«تاج محل» و «پاپ»، قربانی امسال رسانه‌ها و مدیریت فرهنگی
خبرگزاری تسنیم: عدم توازن بین تولید و اکران فیلم این بار هم گریبان‌گیر جوان فیلم سازی می شود که نه رسانه ای دارد که از او حمایت کند و نه حمایت مسئولی که صدایش را از بین هیاهوی دیگر فیلم سازان بشنود.
خبرگزاری تسنیم: معین احمدیان
آن کس که صدایش بلند است و به عنوان فیلم ساز پیشکسوت می شناسندش و هر روز برای او در اینجا و آن‌جا بزرگداشت می‌گیرند و رسانه های ریز و درشت تک تک جملاتش هنوز از دهان در نیامده است را تیتر میکنند، از وضعیت اکران و نامهربانی رسانه ها نالان هست که چرا به فریاد فیلم تازه ام نمی رسید اما جوان فیلمسازی که برای ساخت اولین فیلمش مجبور است از همه خواسته های خود بگذرد و با کمترین امکانات فیلم اولش را بسازد و چشم تیز بین منتقدان و قلم ایرداگیر رسانه ها را هم راضی نگاه دارد به کدام جای امنی پناه برد و برای ساخته‌ی بعدی خود چه جنجال رسانه ای راه بیاندازد.
فیلم ساز جوان سرزمین من از سوی هیچ رسانه ای حمایت نمی شود چون ارزش خبری شهرت برای او کم است و اهل جدل نیست که حرفی از او بر سر زبانها بیافتد. روزهای سینمایی موفقیت های او را زود فراموش می کند و فیلمی که شرایط تولید را در کشور به سختی گذرانده است؛ خان هفتم اکران فیلم را نمی تواند بگذراند و تنها خبری که از فیلمساز جوان ایرانی در رسانه های سینمایی منعکس می‌شود حضور فیلمش در جشنواره های آن سوی آبی است.
«تاج محل» فیلمی ساده و بی‌پیرایه از هنرمندی جوان که دغدغه‌ی جامعه دارد. نگاهی ناب از روایت مظلوم آدمهایی است که قصه شان در قاب فیلم های آپارتمانی جایی نداشته است. «تاج محل» اولین فیلم بلند سینمایی "دانش اقباشاوی" بعد از اولین اکران خود در جشنواره فیلم فجر از جمله فیلمهایی است که هنوز برای عموم اکران نشده است و با این شرایطی که در سالنهای سینما وجود دارد و با این تعداد فیلم های تولید شده شرایطی مناسب برای نمایش آن باقی نمی ماند.
جوانهای این مرز و بوم فیلم «خسته نباشید» می سازند ولی شرایط بد اکران خستگی تولید یک فیلم سخت ولی کم هزینه را از تن آنها بیرون نمی‌کند. فیلمساز جوانی «ماهی و گربه» فیلمی متکی بر فرم می سازد تا تسلط خود بر تکنیک که به رخ جهانیان کشیده‌است را در معرض دید مردم سرزمین خود قرار دهد ولی در جشنواره فیلم فجر جای یک سانس ویژه برای اکران عمومی تر به او داده نمی شود.
جوانی به نام روح الله حجازی فیلم اولش را که می سازد همه تحسینش می کنند و به او می‌گویند منتظر فیلم بعدی‌ات هستیم. وقتی فیلم دوم او را در بخش خارج از مسابقه جشنواره فیلم فجر می بینند باز هم او را تحسین میکنند که «زندگی مشترک آقای محمودی و بانو» را با نگاهی متعهدانه دغدغه های جامعه امروز ایرانی را تصویر کرده است اما باز هم این فیلم در بازی اکران نوروزی جایی پیدا نمی‌کند و سینماهای شهرستان در قبضه قدرت بزرگان سینماست.
«برلین منفی هفت» ساخته رامتین لوافی‌پور تنها نمونه کوچکی از فیلمهایی است که بدترین زمان اکران به آنها اختصاص داده شده است. دیده نشدن فیلم نه تنها برای فیلم ساز درد آور است بلکه می‌تواند مانعی برای ساخت تولیدات بعدی از سوی تهیه کنندگان بهانه گیر باشد.
«پاپ» دومین ساخته بلند سینمایی احسان عبدی پور با بازی هنرمندان بوشهر و با نگاهی به جوانان و موضوع مهاجرت ساخته می شود اما به دلایلی که کارگردان فیلم هم جرات نمی‌کند بگوید در جشنواره امسال حضور ندارد. عبدی پور جوان بوشهری است که فیلمش با نام «تنهای تنهای تنها» با استقبال تماشاگران و منتقدان و جشنواره فیلم فجر سی و یکم همراه می شود و همه منتظر فیلم او در جشنوراه سی و دوم هستند.
جوان فیلم ساز امروز نیاز به حمایت دارد. حمایت از جوانان فیلم ساز یعنی اینکه جای بازی و جدل های رسانه ای هم به آنها داده شود . جوان فیلم ساز امروز پیچ و خم های نهادها و سازمانهای متعدد سینمای ایران را درک میکنند ولی دوست ندارند گرفتار بازی‌کسانی شوند که برخوردهای سلیقه ای‌شان از پیش تولید تا نمایش فیلم زخمه بر هنرشان بکشد.
حجت الله ایوبی، رئیس سازمان سینمایی در جشن اکران نوروزی 93 ضمن تاکید بر حمایت از جوانان فیلم ساز به این نکته اشاره کرد که سالنهای سینمای "هنر وتجربه" افتتاح می شود و بنا هست فیلمهایی که مخاطب خاص دارند و کمتر دیده می‌شوند در این سالنها اکران شوند. حال این مخاطب خاص بنا هست چه فیلمی و از کدام فیلمساز را در سینمای هنر و تجربه ببیند. اثر سینمایی فیلم ساز جوانی که امید شرایط اکران عمومی را از دست داده است و مجبور است فیلمش را در تک سالن و سانسهای محدود نمایش دهد. عدم توازن بین تولید و اکران فیلم این بار هم گریبان‌گیر جوان فیلم سازی می شود که نه رسانه ای دارد که از او حمایت کند و نه حمایت مسئولی که صدایش را از بین هیاهوی دیگر فیلم سازان بشنود.
انتهای پیام/
