همه‌ سینما توانایی داستانگویی است/سعی‌ام تعریف بدون لکنت «ملبورن» بود

آنچه در خلاصه داستان اولین فیلم بلندسینمایی نیماجاویدی آمده این است که «ملبورن» داستان زوج جوانی را روایت می‌کند که در آستانه سفر، ناخواسته درگیر ماجرایی پیچیده می‌شوند. کارگردان ملبورن که پیش از این با فیلم‌های‌کوتاهش در جشنواره های متعددی جایزه دریافت کرده این بار  اولین اثر بلند سینمایی خود را در ژانر دارم معمایی ساخته است که به اعتراف برخی از کسانی که بخشهایی از این فیلم را دیده اند «ملبورن» را می‌توان یکی از فیلم های پر سرو صدای جشنواره فیلم فجر امسال دانست.  خبرگزاری تسنیم در مصاحبه مکتوبی با این کارگردان تلاش دارد که نوع نگاه این فیلم‌ساز جوان را به سینمای اجتماعی کنکاش کند.

تسنیم:  کمی در مورد شکل گیری ایده این فیلم بگویید و اینکه نگارش فیلم‌نامه چه مقدار زمان برد؟

جاویدی: با توجه به اینکه فیلم هنوز به نمایش در نیامده خیلی نمی توان در مورد ایده و چگونگی شکل گرفتن آن صحبت کرد. در مورد زمان نگارش فیلمنامه هم باید بگویم چیزی حدود 11 ماه زمان برد.

تسنیم: عوامل فیلم «ملبورن» از بین گروه حرفه‌ای انتخاب شده اند روند انتخاب این گروه به چه صورتی بود؟

جاویدی: این انتخاب بر اساس نیاز خود فیلم بود. به نظرم انتخاب عوامل فیلم خیلی به متن بستگی دارد. فاکتورهای ریز ودرشت زیادی هم برای این انتخاب وجود دارد.

تسنیم: آیا از ابتدا خانم تگار جواهریان و آقای پیمان معادی را به عنوان بازیگران اصلی فیلم در نظر داشتید؟

جاویدی: تقریبا بله.

تسنیم: چه مقدار از فیلم را در لوکیشن های داخلی فیلم برداری شده است؟

جاویدی: حدود 90 درصد فیلم در صحنه های داخلی فیلم‌برداری شده است و از همان ابتدا با توجه به نیاز خود فیلمنامه به پیشنهاد هومن بهمنش تصمیم بر این شد که نورپردازی حذف شود. تکنیکی که بهمنش برای حذف نورپردازی استفاده کرد کار را به لحاظ اجرایی برای گروه فیلمبرداری سخت می کرد ولی نتیجه کاملا در خدمت متن و انتقال درست حس در فضای بصری کار بود. می دانستیم که همه اینها در نهایت به هر چه کمتر حس شدن حضور فیلمبردار می انجامد. این دیده نشدن و پنهان شدن پشت متن و داستان، چیزی بود که در همه بخشها آگاهانه لحاظ شده بود.

تسنیم: فیلم ملبورن چه شاخصه هایی را دارد که در جشنواره فیلم فجر به خاطر آن‌ ویژگی ها ممکن است مورد استقبال مردم و منتقدین قرار بگیرد؟

جاویدی: طبیعی است که جواب درست این سوال را باید خود مردم یا منتقدین باید بدهند (البته اگر مورد فیلم استقبال قرار بگیرد). چیزی که برای من اهمیت داشت این بود که داستانم را با لکنت کمتری تعریف کنم.

تسنیم: پیش از این «ملبورن» را یک درام معمایی معرفی کردید. این گونه سینمایی چه ویژگی هایی دارد که دوست داشتید  دغدغه های خود را با این گونه سینمایی به تصویر بکشید؟

جاویدی: این ژانر یکی از ژانرهای مورد علاقه خود من است و به نظرم همه چیزهایی را که شما به عنوان یک مخاطب برای لذت بردن از فیلم می خواهید در خود دارد. البته این یک نظر شخصی است.

تسنیم: در سال‌های اخیر فیلم سازان جوانی وارد عرصه فیلمسازی شدند که مورد استقبال مردم و منتقدین قرار گرفته‌اند. به نظر شما این استقبال به خاطر این است که فیلم‌سازان قدیمی ما دچار یک تکرار شدند و یا فیلم سازان جدید حرفهای نویی برای گفتن دارند که به واقعیت‌های جامعه امروز ما نزدیک تراست؟

جاویدی: خیلی با این حرف موافق نیستم. چیزی که مورد استقبال مخاطب قرار می گیرد یا نمی گیرد نو بودن یا کهنه بودن موضوعات نیست. ارتباطی با واقعیتهای جامعه امروز یا دیروز هم ندارد. واقعا گلادیاتور چه ربطی به جامعه روز آمریکا داشت که آنهمه موردتوجه قرار گرفت و در گیشه موفق عمل کرد؟ همه چیز به توانایی در داستانگویی برمی گردد. داستانگوهای بزرگ می توانند چنان قدرتی به موضوعات به قول شما تکراری بدهند که جاودانه شوند؛ همانطور که حرفهای نو و تازه هم در دستان فیلمسازان نابلد خسته کننده و بد از آب در می آیند. ضمنا معتقدم فیلمسازان قدیمی سینمایی هنوز هم می توانند شگفتی آفرین باشند.

تسنیم: فیلم سازان جوان و فیلم اولی های زیادی در جشنواره فیلم فجرسی و دوم حضور دارند دوست دارید در این دوره چه فیلمی را از بین این نسل جدید فیلم سازی ببینید؟

جاویدی: سعی می‌کنم همه فیلمهای هم نسلان خودم را ببینم.

تسنیم: در جشنواره فیلم فجر امسال دوست دارید چه فیلمهایی از فیلم‌سازان قدیمی را ببینید ؟

جاویدی: فیلم آقای عیاری، آقای میرکریمی، آقای پوراحمد و...

تسنیم: به عنوان سوال آخر فیلم بعدی خود را با چه موضوعی می سازید و آیا ممکن است فضای فیلم بعدی شما از شهر تهران خارج شود؟

جاویدی: واقعا صحبت کردن در مورد آینده سخت است ولی هر چیزی ممکن است.

انتهای‌پیام/