احمد، کشوری بود که در قلب ملت جا باز کرد

به گزارش خبرگزاری تسنیم از اصفهان، 29 فرودین سال‌روز نام‌گذاری روز ارتش جمهوری اسلامی ایران بهانه‌ای برای آشنائی بیشتر با غیور مردان و دلاوران ارتش این مرزپرگهر است که با فداکاری، ایثار و شهادت آرامش را برایمان به ارمغان آوردند.

29  فروردین یادآور 48 هزار ستاره درخشان ارتش جمهوری اسلامی ایران است، ملکوت بالان 8  سال دفاع مقدس زمزمه گویان خط سرخ شهادت سجادی بی‌سر، صیاد فاتح دل‌ها، کشوری دشت ایثار، بابائی آسمان نورد، ارتش و هوانیروز و هوابرد،  30 گرگان 21 حمزه 92 زرهی اهواز، یادگاران میمک و والفجر و بیت المقدس …

در سال 1332، فیروزکوه شاهد طلوع فرزندی بود که شعاع نورش در فرداهای دور، آسمان ایران را پرتو افشانی کرد از همان آغاز از جبین این مولود، همت را می شد خواند، چیزی که گذر زمان نمودش را هر چه بیشتر هویدا ساخت و آن فرزند کسی نبود جز احمد کشوری.

پدرش با این‌که در ژاندارمری مشغول به خدمت بود و چیزی کم نداشت، ظلم و زور دستگاه جبار را تاب نمی‌آورد و به شکل‌های مختلف می‌کوشید حقوق از دست رفته مردم را ایفا کند، سرانجام نیز که فضا را برای خدمت به مردم مناسب نمی‌دید، استعفا داد و به کشاورزی روی آورد و به نان رنج و عرق جبین بسنده کرد.

شهید کشوری همیشه می‌گفت: انسان نباید فقط مسلمان شناسنامه‌ای باشد، بلکه باید عامل به احکام شرع باشد، این‌ها را احمد همیشه و هر جائی می‌گفت، اهل مطالعه بود، سیر مطالعاتی‌اش، شخصیت سیاسی او را پی‌ریزی کرد و در دوران دبیرستان با 2 تا از همکلاس‌هایش فعالیت سیاسی، مذهبی‌اش را شروع کرد.

می‌خواست به آسمان نزدیک تر شود، دیپلم را که گرفت، به استخدام نیروی هوائی درآمد، در همه دوره‌ها ممتاز بود، توی بچه‌های هوانیروز، همه به چشم استادی نگاهش می‌کردند، اساتید خارجی هم تحت تأثیر منش دینی او قرار گرفته بودند.

عبادتش دیدنی بود، چنان غرق عبادت معبود می‌شد که انسان را تحت تأثیر قرار می داد، به نماز که می‌ایستاد خوف بر تمام وجودش سیطره پیدا می‌کرد و رنگ چهره‌اش عوض می‌شد، "الذین فی صلاتهم خاشعون..."

صندوق کمک به فقرا ایده‌ای بود که کشوری با چند تا از دوستان در پایگاه راه‌اندازی کرد، از فقرا که سخن می‌گفت، اشک بر گونه‌اش سرازیر می‌شد، خود را در مقابل آنها مسئول می‌دانست.

با شهید شیرودی برای براندازی رژیم شاه فعالیت می‌کردند، پایگاه شکاری خاطره‌های بسیاری از دلاوری این 2 یار دارد که چگونه بی‌هیچ هراسی خطر را به جان می‌خریدند، بارها تحت بازجوئی ساواک قرار گرفت و هر بار از دست آنها فرار کرد، بارها در جریان تظاهرات کتک خورد، می‌گفت: این باطومی که من خوردم، چون برای خدا بود، شیرین بود، من شادم از این‌که می‌توانم قدمی بردارم و این توفیقی است از طرف پروردگار.

جنگ که شروع شد، کشوری کار خودش را خوب می‌دانست، دفاع از میهن و اسلام، خستگی را خسته کرده بود و از سختی راه هراسی نداشت، شهید فلاحی می‌گوید: شبی برای مأموریت سختی در کردستان داوطلب خواستم، هنوز سخنانم تمام نشده بود که جوانی از صف بیرون آمد، دیدم کشوری است. احمد فرشته‌ای بود در قالب انسان.
اسلام را فراتر از همه چیز می‌دید، جای که باید امام حسین(ع) برای دین فدا شود، دیگر جائی برای هیچ حرفی باقی نمی‌ماند.

ترکشی به سینه اش نشسته بود. منتظر آخرین عمل جراحی بود، اما بلند شد که برود، گفتند بمان تا پس از عمل جراحی مرخص شوی، جواب داد: وقتی اسلام در خطر باشد، من این سینه را نمی‌خواهم!

سرانجام عشق  به ولایت او را تا ملکوت راهی کرد، پانزدهم آذر 59 بعد از یک عملیات موفق، هلی کوپترش مورد اصابت راکت‌های دو میگ قرار گرفت، با اینکه هلی کوپترش داشت در آتش می‌سوخت، توانست آن را به خاک خودی برساند، اما دیگر مجالی نمانده بود، کشوری هم رفت.

ش‍‍ه‍ی‍د س‍رل‍ش‍گ‍ر خ‍ل‍ب‍‍ان‌ ‌اح‍م‍د ک‍ش‍ور‌ی‌ به دل‍ی‍ل‌ دلاور‌ی‌‌ه‍‍ای‍ش‌ ب‍ه‌ ع‍ق‍‍اب‌ ت‍ی‍ز پ‍رو‌از ج‍ب‍‍ه‍ه‌ ‌ه‍‍ا‌ی‌ ج‍ن‍گ ل‍ق‍ب‌ گ‍رف‍ت‌.

در بخشی از وصیت‌نامه شهید احمد کشوری آمده است: هر روز ستاره‌ای را از این آسمان به پائین می‌کشند امّا باز این آسمان پر از ستاره است، این بار نیز در پی امر امام، دریائی خروشان از داوطلبان به طرف جبهه‌های حق علیه باطل روان شد و من قطره‌ای از این دریایم و نیز می‌دانید که این اقیانوس بی‌پایان است و هر بار بر او افزوده می‌شود.

راه شهیدان را ادامه دهید که آنها نظاره‌گر شما هستند و مواظب ستون پنجم باشید که در داخل شما هستند ، بی تفاوتی را از خود دور کنید، در مقابل حرف‌های منحرف بی تفاوت نباشید.

مردم کوفه نشوید و امام را تنها نگذارید، در راهپیمائی‌ها بیشتر از پیش شرکت کنید، در دعاهای کمیل شرکت کنید و  فرزندانتان را آگاه کنید و تشویق به فعالیت در راه الله کنید.

روحش شاد و راهش پر رهرو باد....

انتهای پیام/ ب