بیش از ۹۰ درصد فعالیت‌های آموزشی قرآن روی زمین مانده است

به  گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، برنامه «افق» شبکه رادیویی قرآن با موضوع آموزش قرآن در موضوعات، سنین و روش‌های مختلف، آسیب‌ها، چالش‌ها، موفقیت‌ها و ناکامی‌هایی که پس از انقلاب اسلامی مد نظر بوده را مورد بررسی قرار داد. این برنامه با نظریات رضا نباتی، سیدمهدی سیف اساتید برجسته قرآن کریم، محمدحسین بهبودی، مدیر امور استان‌ها و مؤسسات مردمی سازمان دارالقرآن الکریم و محمد بنیادی مدیرکل قرآن، نماز و عترت وزارت آموزش و پرورش برگزار شد.

سیف کارشناس قرائت، رسم‌الخط و روش تدریس قرآن، با توجه به ضرورت آموزش قرآن کریم و مناسبت‌ترین روش‌های آموزش قرآن در کشور گفت: به عنوان یک معلم کوچک در کنار دیگر معلمان قرآن با توجه به اینکه سال‌های متمادی تجربه‌های قرآنی کسب کرده‌ام بر اساس پژوهش‌ها  و تجارب معتقد هستم باید با خدای خویش رابطه‌ای برقرار کنیم. سخن خدا رابطه ما با خداوند است. قانون اساسی اعتقادی هر مسلمان قرآن کریم است ما برای استفاده از سخن و کتاب الهی، از طریق آموزش باید زمینه‌ها بیان، خواندن و درک و فهم کلام الهی را در خود به وجود آوریم تا بتوانیم از سخنان خدا استفاده کنیم. باید خود را آماده کرده و توان خود را طوری تنظیم کنیم که حرف‌های خداوند را بمحض خواندن متوجه شویم. خداوند به بهترین وجه با بنده خود سخن گفته است. شایسته است برای این سخن احسن جایگاه والایی قائل شده و از این طریق با پروردگار ارتباط برقرار کنیم. یکی از ابزار رابطه نماز و دیگری قرآن است.

وی پیرامون جایگاه آموزش قرآن در وضعیت کنونی تصریح کرد: آموزش قرآن علی‌رغم فعالیت‌های خوبی که صورت گرفته است، هنوز از قالب‌های سنتی ضعیف در نیامده  است. وقتی می‌گوییم روش‌های سنتی، نمی‌خواهیم به این مفهوم هجمه‌ای داشته باشیم، منظورم روش‌های سنتی با کارایی ضعیف است به دنبال این هستیم که روش‌ها موثرتر و نتیجه‌بخش‌تر باشد؛ چه سنتی، چه جدید. باید به کرسی‌های بحث و بررسی بنشینیم، در مورد زوایای مختلف آموزش گفت‌وگو کنیم، برنامه‌ها را ارتقاء دهیم و ضعف‌ها را جبران کنیم. من روشی که مبتنی بر مبانی الهی و منطق است را اثرگذارتر می‌دانم که مطابق با سیره معصومین باشد.

این استاد قرآن کریم با بیان اینکه قبل از انقلاب آموزش قرآن در نظام و فرهنگی عمومی ما امری حاشیه‌ای شمرده می‌شد توضیح داد: آموزش قرآن پس از انقلاب گسترش خوبی یافت. در این راستا بسیاری از مؤسسات قرآنی تأسیس شد و آموزش و پرورش نیز آموزش قرآن را در مدارس با رشد خوبی مواجه کرد. آموزش و پرورش فعالیت‌های وسیعی داشته، اما این اقدامات کافی نبوده و بیش از 90 درصد کارها روی زمین مانده است. روش‌های تدریس، ساعات تدریس؛ وسایل و ابزار آموزش نیاز به به روز رسانی و تغییر دارد. همانطور که اساتید در سال‌های گذشته نهضت عظیمی در قرآن به پا کردند. باید امروزه نیز روش‌های آموزشی تحولاتی را ایجاد کرده و متناسب با شرایط روز تغییراتی پیدا کند.

سیف در پاسخ به این سوال که چه نمره‌ ای به آموزش قرآن کریم در کشور باید داد؟ گفت: ما باید به سه مورد نمره دهیم برنامه‌ریزی، نیروی انسانی و شاگردان. برنامه‌ریزی ما شامل کارشناسان و مدیران است که باید دید چقدر در این حوزه فعالیت کرده‌اند که من به آن نمره 10 از 20 می‌دهم. انتظار دارم موسسات قرآنی در این مورد کار زیادی انجام دهند. من به سختی به نیروی انسانی نمره 10 را می‌دهم و به سختی نمره قبولی می‌گیرد. قسمت اعظمی از کار زمین است مدارس خوب و مدعی حتی از روش‌های ساده تدریس غافل هستند. در این مورد فقط معلم دخیل نیست؛ کلیه سیستم مدیریتی دخیل است.

وی ادامه داد: من به دانش آموزان نمره بیشتری می‌دهم با این برنامه و این نیروی انسانی دانش آموزان نمره خوبی دریافت کرده‌اند. ما باید نگاه جامعی داشته باشیم همه ارگان‌ها در این عرصه باید نمره بگیرند. اعم از سازمان‌های دولتی تشکل‌ها و ... که در سطح ملی مساله آموزش ارزیابی شود. نمره کلی من به این سه مورد 12 است که بخش اعظم آن را شاگردان دریافت می‌کنند.

این استاد قرآن پیرامون ارکان آموزش قرآن توضیحاتی داد و افزود: از هر برنامه آموزشی باید تعریف خاصی ارائه شود. اولین رکن آموزش؛ «تعریف» است که بعد از آن باید «هدف‌گذاری» صورت گیرد. بر اساس تعریف و هدف «محتوا» تعیین شود. محتوای عینی و هم قواعد، ترجمه، تفسیر و... تعیین شود و بعد «برنامه زمانی» آن مشخص شود. «وسیله» مؤلفه دیگر است که باید متناسب با هر تعریف و هدف به روز رسانی شود و بعد «روش تدریس» مورد توجه قرار گیرد. هر مقطع، هر پایه تحصیلی و هر سن روش مجزایی آموزشی نیاز دارد. در نهایت «ارزشیابی» صورت می‌گیرد که برنامه‌ انجام شده بررسی شده و مورد ارزیابی قرار گیرد.

انتهای پیام/