جای خالی یک «نفر»
خبرگزاری تسنیم: ای نفر! حالا تو ردای سفید برتن کردهای و ما رخت عزا. وای که چه بد است این سیاه وسفید روزگار. کاش کمربند سیاه ایمنی را میبستی تا ما رخت سیاه را برای تو اینقدر زود بر تن نمیکردیم.
درگذشت جانسوز مهدی نفر در یک سانحه رانندگی دل اهالی مطبوعات را به درد آورد تا جایی که اکثر مطبوعاتی ها برای این خبرنگارِ پر تلاشِ نه فقط خبرگزاری فارس بلکه جامعه رسانهای کشور، دست به قلم شدند.
محسن اثیمی مدیر کل گروه ورزش خبرگزاری تسنیم که خود سالها در خبرگزاری فارس با مهدی نفر کار کرده، سوگمندانه از حضور پررنگ آن مرحوم در محافل ورزشی نوشت. یادداشت وی که در اختیار خبرگزاری فارس قرار گرفته به شرح زیر است:
دیر دست به قلم شدم چون نمیتوانستم بنویسم، انگار خدا قدرت نوشتن را از من گرفته بود. انگار نه انگار که سالهاست مینویسم. مینویسم؟ از چه مینویسم؟ از مرگ دوست عزیزم؟ از کسی که بیش از 4 سال مداوم در خبرگزاری فارس روز و شبم را با او گذرانده بودم. روز و شبم را؟ نفر، روز و شب نداشت چون کارش را دوست داشت. کارش را دوست داشت؟ او عاشق کارش بود. میمُرد برای کارش همانطور که ما امروز مُردهایم در فراقش. مُردهایم؟ فکر می کنیم زندهایم. اصلا مگر میشود بدون «نفر» زنده ماند؟ نفر؟ تو بگو جماعت، ملت از بس که این پسر پرجنب و جوش بود. پرجنب وجوش؟ تو بگو آخرِ تلاش. رهایت نمیکرد تا خبرش را نمیفرستادی. استادِ مسلم پیگیری خبر تا روی خط رفتن. استاد برقراری ارتباط با افراد مختلف با گرایشهای مختلف با آن روابط عمومی خوبش و زبان شیرینش.
بیش از 4 سال تمام این موضوع را حس کردم. با پوست و خونم حس کردم. دبیر گروه فوتبال خبرگزاری فارس بودم و نفر خبرنگار حوزه پرسپولیس. مدام تلفن همراهم و خطهای مختلف تلفن خبرگزاری زنگ میخورد و شماره نفر میافتاد. تکرار که میشد عصبیات میکرد. میگفتی «چقدر زنگ میزنی». ای نفر، ای نفر! کجایی که الان اینها را به رخ ما بکشی؟ کجایی که بعد از برنامه ورزش و مردم زنگ بزنی و بگویی «آقا به عشق خودت این پیراهن را پوشیدم». ای نفر، ای نفر! حالا تو ردای سفید برتن کردهای و ما رخت عزا. وای که چه بد است این سیاه وسفید روزگار. کاش کمربند سیاه ایمنی را میبستی تا ما رخت سیاه را برای تو اینقدر زود بر تن نمیکردیم.
همیشه خبرهایت را در «فارس» تیتر یک میکردم و روز گذشته خبر مرگت را در« تسنیم». وای که چقدر سخت بود تایپ کردن کلمه کلمه خبر درگذشتت. کاش دوباره شمارهات روی گوشیام میافتاد و میگفتی: «نزن آقا، شوخی کردهام». وای نفر، نفر، نفر...
انتهای پیام/