روز ملی و سر بی کلاه شعر

به گزارش خبرنگار گروه "رسانه‌های دیگر" خبرگزاری تسنیم، علیرضا حیدری در یادداشتی در روزنامه خراسان نوشت؛  امروز روز ملی شعر است. قصه انتخاب روز ملی شعر را حتماً می دانید. در اواخر دولت هشتم آقایی که از قضا نامش «شعردوست» بود و نماینده تبریز، پیگیر تعیین روز شعر شد. آن قدر خودش را به زمین و آسمان زد تا سرانجام روز درگذشت استاد شهریار را هم به عنوان روز بزرگداشت این شاعر به ثبت رساند و هم روز ملی شعر را برای 27شهریور به سالشمار اضافه کرد.

از همان اول دو بحث جدی در گرفت. تقریباً کسی با روز بزرگداشت شهریار مخالفتی نداشت و حق این شاعر خوب آذری زبان و فارسی زبان می دانست که روزی به نام او در سالشمار ثبت شود گرچه انتخاب روز درگذشت شهریار یک بدسلیقگی آشکار بود اما آن چه در جان برخی شاعران آتش در انداخت این بود که این روز، روز ملی شعر هم نام گرفت. این جا بود که نطق شاعران باز شد و انتقادها بالا گرفت. تقریبا بیشتر شاعران معتقد بودند چرا وقتی فردوسی و حافظ و سعدی و مولانا را داریم، روز درگذشت شهریار روز ملی شعر شود. برخی هم اسامی دیگری از شاعران معاصر مثل نیما را به عنوان پدر شعر نو مناسب روز ملی شعر می دانستند. این ماجرا یازده سال است که همزمان با روز ملی شعر رسانه ای می  شود و پس از یکی دو روز اظهارنظرهای متفاوت پایان می یابد.

البته خود دولتی ها هم چندان روز شعر را جدی نگرفته بودند و آن چنان که مثلا در روز سینما برنامه هایی کمابیش در خور اعتنا برگزار می شود، چندان برای روز ملی شعر برنامه معتبری برگزار نشد. هر چند امسال وزیر جدید فرهنگ و ارشاد اسلامی برای روز گذشته دیدار از پیشکسوتان شعر را به همین مناسبت پیش بینی کرده بود. البته بخشی از ماجرا هم برمی گردد به این که شعر و ادب در این مملکت متولی مشخصی ندارد. به هر حال سینما معاونتی دارد و دم و دستگاهی با آن همه تبلیغات و رسانه هایی که سینما را مدام پیش چشم می آورند و بودجه مشخص و تعریف شده ای هم دارد. ولی شعر و ادب پس از سال ها اعتراض و انتقاد، دفتری در وزارت ارشاد آن هم زیر مجموعه معاونت فرهنگی نصیب اش شد که خیلی زیر پروبال شعر را آن چنان که انتظار می رفت، نگرفت.

یک جشنواره شعر فجر را دنبال کرد و حضور مسئول آن در فلان و بهمان جشنواره و همایش. به نظر می رسد در کنار پایگاهی مثل حوزه هنری که میدان وسیع تری برای شعر و ادبیات فراهم آورده است، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی هم باید برای شعر و ادبیات قدر و منزلت بیشتری قائل شود و فکری برای متولی گری آن بکند تا اگر بناست روز ملی شعری هم باشد، لااقل در این روز اتفاقی هم برای آن بیفتد. شعر هنر اول ماست. شعر مهم ترین میدان فرهنگ و قرن ها قوی ترین رسانه علمی و فرهنگی ما بوده است. تاریخ ما بدون «شعر» مفهومی ندارد.

این که مقام معظم رهبری از شعر به عنوان «ثروت ملی» یاد کرده اند، ناظر به همین موضوع است. این ثروت و سرمایه ملی یک دیرینگی تاریخی و فرهنگی دارد و امروز هم یک شاخص و امتیاز فرهنگی به شمار می آید. از این رو روز ملی شعر و ادب می تواند فرصتی باشد برای بیان مشکلات پیش روی شاعران، بحث چاپ و نشر و بروز اتفاقات تازه دراین عرصه. روز شعر نباید فقط زینت بخش سالشمارها باشد. مهم این است که به شاعران گمنام، شاعران پیشکسوت و آن ها که در حاشیه زندگی می کنند توجه شود. اگر هم برنامه ای برای روز شعر برگزار می شود چیزی شبیه یک شب شعر بزرگ تری است که هر روز مشابه آن را در گوشه و کنار شهرهایمان شاهدیم. پس برای روز ملی شعر و برای جشنواره شعر فجر باید فکر بهتری بکنیم تا شعر فقط زینت نباشد، باید شعر به عنوان «ثروت ملی» دیده شود.

انتهای پیام/
خبرگزاری تسنیم: انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانه‌های داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای بازنشر می‌شود.