افراد مسجدی را عجیب و غریب نمایش می‌دهیم

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، محسن کیایی گفت: با شنیدن نام مسجد من به یاد کودکی‌ام می افتم. چرا که در آن دوران زمان زیادی را در مسجد می‌گذراندیم. حتی این اجازه را داشتیم که در حیاط مسجد فوتبال بازی کنیم و کسی هم کاری به ما نداشت. در تابستان هم کلاسهای مختلفی در مسجد برگزار می شد که ما در آن شرکت می کردیم و حتی به یاد دارم که در یک دوره از کلاس‌های خوشنویسی نفر اول شدم.

وی افزود: من مکبر مسجد هم بودم و همیشه رقابت شدیدی بین من و دوستانم بود بر سر اینکه چه کسی زودتر میکروفون را بردارد و بتواند مکبر باشد. ما سه چهار نوجوانی بودیم که همیشه قبل از نماز ظهر که هنوز کسی به مسجد نیامده بود می جنگیدیم که زودتر برسیم وبر سر میکروفون دعوا داشتیم تا بتوانیم مکبر نماز باشیم.

این هنرمند جوان در مورد مهمترین عاملی که باعث جذبش به سمت مسجد می‌شده گفت: خانواده‌ام به مسجد می رفتند و من هم به دنبال ایشان می‌رفتم. در واقع چیزی که در ما برای حضور در مسجد علاقه بوجود می‌آورد حضور آنها  در آنجا بود.

کیایی در مورد حضورش در مسجد در سنین بالاتر گفت: متاسفانه حضورم در مسجد خیلی کم شده به طوری‌که بعد از مدت‌ها برای بازی در سریال پرده نشین بود که مدتی به بهانه ضبط این مجموعه به مسجد می‌رفتم یا برای حضور در مراسم ختم در مسجد حضور پیدا می کنم.

بازیگر فیلم سینمایی «عصر یخبندان» در خصوص دلایل عدم حضورش در مسجد به رغم دوران کودکی‌اش گفت: مهمترین عامل که باعث می‌شود افراد از مسجد دور می شوند  این است که جذابیتی بوجود نمی‌آید و این‌که افراد دسته‌بندی می‌شوند.

وی  تاکید کرد: من فکر می کنم وقتی افراد دسته بندی و قضاوت می شوند ترجیح می دهند که دیگر به مسجد نروند.

بازیگر فیلم سینمایی «خط ویژه» در ادامه این گفت‌وگو، در مورد آثار سینمایی و یا تلویزیونی ایرانی که با محوریت و یا تاکید بر مسجد و افراد مسجدی ساخته می شوند گفت: حقیقت این است که دسته‌بندی افراد که قبلا هم به ان اشاره‌ای داشتم در پاسخ به این سوال هم مطرح می شود. به این معنی که ما وقتی در فیلم‌ها و سریال‌هایمان مسجد و افراد مسجدی را نشان می دهیم افرادی عجیبی را به نمایش می گذاریم!

وی در ادامه تصریح کرد: من همانطور که گفتم بسیار مسجد رفته‌ام و به نوعی می توانم بگویم در مسجد بزرگ شده‌ام. ما در مسجد بازی می کردیم و کلاس می رفتیم و من افراد زیادی مانند عموی پدرم، پدر بزرگم، پدرم و همسایه‌هایمان و افراد بسیار دیگری را در مسجد دیده‌ام. اما متاسفانه وقتی می‌خواهیم این افراد را نشان دهیم اینقدر آنها را خوب و بی نقص نشان می دهیم که باعث می شود افرادی که از بیرون نگاه می کنند گارد بگیرند و فکر کند که اصلا مسجد جای او نیست! جای کسی که لباس پوشیدن و یا آرایش موی متفاوتی دارد.

کیایی با تاکید بر این‌که دسته بندی کردن افراد اشتباه است، افزود: به نظر من اگر آدمها با هر شکل و قیافه و تفکری که دارند به مسجد راه داده بشوند و قضاوت نشوند اتفاق درست تری خواهد افتاد. این مسئله در نمایش و نشان دادن مسجد، مسجدی‌ها و روحانیان هم صدق پیدا می کند.

بازیگر سریال پرده‌نشین ادامه داد: ما در این سریال هم با تهیه کننده، نویسنده و کارگردان همین صحبت‌ها را داشتیم و معتقد بودیم که نباید قشر روحانیت را از مردم جدا کرد که اگر این‌کار را بکنیم مردم آن را جدا از خودشان می دانند و ارتباط گرفتن با آن سخت می شود. من معتقدم که روحانیت هم قشری از خود ما است که البته در جایگاهی است که آن جایگاه متفاوت است.

محسن کیایی تاکید کرد: مسجد جایی است که جای همه ما است، دسته بندی نکنیم، اف و لعنت نکنیم، اگر یک جوانی به مسجد می‌آید که مدل ریش خاصی دارد و یا این‌که شلوار پاره پوشیده، قضاوت و دفعش نکنیم و از مسجد بیرونش نیندازیم. چپ چپ به او نگاه نکنیم و بگذاریم که مسجد جای همه آدم‌ها باشد، خود مسجد می‌داند که چه کسی به‌دردش می خورد و چه کسی نمی‌خورد. این دسته بندی‌ها به نظر من باعث می‌شود که افراد از مسجد دور می‌شوند.

این هنرمند جوان اظهار داشت: اتفاقی که در سریال‌های ما می افتد این است که افرادی که در مسجد رفت‌وآمد می‌کنند بسیار آرمانی نمایش داده می شوند و آدم‌های عجیب و غریبیی هستند، همه بوی عطر می‌دهند، ریش‌های خیلی تمیز و مرتبی دارند همگی دست به خیر دارند و آن‌قدر خدا و پیغمبری هستند که مخاطب با خود می‌گوید مگر چنین افرادی هم داریم. در حالی‌که همه می‌دانند و دیده‌اند که که همه جور آدمی و از همه اقشار دکتر، مهندس و کارگر در مسجد رفت و آمد می کند، ختم می‌روند و نماز می خوانند و نشان دادن غیر از این کار درستی نیست.

محسن کیایی در بخش پایانی این گفت‌وگو در مورد تخریب و آتش زدن مساجد توسط گروه‌های صهیونیستی و تکفیری در منطقه اظهار داشت: این مسئله یک مسئله کاملا سیاسی است و فکر نمی کنم که خیلی ربطی به اعتقادات یک نفر داشته باشد. به آتش کشیدن مساجد یا هر اتفاق دیگر از این دست که در اطراف ما در حال وقوع است بسیار مرتبط به مسائل سیاسی است و من هم که خیلی از سیاست سررشته ندارم نمی توانم توضیح زیادی در موردش بدهم و موشکافانه به این موضوع بدهم.

وی تاکید کرد: مطمئنا سوزاندن مساجد و مکان‌هایی مانند کلیساها که مذهبی هستند محکوم است و اصلا نیازی نیست که در راستای اثبات این مسئله حرفی زده شود و معتقدم که این رفتارها بیشتر سیاسی است تا عقیدتی. متاسفانه سیاست رسما فضا را آلوده کرده و با دست گذاشتن بر روی باورهای مردم بنابر دلایلی که برای من مشخص نیست، تاثیر مستقیمی بر آن دارد.

انتهای پیام/