کرم‌پور:‌ افراطی‌گری و شبه روشن‌فکری دو لبه قیچی امروز سینماست

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، مهدی کرم پور درباره پرحاشیه بودن اکران«پل چوبی» گفت: متأسفانه حاشیه بسیاری برای این فیلم ایجاد شد و بیشتر دچار سوءتفاهم شد.«پل چوبی» یک فیلم رمانتیک است که در بستری از اتفاقات اجتماعی و سیاسی رخ می دهد. الهام اصلی ما برای«پل چوبی» کازابلانکا بود. این نوع فیلم ها نیازمند بستری هستند که حوادث اجتماعی در آن رخ می دهد و به صورت 100 درصد نمی تواند در رده فیلم های سیاسی قرار بگیرد و بیشتر عاشقانه است.

کرم پور ادامه داد: فیلمساز می تواند حوادث سیاسی و اجتماعی اطراف را ثبت کند و نشان دهد و «پل چوبی» قطعا فیلمی سیاسی نیست.«پل چوبی» از عشق و خانواده صحبت می کند. در دوره ای که شاهد خشن شدن نسل جوان می شویم، من از عشق گفتم و فکر می کنم صحبت از عشق از ابتدا تا انتها یک ضرورت است. وقتی احوال جامعه خوب نباشد و عصبی باشد، ما باید فضای جامعه را تلطیف کنیم.

این کارگردان افزود:وقتی«پل چوبی» ساخته شد، وارد فضایی سوء تفاهم برانگیز شد و متأسفانه اسیر همین سوء تفاهم ها و سیاست زدگی ها شد.اگر از خود فیلم حرکت کنیم، 100 درصد می تواند بهتر مورد قضاوت قرار بگیرد.

وی یادآور شد: این فیلم خیلی صریح و در ژانر کلاسیک ساخته شده و خطی است و پیچیدگی های فرمی ندارد و بسیار روشن درباره فردی صحبت می کند که سیاسی نیست و نمی خواهد باشد اما قربیل بزرگ سیاست زدگی بعد از مشروطه در ایران، خصوصی ترین لحظات او را هدف قرار می دهد. این فیلم درباره عشق و خانواده است اما در مقطعی متهم به نداشتن این اصل شد.

کرم پور تصریح کرد: تمام این مسائل به دلیل اعمال سلیقه ها، سیاست بازی و باندبازی هاست. وقتی فیلمسازی خصوصی فیلم می سازد و دیدگاه خودش را ارائه می دهد، همه با نگاهی پر از سوء تفاهم درباره آن صحبت می کنند. ما در همین جا درس خوانده ایم و اگر قرار باشد به ما اعتماد نکنند، باید به چه کسی اعتماد کنند؟

این کارگردان افزود: چاره ای نیست که این دیدگاه به رسمیت شناخته شود و اجازه دهیم درباره همه چیز صحبت شود. وقتی در تلویزیون فضا برای گفتگو باز می شود،حال جامعه بهتر می شود و این همان فضایی است که باید بین ما اتفاق بیفتد. افراطی گری و شبه روشن فکری دو سر یک قیچی هستند که همواره ما را قیچی می‌کنند و متأسفانه اجازه ایستادن هنرمندان را کنار مردم نمی‌دهند. 

کرم پور خاطرنشان کرد:فکر می کنم فیلم دچار سوء تفاهم هایی به دلیل وجود گروه های فشاری که از دو وجود داشت، شد. این فیلم به نسل بعدی خودش می گویند پای علایق خود باایستد و محبت و علاقه را ترویج می کند.

کارگردان«پل چوبی» درباره نحوه استقبال از فیلمش بیان کرد: همیشه برای فیلم هایم به شمالی ترین و جنوبی ترین نقطه شهر و شهرستان ها می روم و طبق آماری که به دست آورده ایم مخاطب 85 درصد از فیلم راضی بودند. این رضایت به ما امیدواری می دهد.

کرم پور در خصوص همکاری اش با مهناز افشار تشریح کرد: با خانم افشار دو بار تجربه همکاری داشته ام و وقتی برای «پل چوبی» دعوت شد و قرارداد را بست، سناریو را نخواند. ایشان برای این فیلم برای اولین بار کاندید بهترین بازیگر نقش اول زن شد و خوشحالم چون برای نقش خود بسیار تلاش می کنند.

این کارگردان با اشاره به پربازیگر بودن فیلم افزود: در آغاز ما به بهرام رادان و مهناز افشار فکر کرده بودیم و بعدا با آتیلا پسیانی، مهران مدیری، فرهاد اصلانی، هدیه تهرانی و برزو ارجمند اضافه شدند. قصد داشتیم به جای مدیری بازیگر دیگری را قرار دهیم اما چون دنبال فردی خوش چهره در این سن بودیم و در دهه 60 ستاره ای در سینمای ما نبود، مدیری را انتخاب کردیم.

کرم پور در پایان در خصوص ایده اصلی فیلم گفت: ایده فیلم بعد از «چه کسی امیر را کشت» به وجود آمد و طرحی را خسرو نقیبی با توجه به علاقه ام نسبت به کازابلانکا نوشت و دوبار این اتفاق افتاد اما نشد و من «طهران، تهران» را ساختم. سال 89 بستر این اتفاقات را با توجه به جریانات سال 88 پیدا کردیم و از آن سالی که قصه تمام شد و قصه به نمایش درآمد، بدون اغراق بیش از 80 شورای مختلف فیلمنامه ما را خوانده اند و همه گفته اند که هیچ مشکلی ندارد.

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم،مهناز افشار درباره پرتعداد بودن فیلم هایی که از وی روی پرده است،گفت:هر بازیگری ممکن است دوست داشته باشد که فیلم های روی پرده اش زیاد باشد اما متأسفانه دوتا از این فیلم ها قرار بود یکسال قبل اکران شود که امسال این اتفاق افتاد.

این بازیگر درباره همکاری با داریوش مهرجویی در«چه خوبه که برگشتی» عنوان کرد: این مسأله را اتفاق بزرگی در پرونده کاری خودم می دانم. بعضی اسامی جزوی از اعتبار کار بازیگران محسوب می شود و من آنچه که باید می آموختم را از آقای مهرجویی یاد گرفتم.

افشار با اشاره به همکاری اش با مهدی کرم پور در«پل چوبی» اظهارکرد:من کاری با مهدی کرم پور به نام«چه کسی امیر را کشت» را داشتم و در«پل چوبی» این اتفاق افتاد. آقای کرم پور کسی است که سبک نگاه و روایت قصه  قابل توجهی دارند و همکاری با ایشان را دوست دارم.

وی درخصوص دومین همکاری اش بعد از«شورعشق» با بهرام رادان گفت: قبلا به ما پیشنهاد داده شده بود که با هم کار کنیم و ما زمانی تصمیم گرفته بودیم که فیلمنامه ارزش این همکاری را داشته باشد و«پل چوبی» این اتفاق بود.

بازیگر فیلم«برف روی کاج ها» درباره این فیلم یادآورشد:همیشه گفته ام رؤیای برف رؤیای من شد. این فیلم با کم لطفی دیر اکران شد و سینماهایی را هم برای اکران نداشته باشد. این فیلم اتفاقا دیدگاه مثبت و روشنی به اصول و چارچوب خانواده داشت چون برخی معتقد بودند«برف روی کاج ها» به اصول خانواده خوب نگاه نمی کند اما نیت ما اصلا این نبود. تمام عوامل فیلم جزو افرادی بودند که صاحب خانواده هستند، روابط و چارچوب را می شناسند و می دانند و تمام سعی ما انتقال پیامی مثبت در این کار بود.

افشار ادامه داد: هنر می تواند سلیقه های متفاوتی را در بربگیرد و فیلمساز می تواند به قصه های مختلفی بپردازد. فکر می کنم تمام سینماگران ایران خط قرمزها و چارچوب ها را می شناسند. این تنگ نظری است که فکر کنیم«برف روی کاج ها» خط قرمز را رد کرده است.

بازیگر فیلم«سعادت آباد» درخصوص وضعیت بازیگری میان زنان توضیح داد:بازیگران خانم در سینمای ایران بسیار موفقند و اکثرشان دوستان خوب من هستند. در شرایطی که قصه ها ممکن است بسیار سخت به بانوان بپردازد، بازیگران خانم ازپس این موضوع برمی آیند. طی چندسال گذشته کم بازی های درخشان از خانم ها ندیدیم. بازیگران خانم رقابت سالم دارند و اگر رقابت نباشد، اتفاقی نمی افتد. اعتراف می کنم یکی از بهترین همکاری را در فیلم «سعادت آباد» با لیلا حاتمی و هنگامه قاضیانی داشته ام.

افشار با اشاره به بیشتر شدن مسئولیت و تعهدش در قبال دریافت جایزه های سینمایی تشریح کرد:همیشه تشویق از کودکی برای ما جذاب بوده است. جایزه بار مسئولیت هر بازیگری را بیشتر می کند و طبیعتا بعد از دریافت جوایز سخت تر می توانم انتخاب کنم چون مسئولیتی در قبال مردم،منتقدان و کارگردانان دارم.

این بازیگر در خصوص نسبت دادن واژه ستاره سینما به خودش گفت: ستاره شدن در سینما فاکتورهای بسیاری را می طلبد اما در سینمای ایران شاید نتوانیم تمام این فاکتورها را داشته باشیم. فکر می کنم یک بازیگر باید پیش خود و قلب خودش ستاره باشد و اگر این اتفاق برایش بیفتد، حال بهتری دارد.

مهناز افشار درباره تغییر در ارائه کار بازیگری اش بیان کرد: اگر بازیگری برایش بازی کردن جدی تر شود و به تعالی مورد نظرش برسد،مسئولیتش بیشتر می شود اما بهتر است بازیگر فکر کند که چه هدفی دارد. در مقطعی دیده شدن و در مقاطع بعدی ماندگاری در بازیگری بسیار مهم می شود. ماندگاری بسیار سخت است. ما نمی توانیم اسامی مثل خانم ها تسلیمی و فنی زاده و یا آقای وثوقی را فراموش کنیم. طی کردن این مراحل بسیار سخت بود و باید فیلم می دیدم ، کتاب می خواندم و از افرادی که اطلاعات بیشتری داشتند مشورت می گرفتم.

این بازیگر تأکید کرد: من در رابطه با خودم بسیار سخت گیر هستم و هنوز فکر می کنم مسیر سختی را برای ماندگار شدن در پیش دارم. به نظرم نام نیک و ماندگاری صحیح ارزش والایی دارد. دوست دارم اگر به گذشته ام نگاه می کنم، بتوانم خدارا از این بابت شکر کنم.

افشار همچنین درخصوص ارتباط با منتقدان خاطرنشان کرد:همیشه دلم می خواست تمام سلیقه ها و تفکرات کار کنند و باید اجازه دهیم وسعت هنر آن قدر زیاد شود که نسبت به فیلم های ضعیفم نقد عادلانه ای صورت بگیرد. یک نقد خوب در صورتی که کارنامه کاری اشتباهی داشته باشم، می تواند به من کمک کند و دائما یاد بگیرم. اتفاقا دوتا از جایزه خوب و شیرین را از منتقدان گرفتم که یکی برای«طبقه سوم» و دیگری برای«برف روی کاج ها» بود.

بازیگر فیلم«شورعشق» درباره دریافت اولین و آخرین لوح زرشک زرین به این فیلم توضیح داد: در تمام دنیا همیشه جوایزی وجود دارد که به بدترین لباس ها یا بدترین فیلم ها داده می شود و این ها همه سازنده است و ایرادی ندارد. ما باید برای رسیدن به تعالی روح با همه در صلح باشیم و با احترام حرف بزنیم و نقد کنیم. شاید زمانی که جوانتر بودم با بی احترامی ها می جنگیدم اما الان بیشتر از کنار این برخوردها عبور می کنم.

افشار درباره ایفای بهترین نقش هایش میان 40 فیلم بیان کرد:«انعکاس»،«آتش بس»،«سالادفصل»،«سعادت آباد» و فیلم های خوب دیگری که حضور ذهن ندارم،جزو بهترین کارهای من بوده است. اعتراف می کنم هرفیلمی که در کارنامه کاری ام قرار گرفته،باعث شده تجربیاتم بیشتر شود.

این بازیگر با اشاره به مؤثر بودن تحصیلات آکادمیک در بازیگری عنوان کرد: استعداد ذاتی است اما ما احتیاج داریم که چیزهایی را به دست بیاوریم و فکر می کنم برای هر بازیگری لازم است. تعدادی از افرادی که کار برایشان جدی شد، ادامه تحصیل دادند. من شاگرد سمندریان بودم و شرکت در کلاس های ایشان برایم بسیار تأثیرگذار بود. ما احتیاج به بازیگران جدید با استعدادهای جدید داریم و مردم نیاز دارند بازیگران متفاوتی ببینند. اگر نیت آموزشگاه ها پرورش استعدادها باشد، بسیار ارزشمند است.

افشار درباره فیلم«متروپل» کیمیایی افزود: این فیلم لحظات نابی را به من داد که پس از این همه سال خستگی را از تنم بیرون آورد.

افشار درخصوص حضور نابازیگران در فیلم ها تشریح کرد: من هنگام ورود به سینما تحصیلات آکادمیک جدی نداشتم پس نمی توانم نظر بدهم که نابازیگر حق ورود ندارد. به نظرم ورود آسان و ماندگاری سخت تر است. اگر به ماجراهایی از این دست مثل ملک شخصی نگاه نکنیم، هم دعواها کمتر می شود و هم  تصفیه حساب ها. سینما یک مادر است و می تواند فرزندها و تربیت های مختلفی داشته باشد. احساس کردم چرا باید طی این چندسال نام افرادی مثل رخشان بنی اعتماد،بهمن فرمان آرا و ناصرتقوایی در سینما نباشد؟

این بازیگر درباره چگونگی تعهدش نسبت به سینما در پایان گفت: من بیشتر به خودم،عقاید و قلب و روحم معتقدم. اگر هنر مسیر تعالی را به من نشان می دهد، تعهد من نسبت به خودم مهم می شود. اگر تعهدم را صحیح بتوانم ایفا کنم، بهتر می توانم این مسیر را طی کنم.

انتهای پیام/