاپنی‏ها تصرف شدند.

در سال‏های پس از جنگ، جنبش‏های استقلال طلبانه‏ای در این جزایر به وجود آمد و مبارزاتی صورت گرفت. در سال 1960م یک مجمع قانون‏گزاری در جزایر سلیمان تشکیل شد و در نهایت، در سال 1976م به دنبال لغو تحت الحمایگی انگلستان، به خودمختاری رسید. سرانجام با برپایى کنفرانس برای استقلال جزایر سلیمان در لندن، این جزایر در هفتم ژوئیه 1978 به استقلال دست یافت و به عضویت سازمان ملل متحد درآمد. جزایر سلیمان با حدود 29 هزار کیلومتر مربع وسعت در قاره اقیانوسیه، در اقیانوس آرام و دریای سلیمان و در جنوب غربی جزیره نائورو و شرق پاپوا گینه نو واقع شده است.

جمیعت آن در حدود 450 هزار نفر بوده که اکثریت آنها مسیحی و عمدتاً پروتستان هستند. پایتخت جزایر سلیمان هونیارا نام دارد و واحد پول آن دلار می‏باشد. پیش‏بینی می‏شود جمعیت جزایر سلیمان تا سال 2025 در حدود 820 هزار نفر خواهد شد. زبان رسمی مردم این جزایر، انگلیسی و خط رایج، لاتین است. بیش از 94% مردم جزایر سلیمان ملیت ملانزیایی و بقیه عمدتاً اروپایی و چینی‏اند. گیزو، آئوکی و بوآلا نیز از شهرهای مهم جزایر سلیمان هستند. نظام سیاسی حاکم بر جزایر سلیمان فرمانداری کل، تحت حکومت پادشاهی انگلستان است.

منبع: پایگاه اطلاع‌رسانی راسخون

انتهای پیام/

خبرگزاری تسنیم: انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانه‌های داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای بازنشر می‌شود.