پرواز دسته‌جمعی هواپیماها به سبک پرندگان

به گزارش گروه "رسانه‌ها" خبرگزاری تسنیم، وقتی که ابعاد سفرهای صورت گرفته با هر ایرلاین طی یک روز را درنظر می گیریم و دخل و خرج های آن را بررسی می کنیم، متوجه می شویم یک مسافر بیشتر یا یک سوختگیری کمتر چه نقش مهمی در سرنوشت این شرکت ها بازی می کند. به لطف گالری جدیدی که شرکت مشهور ایرباس منتشر کرده، می توانیم به آینده نگاهی کنیم تا ایده ای از آن چیزی که در انتظار فردای صنعت هواپیمایی است به دست بیاوریم.

پرواز دسته جمعی به سبک پرندگان

ایده پردازی برای آتیه سفرهای هوایی، چیزی فراتر از ظاهر و طراحی هواپیماها را دربر می گیرد. ایرباس در حال بررسی طرحی کاربردی است که خطوط هوایی تازه ای را به این صنعت معرفی می کند؛ خطوطی با الهام از سفرهای دسته ای پرندگان! پرواز به صورت جمعی و با آرایش (آنچنان که پرندگان از سر غریزه انجام می دهند) مزیت هایی مانند کاهش نیروی پس زننده هوا و مصرف انرژی دارد. اگر این طرح عملی شود، هر هواپیما به نرم افزار رایانه ای هوشمندی مجهز خواهد شد که مسیر و ارتفاع پرواز هواپیما را دستخوش تغییر قرار داده و بهترین مسیر دارای شرایط جوی مناسب سفر را برخواهد گزید. ایرباس اعلام کرد، لازم نیست اطلاعات کسب شده خیلی هم دقیق باشد. کافی است هواپیماها را به فاصله 20 بال از یکدیگر به پرواز دربیاورند تا از مزیت های این تکنیک استفاده کنند.

فضای داخلی کابین

داخل کابین مسافر جای پیشرفت های بسیاری دارد. برای مثال تصور کنید به جای پنجره های عادی امروزی، صفحه های دیجیتال بزرگی نصب شده باشد که در عین به نمایش درآوردن تصاویر زنده از فضای خارج کابین، اطلاعات مفیدی از موقعیت ها و محل های جغرافیایی جالب به مسافر ارائه کند. در کنار این که می توانید اطلاعات دقیق و به لحظه ای از سفر و مقدار مسیر طی شده خود از طریق این صفحه ها کسب کنید، (همچنان که امروزه در خیلی هواپیماها می توانید) این امکان نیز فراهم خواهد شد که تصاویر لازم برای تماشای فیلم یا وبگردی را به جای پشتی سر، روی کل صندلی جلو بیندازند. با یکپارچه سازی هر چه بیشتر صندلی ها، مقدار کاهش در وزن و فضای اشغال شده قابل تامل خواهد بود.

کابین فرانما

یکی از ایده های مفروض ایرباس، استفاده از پوسته زیست بسپار (بیوپلیمر) برای قسمت های خارجی هواپیماست. خدمه هواپیما از این راه می توانند فرانمایی یا شفافیت کابین را براساس شرایط خارجی تنظیم کرده، مثلا شرایط بهتری برای نفوذ نور خورشید فراهم کرده یا از ورود هوای سرد و توفانی جلوگیری کنند. پنجره های کوچک و دریچه مانند به تاریخ خواهند پیوست و تنظیم دما و رطوبت با فشار یک دکمه میسّر خواهد شد. مواد مصرفی در ساخت هواپیماها هوشمندتر شده و قادر خواهند بود مقدار وزن و فشاری را که متحمل می شوند، اندازه گرفته، تنظیمات لازم را براساس آن انجام دهند و مصرف سوخت هواپیما را بهینه کنند.

مواد تولیدی هواپیما

تا سال 2050 میلادی، شاهد استفاده از مواد پایداری در ساخت صندلی ها خواهیم بود که سبُک ، انعطاف پذیر، خودپاکساز و قابل بازیافت است. در آینده دور بعید نیست شاهد موادی باشیم که قادرند براساس نیاز مسافر یا شرایط جوّی شکل خود را تغییر بدهند. استفاده گسترده تر از فناوری هایی مانند چاپ سه بعدی نیز که اکنون استفاده هایی در تولید یک سری قطعات هواپیما دارد، دور از انتظار نیست. فراتر از اینها، تمام این مواد هوشمند با یکدیگر مرتبط خواهند شد. به گفته ایرباس، ساختار منطبق با طبیعت کابین و غشای واکنشگر آن، ترکیبی است از چشم اندازهایی کل نگر و سیستم عصبی فعالی که در سراسر آن گسترده شده و قادر است به نیازهای مختلف مسافر پاسخ بدهد.

فناوری بوم ـ صعودی

واژه limb ـ Eco که ترکیب دو لغت به معناهای بوم و صعود است، در پس خود حرف ها دارد. چگونگی نشست و برخاست یک هواپیما، رابطه مستقیمی با مصرف انرژی و سوخت آن دارد؛ از همین رو ایرباس در حال بررسی طرحی موسوم به «بوم ـ صعودی» است. این فرضیه بر استفاده از شتاب رانشی قابل بازیافتی بنا شده که قادر خواهد بود هواپیماها را در زمان کمتر، از باند کوتاه تر، به ارتفاع بیشتری بفرستد. مخصوصا که باند کوتاه تر در شرایطی که فضا محدود است از اهمیتی دوچندان برخوردار است. با چنین تکنیکی، دیگر خود هواپیما محتاج سوخت فراوان یا موتوری به قدرت سابق نخواهد بود. در عین حال، آلودگی صوتی و انتشار دی اکسید کربن هم کاهش خواهد یافت.

عملیات زمینی

نوآوری در طراحی هواپیما بدون درنظر داشتن نقش فناوری و زیربنای زمینی میسّر نیست. هر چه باشد هواپیماهای آینده هم مثل هواپیماهای امروزی، بیشتر وقت خود را روی زمین خواهند گذراند. ایرباس در حال بررسی راهکارهایی است که شرایط را برای خاموش کردن زودتر موتورهای هواپیما، تخلیه زودتر باندها و کاهش آلودگی های زمینی تا جای ممکن فراهم کند. سازمان بین المللی سفرهای هوایی (IATA) می گوید که فقط با کاهش مصرف انرژی موتورها، می توان انتشار دی اکسیدکربن را تا شش میلیون تن در سال کاهش داد. احتمال دارد که در آینده نوعی از هواپیماهای هوشمند بی سرنشینی که با باتری کار می کنند، وظیفه نقل و انتقال بارها را عهده دار شوند.

هواپیماهای 2050

براساس این طرح مفروض، مهندسان ایرباس عقیده دارند که هواپیماها تا سال 2050 چنین شکل و شمایلی پیدا خواهند کرد. بدنه دیگر یک استوانه افقی صاف نخواهد بود؛ بلکه از یک سری برجستگی و تورفتگی بهره خواهد گرفت که اجازه یک سری تنظیمات بخصوص را خواهند داد. در عین حال، دم هواپیما شکلی نعل مانند به خود می گیرد تا ایرودینامیک آن بهبود یافته و در عین حال آلودگی صوتی کاهش بیابد. ایرباس با اطمینان ادعا می کند که موتورهای 2050 هیچ ضریب خرابی نخواهند داشت و طراحی هواپیماها نیز در همان جهت بهبود خواهد یافت؛ مثلا با حذف دم های افقی هواپیماهای امروزی. تجهیزات الکترونیک و سیستم های نرم افزاری، برد هدایت به کوچک ترین نظارتی نیاز نخواهند داشت و به طور خودکار نشانه های خطا را تحت نظر خواهند داشت.

تجربه هنگام سفر

ایرباس با اشاره به تقسیم شدن کابین مسافران به چند قسمت مختلف که هرکدام در خدمت نیازی خاص از مسافران است، ادعا می کند که تک تک مسافران خواهند توانست تجربه ای مختص به خود را از پرواز با این هواپیماها به یادگار ببرند. به عنوان مثال می توانید مطابق معمول روی صندلی خود لم داده، استراحت کنید، یا به قسمت «تعامل» سری بزنید که دارای یک زمین کوچک بازی گلف، مجهز به نرم افزار و پروژکتورهای هولوگرافیک است. صندلی ها از سوی دیگر، قادرند از شما با ترکیباتی خوشایند از اصوات و بوها پذیرایی کرده و آرامشتان را تضمین کنند. همچنین اگر هوس کردید، می توانید بدن خود را با یک ماساژ از صندلی مورد استفاده بنوازید یا از همانجا نوشیدنی مورد علاقه تان را سفارش بدهید تا برایتان بیاورند. هرچه که جمعیت و نفوس سر به پیری می گذارد، این امکانات مربوط به سلامت از اهمیت بیشتری برخوردار می شود.

کابین های پیراشکی شکل

حالا به شکل خود کابین ها می رسیم. ایرباس بتازگی حق امتیازی را ثبت کرده که در تصویر آن تعدادی صندلی، به شکل پیراشکی گرد چیده شده اند. برخلاف صندلی های امروزی که به ردیف های مستقیم چیده می شوند، ورود، نه از طریق درهای کناری، که از راه دریچه ای در وسط هواپیما صورت می گیرد. شاید روزی این طراحی خارج از عرف، با پخش فشار و نقاط تحت فشار در سراسر هواپیما، موجب بهبود عملکرد آن بشود. البته باید دید که در صورت عملی شدن این طرح، سرویس دهی منظم و مستقیم امروزی جایش را به چه فنی خواهد داد؟ در نتیجه این ظاهر، می توان هواپیمایی کم ارتفاع تر، پهن تر و آیرودینامیک تر را دور محور کابین ساخت. البته بنا به گفته ایرباس، یک چنین چیدمان صندلی حالا حالاها تا پیاده سازی جدی فاصله دارد.

ترکیب فناوری ها

خود ایرباس هم معترف است که نمی توان تک تک این طرح ها را به واقعیت تبدیل کرد، اما مثل دیگر شرکت های خدمات هواپیمایی، ایرباس هم خود را متعهد می داند که بهترین، لذتبخش ترین، زیست سازگارترین و مقرون به صرفه ترین سفرهای هوایی را به مشتریانش ارائه کند. بدون شک، ارجحیت دادن به موردی مثل بهبود مصرف سوخت یا راحتی مسافر به معنی افزایش خرج تولید و آلودگی صوتی است. نه تنها در این مورد، بلکه در بیشتر موارد رابطه بده بستانی در میان است. ایرباس می گوید: «حقیقت این است که مهندسان باید براساس اولویت ها، بهترین موازنه را بین فناوری ها پیدا کنند. البته، به مرور زمان، فناوری های تازه تر به بلوغ می رسند و می توان آنها را درخصوص گسترش توانایی ها در جهت مناسب به کار گرفت.»

این وسط یک چیز قطع به یقین است؛ این که هواپیماهای سال 2050، به مقدار قابل توجهی با هواپیماهای امروزی تفاوت خواهند داشت؛ چه از نظر ظاهر و چه از نظر کارکرد.

منبع: جام جم

انتهای پیام/

بازگشت به صفحه سایر رسانه ها