اروپایی‌ها نباید چشم خود را بر جنایات اسرائیل علیه مردم فلسطین ببندند
خبرگزاری تسنیم: کارشناس اندیشکده کارنگی ضمن اشاره به حملات گسترده اسرائیل به فلسطین و عدم واکنش آمریکا به این جنایات، معتقد است اروپایی‌ها نباید در برابر این درگیری و نقض حقوق بشر توسط اسرائیل سکوت اختیار کنند.
به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم به نقل از اندیشکده بنیاد کارنگی، کارشناس این اندیشکده در گزارشی ضمن اشاره به حملات وحشیانه اسرائیل به نوار غزه و کشتار مردم غیر نظامی و عدم واکنش آمریکا به این مسئله و تمرکز سیاستمداران بر موضوعات مهم دیگر، معتقد است اروپایی‌ها باید به نتانیاهو بفهمانند که در برابر نقض حقوق بشر و کشتار غیر نظامیان بی‌تفاوت نیستند. وی مدعی است کمترین کاری که اروپایی‌ها می‌توانند در این مورد انجام داده و نشان دهند به اندازه شورای امنیت ناکارآمد نیستند، رها نکردن مردم غزه است.
دور جدیدی از خشونت و درگیری میان اسرائیل و فلسطین آغاز شده است. ربوده شدن سه نوجوان اسرائیلی- ظاهراً توسط حماس- و به دنبال آن، قتل و زنده سوزی یک نوجوان فلسطینی به دست افراطی‌ها اسرائیل، آغازگر این درگیری بود.
اسرائیل اقدامات تنبیهی جمعی فراوانی را در کرانه باختری علیه فلسطینی‌ها صورت داده است. خانه‌های ویران شده است، مردم در اورشلیم از رفتن به سر کار منع شده‌اند و صد‌ها نفر بازداشت و به روانه زندان شده‌اند.
حماس، جنبش مقاومتی که نوار غزه را تحت کنترل دارد، این اقدامات را با شلیک موشک به شهرهای اسرائیل پاسخ داد. اسرائیل موفق شد بیشتر این موشک‌ها را منحرف کند و در عین حال، حملات شدید و مداومی را علیه غزه صورت دهد. بنابر گزارش وزارت بهداشت، تقریباً 170 نفر تاکنون کشته شده و بیش از هزار نفر مجروح شده‌اند.
بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل، گفته است که قصد دارد «عملیات تیغه حفاظتی» را ، که در 8 جولای آغاز شد، تا زمانی که حماس شلیک موشک‌هایش را قطع کند، ادامه دهد. حماس چندین شرط را برای آتش بس مشخص کرده است؛ از جمله آزادی تمام آنهایی که اسرائیل اخیراً دستگیر کرده است.
محمود عباس، به عنوان رهبر فلسطین، بیش از هر زمان دیگری فاقد عملکردی مناسب بوده است. او نتوانسته کسانی را که سه نوجوان اسرائیلی را به قتل رساندند پیدا و بازداشت کند، در حالیکه اسرائیل به سرعت قاتلان نوجوان اسرائیلی را بازداشت کرد.
آنچه این دور جدید خشونت را به طور خاصی آزار دهنده می‌سازد، این است که غرب توجهی به آن ندارد. آمریکا تقریباً خود را از این درگیری کنار کشیده است. رئیس جمهور باراک اوباما هیچ جرأت و جسارتی در حل و فصل این درگیری خود نشان نداده و رهبری هیچ اقدامی را در این زمینه بر عهده نگرفته است. بی‌تفاوتی او در قبال خاورمیانه به عدم مسئولیت پذیری او اضافه شده است.
جان کری، وزیر امور خارجه آمریکا، که در تلاش نه ماهه برای دستیابی به توافق میان اسرائیل و فلسطین ناکام ماند، نیز از این درگیری به طور کلی کنار کشیده است.
کاترین اشتون، مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا بر روی دستیابی به توافق با ایران بر سر برنامه هسته‌ای آن تمرکز کرده است و همچنان به طبیعی سازی روابط میان صربستان و کوزوو ادامه می‌دهد. اینها مسائل بسیار مهمی هستند. اما اتحادیه اروپا نیز یکی از اهدا کنندگان اصلی به فلسطین و مهمترین شریک تجاری اسرائیل است. اتحادیه اروپا نمی‌تواند چشمان خود را بر روی حوادثی که در کرانه باختری و غزه رخ می‌دهد، ببندد.
واشنگتن افرادی را به مصر اعزام کرده است برای میانجی‌گری؛ همان کاری که در دوران حسنی مبارک، رئیس جمهور سابق مصر، انجام می‌داد. اما عبدالفتاح السیسی، رئیس جمهور تازه انتخاب شده مصر، که جنبش اسلامی اخوان المسلمین را در کشور خود سرکوب کرده است، نفوذی بر رهبری حماس ندارد. سیسی مرز و تونل‌های میان نوار غزه و مصر را مسدود کرد و آخرین راه فرار غزه به دنیای خارج را قطع نمود.
«فرار» واژه مناسبی است، چرا که غزه یک زندان است. یک میلیون هشتصد هزار ساکن این منطقه در معرض خطر بمباران اسرائیل قرار دارند. تصور اوضاع و احول بیمارستان‌های غزه، که فاقد دارو و تجهیزات ضروری حتی قبل از این درگیری گسترده اخیر بوده‌اند، بسیار دشوار است.
بمباران این مناطق توسط اسرائیل قطعاً به پرورش نسل افراط‌گرا و جدیدی از فلسطینی‌ها که با تنفر نسبت به اسرائیل بزرگ می‌شوند، کمک می‌کند، چرا که اسرائیل حق حیات را از آنها سلب کرده است و چون غرب و مصر حتی تلاش نمی‌کنند این آتش ناگهانی اخیر را خاموش کنند؛ نتانیاهو باید باور داشته باشد که او برای بمباران غزه به طور دلخواه اختیار تام دارد.
نتانیاهو در یک کنفرانس خیری در وزارت جنگ اسرائیل در تل‌آویو که در 11 جولای برگزار شد، اعلان کرد که هیچ فشاری از طرف جامعه بین‌الملل نخواهد توانست ما را از اقدام با تمام قوا علیه سازمانی تروریستی که قصد نابودی ما را کرده است، باز دارد.
اما اتحادیه اروپا و رهبران ملی اروپا مسئولیت سیاسی و اخلاقی برای واکنش دارند. اظهار اندوه و تقاضای آتش بس، اتحادیه اروپا را به اندازه شورای امنیت ملی فاقد نفوذ و عملکرد مناسب نشان می‌دهد؛ همچنانکه این شورا در 11 جولای، نشست اضطراری برگزار کرد که هیچ نتیجه‌ای به دنبال نداشت.
آنچه رهبران و مقامات اروپایی باید انجام دهند، رفتن به نوار غزه، تل‌آویو، رام‌الله و الخلیل در کرانه باختری است تا به چشم خود ببینند که چه اتفاقی در حال روی دادن در میدان است. این اقدام پیامی خواهد بود برای نتانیاهو که جهان در برابر این جنایات، بی‌تفاوت نیست. این واقعیت که فرانک والتر استینمیر، وزیر امور خارجه آلمان، قصد مسافرت به منطقه را دارد، شروع این روند است.
اروپایی‌ها همچنین باید کمک دارویی فراوانی را برای مردم غزه فراهم کنند. اسرائیل احتمالاً سعی کند کامیون‌های حامل دارو را به بهانه‌های امنیتی از ورود به غزه باز دارد. اما اروپایی‌ها باید نشان دهند که از این آزار و اذیت بی‌رحمانه غیر نظامیان چشم پوشی نخواهند کرد.
مجروحان را باید از غزه خارج کرده و به کشتی‌های پزشکی یا بیمارستان‌های اروپا منتقل نمود. در این مورد، اروپایی‌ها باید قاطعانه ایستادگی کنند. این یک اقدام بشردوستانه معتبر است، هرچند دولت‌های اروپایی نتوانسته‌اند چنین کمکی را به میلیون‌ها مجروح یا بی‌خانمان در جنگ داخلی سوریه بسط دهند.
در حوزه سیاسی، اتحادیه اروپا باید به محمود عباس بگوید که قاتلان سه نوجوان اسرائیلی را پیدا و بازداشت کند. اتحادیه اروپا در رام‌الله حضور واقعی دارد؛ جایی که از سال 2006 در آن مأموریت آموزش پلیس را بر عهده گرفته است. این وظیفه اروپایی‌ها نیست که مجرمان را پیدا کنند، اما قطعاً وظیفه آنها بوده است که زیرساخت‌های قضایی را تقویت کنند.
در اسرائیل، مردم به شدت از تعداد بسیار زیاد موشک‌هایی که از غزه شلیک می‌شود، به وحشت افتاده‌اند. اما آسیب بزرگتر چیزی است که این درگیری بر بافت اصلی جامعه تحمیل می‌کند.
اقدام تنبیهی جمعی که اسرائیل در مورد فلسطینی‌ها به کار گرفته است، تأثیر نامطلوب و تباه کننده‌ای بر ارزش‌های بنیادین کرامت، احترام و حقوق بشر دارد. در فلسطین، این درگیری تسلط برخی گروه‌ها را تقویت می‌کند. در مقابل چنین پیش زمینه تاریکی، کمترین کاری که اروپایی‌ها می‌توانند انجام دهند این از که از مردم غزه روی بر نگردانند.
انتهای پیام/ع
