سکانس پایانی فیلم «حق سکوت»، صحنه پایانی ما نیست

سکانس پایانی فیلم «حق سکوت»، صحنه پایانی ما نیست

خبرگزاری تسنیم: محمدهادی نائیجی نویسنده وکارگردان فیلم سینمایی حق سکوت با بیان اینکه این فیلم را بر اساس دغدغه‌های خودم ساختم، گفت: ما به سمت سرمایه گذار دولتی رفتیم و دچار سانسور شدیم و سکانس پایانی فیلم، صحنه پایانی ما نیست.

به گزارش خبرگزاری تسنیم، نشست نقد و بررسی فیلم سینمایی «حق سکوت» در قالب شصت و پنجمین برنامه خانه فیلم فرهنگسرای فردوس با حضور محمدهادی نائیجی (نویسنده و کارگردان)، حسام محمودی (بازیگر)، رضا مرتضوی (آهنگساز)، محمود دهقانی (طراح چهره‌پردازی) و مجتبی راعی (میهمان ویژه) به همراه محمدرضا لطفی مجری و منتقد برگزار شد.

مجری این مراسم در ابتدای این نشست با بیان اینکه فیلم سینمایی حق سکوت از دو منظر اتفاق و شخصیت قابل بررسی است، گفت: از منظر اتفاق و رویداد، قابل لمس و درک بودن این فیلم از ویژگی‌های مثبت آن به شمار می‌رود. موضوع برگشت خوردن چک و بحران مالی فردی از طبقه متوسط چیزی است که دایره گسترده‌ای از مردم را شامل می‌شود، در ذات خود بسیار جذاب بوده و در این فیلم نیز پرداخت خوبی به آن شده است.

وی افزود: از منظر شخصیت وقتی کارکتر ما یک طلبه و روحانی می‌شود کمی اما و اگر شکل می‌گیرد که مثلا چرا باید طرف یک فرد روحانی باشد و اصلا ضرورت روحانی بودن این شخصیت کجاست؟ اگر در همین فیلم با همین رویداد‌ها یک فرد عادی جایگزین شخصیت طلبه می‌شد آیا بیشتر از 10 درصد از قصه عوض می‌شد؟ برای همین شاید خیلی مشخص نباشد که نویسنده و کارگردان قصد داشته از شخصیت ما را وارد اتفاق کند و یا می‌خواسته از دل اتفاق و رویداد ما را با کاراک‌تر روبرو کند.

در ادامه این نشست هادی نائیجی کارگردان فیلم حق سکوت اظهار داشت: نام فیلم من حق السکوت نیست و حق سکوت است. ما‌‌ همان قدر که حق حرف زدن داریم حق سکوت هم داریم و این نام از همین موضوع نشات گرفته است. این نکته را دوست داشتم بگویم چون همه جا نام فیلم را به اشتباه حق السکوت به معنای باج گرفتن مطرح می‌کنند. اما پیرامون بحث مطرح شده باید بگویم اگر با این زاویه به فیلم دیده شود حق شماست، اما من در این فیلم قصد داشتم چالش یک روحانی را به تصویر بکشم که در شرایطی بحرانی که دچار مشکل مالی شده مجبور می‌شود از منبر که یک حرکت مذهبی و دلی است به چشم یک گریزگاه برای کسب درآمد نگاه نکند و برای همین من نه از اتفاق به شخصیت رسیدم و نه از شخصیت به اتفاق رسیدم.

وی ادامه داد: من برای این فیلم نه از جایی سفارش گرفتم و نه قصد باج دادن داشتم. حتی در ابتدا با سرمایه گذار بخش خصوصی وارد مذاکره شدم که همه به من گفتند قصه بسیار زیبایی است اما مگر این قصه اجازه پخش خواهد گرفت؟ و آنقدر گفتند که ما به سمت سرمایه گذار دولتی رفتیم و حتی در اینجا هم باز دچار سانسور شدیم و سکانس پایانی فیلم، صحنه پایانی ما نیست. من این کار را دلی و بر اساس دغدغه‌های خودم ساختم.

وی همچنین در مورد انتخاب بازیگران فیلم عنوان کرد: هدف ما به اتفاق آقای رضا میرکریمی تهیه کننده فیلم این بود که برای شخصیت اصلی فیلم یک بازیگر قوی و قدرتمند پیدا کنیم. حال چه از میان بازیگران مطرح و شناخته شده و چه در میان بازیگران کمتر دیده شده؛ برای ما مهم این بود که بازیگر این نقش بتواند چیزی به فیلمنامه اضافه کند و وقتی که به حسام محمودی رسیدیم همه متفق القول به این نظر دست پیدا کردیم که این فرد‌‌ همان می‌رهاشم فیلم است. برای همین او را انتخاب کردیم.

در بخشی دیگر از این نشست حسام محمودی بازیگر نقش اصلی درباره حضورش در این فیلم گفت: حق سکوت چهارمین تجربه سینمایی من در عرصه بازیگری به حساب می‌آید و پیش از این در فیلم خسته نباشید نقشی کاملا متفاوت را ایفا کرده بودم و باید اعتراف کنم که این فیلمنامه و نقش برای هربازیگری وسوسه برانگیز بود و از آنجایی که تاکنون بازیگرانی نقش روحانی را بازی کرده بودند سعی کردم تا به هر شکل ممکن متفاوت باشم. برای این کار و رسیدن به این شخصیت خیلی تلاش کردم و خیلی استرس داشتم، شاید خیلی‌ها به من بگویند که شخصیت روحانی این فیلم چه از لحاظ ظاهری و چه از لحاظ بازی شبیه بهروز شعیبی طلا و مس است، اما من خود فکر می‌کنم تفاوت‌های زیادی بین می‌رهاشم فیلم حق سکوت با بهروز شعیبی طلا و مس وجود دارد و با تمام استرس و فشاری که برای ایفای این نقش تحمل کردم از نتیجه کار راضی هستم و خوشبختانه الان اگر کاستی هم وجود داشته باشد این باور را دارم که در آن زمان و مقطع چیزی بیشتر از این نمی‌توانستم برای این نقش بگذارم.

در ادامه این نشست محمود دهقانی طراح چهره‌پردازی فیلم توضیح داد: شیوه کار من اساسا به شکلی است که دوست ندارم خیلی درکار دیده شوم و تمایل زیادی به دست زدن در چهره بازیگر ندارم، در کنار این موضوع در این فیلم هم به هرحال مختصات چهره یک روحانی کاملا مشخص است و شما چیز خاصی نه می‌توانی کم و نه زیاد کنی. در این بین دو حالت بوجود می‌آید و آن اینکه یا شما انگیزه کاری را از دست بدهی و بگویی چون مختصات چهره روحانی معلوم است پس خیلی ساده بدون خلاقیت سرکار برو و کارت را انجام بده و یا اینکه اتفاقا بگویی حالا با تمام این محدودیت‌ها چه کاری می‌توانی انجام بدهی که خلاقیت‌ات بروز کند. من در این بین و در این پروژه راه دوم را انتخاب کردم و با خود گفتم هم سلیقه‌ام را یعنی دیده نشدن حفظ می‌کنم و هم در همین شرایط سعی می‌کنم به ذهن و قوه خلاقیتم فشار بیاورم که نتیجه‌اش همین چیزی است که شما می‌بینید.

وی افزود: ما برای این کار به اتفاق کارگردان تست‌های مختلفی زدیم از کم کردن حجم ریش تا پوش دادن ریش. از بی‌رمق بودن رنگ رخساره تا خیلی چیزهای دیگر به مانند گذاشتن دماغ برای یکی از طلبه‌ها در فیلم که به سلیقه خودم طوری کار شد که به چشم نیاید و دیده نشود، اما ما در این طرف کار خود را کردیم و همه چیز را حساب شده پیش بردیم.

همچنین رضا مرتضوی آهنگساز فیلم نیز در این جلسه گفت: پر واضح است که در سیر مراحل پست پرداکشن آخرین نفر آهنگساز است که متریال به دستش می‌رسد و ما با توجه به زمان کمی که داشتیم و دوستان در آبان ماه کار را کلید زدند من خیلی بعید می‌دانستم که فیلم به جشنواره برسد و تقریبا در ذهن خودم به این نتیجه رسیده بودم که چون کار نخواهد رسید با خیال راحت روی موسیقی آن کار می‌کنم، اما خب فیلم رسید و من چنان در فشار تایمی قرار گرفتم که از زمانی که فیلم به دست من رسید دقیقا 72 ساعت بعد موسیقی را ساختم و تحویل دادم و خیلی مواقع من روی صحنه‌ها راف کات با آقای ناییجی بحث می‌کردم که فلان جا موسیقی می‌خواهد یا نه. البته الان اصلا از نتیجه کار ناراضی نیستم و اگر شش ماه هم زمان داشتم باز هم همین را می‌ساختم. من در کار موسیقی معتقدم که اگر صحنه دارد کار خود را می‌کند نیازی نیست تا موسیقی را به زور به آن سنجاق کنیم و موسیقی فیلم هم عنصری است در خدمت فیلم و نباید تبدیل به بخشی مستقل در فیلم شود و در کلیت اثر جلو بزند و یا عقب بماند. اما چیزی که در این بین مهم می‌شود پیدا کردن کارک‌تر ساز‌ها با شخصیت‌های یک فیلم است که اگر این گام درست برداشته شود دیگر چیز زیاد سختی باقی نمی‌ماند.

در پایان این نشست نیز مجتبی راعی کارگردان مطرح سینمای ایران که به عنوان میه‌مان ویژه در این جلسه حضور داشت پیرامون فیلم حق سکوت گفت: این فیلم به عنوان یک فیلم اول اثر قابل قبولی است. فیلمی است که یک تصویر ضد کلیشه‌ای دارد و مخاطب با چیزی که همیشه از روحانیت و طلبه تصور داشته فرق می‌کند. اما اینکه بگوییم چقدر مخاطب می‌تواند این تصویر ضد کلیشه‌ای را بپذیرد و باور کند، چیزی نیست که بتوان با قاطعیت پاسخ داد و باید دید در اکران این اتفاق می‌افتد یا خیر. متاسفانه سیستم اکران در کشور ما قوانین خاص خود را دارد و این نشات گرفته از محدودیت سالن است، اینکه بگوییم حق سکوت فیلم پر فروشی می‌شود خیر چنین نیست و به زعم من اینکه ناییجی توانسته با یک اثر آبرومند وارد عرصه و حیطه کارگردانی شود بسیار خوب و قابل تقدیر است. اما برای اینکه بخواهد در سینما بماند و کارهای بعدی هم بسازد با این شیب به مشکل خواهد خورد.
در پایان این مراسم با اهدای لوح تقدیر و هدایا از عوامل فیلم تقدیر شد.

سلسله نشست‌های نقد و بررسی فیلم «سکانس» هر دو هفته یکبار (دوشنبه‌ها) ساعت 18 در فرهنگسرای فردوس واقع در فلکه دوم صادقیه، بلوار فردوس، بعد از چهارراه مخابرات برگزار می‌شود.

فیلم سینمایی «حق سکوت» به کارگردانی هادی نائیجی و تهیه‌کنندگی رضامیرکریمی برای اولین بار در بخش فیلم اولی‌های جشنواره فجر اکران شد و هنوز فرصت اکران عمومی نیافته است.

«حق سکوت» داستان یک روحانی و چالش‌های پیش روی او در موقعیتی خاص را به تصویر می‌کشد.

انتهای‌پیام/

پربیننده‌ترین اخبار فرهنگی
اخبار روز فرهنگی
آخرین خبرهای روز
فلای تو دی
تبلیغات
رازی
مادیران
شهر خبر
فونیکس
خانه خودرو شمال
میهن
طبیعت
پاکسان
triboon
گوشتیران
رایتل