میراث شهید آل نمر

به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم ، سرانجام رژیم سعودی، شنبه گذشته، آیت‌ا... شیخ نمر باقر امین آل‌نمر را به شهادت رساند؛ عالمی مبارز و آگاه که سال‌ها در راه آزادی و رفاه طبقات محروم عربستان و به ویژه ساکنان منطقه قطیف، در شمال این کشور، مجاهدت کرد. شهادت آیت‌ا... نمر، نشان‌دهنده قساوت و تحجر رژیمی است که طی سال‌های حاکمیتش بر عربستان، از هیچ اقدامی برای خاموش کردن صدای دوستداران اهل‌بیت(ع) و سخت گرفتن بر کسانی که تنها در پی احقاق حق هستند، خودداری نکرده‌است. هرچند رژیم سعودی با به شهادت رساندن آیت‌ا... نمر، در پی سرکوب اعتراضات مردم عربستان علیه تبعیض و اختناق است، اما تردیدی نیست که خون پاک شهید نمر، بذر بیداری را در میان مردم، پراکنده و آتش خشم توده‌ها علیه رژیم سعودی را شعله‌ورتر خواهد کرد.

ریشه های اجدادی خاندان «نِمِر»
شهید آیت‌ا... نمر باقر امین آل‌نمر، برخاسته از خاندانی عالم و متدین بود. بسیاری از اجداد او در زمره علما و دانشمندان منطقه قطیف عربستان بودند. «شیخ فرج‌العمران»، از دانشمندان و نسب‌شناسان منطقه قطیف عربستان، درباره خاندان «آل نِمِر» گفته است:«نسب این خاندان به سه برادر به نام های «نِمِر»، «فرج» و «زاهر» می‌رسد. این سه برادر، پسران عائد بن عصیفان هستند. جد بزرگ آنها، عائد، اصالتاً از اهالی روستای «اسلیمه» در منطقه نجد عربستان و از شیعیانی بود که به ناچار، مذهب خود را مخفی می‌کردند.» در حال حاضر، خاندان نِمِر در زمره شش خاندان بزرگ منطقه عوامیه است. از این خاندان، دانشمندان و علمای بزرگی برخاستند که آیت‌‌ا... محمدبن ناصربن علی آل نِمِر، فقیه، عالم، پزشک و ادیب توانمند شیعه در منطقه قطیف، یکی از آنهاست. او افزون بر توانمندی‌های علمی، شاعر و ادیبی زبردست بود. قصیده‌های وی، مانند قصیده «طف»، درباره نهضت حسینی و قیام عاشورا، از شهرت خاصی برخوردار است. آیت‌ا... حسن بن ناصر آل نِمِر نیز، از علمای بنام خاندان نمر بود که بخشی از اشعار او در کتاب «اعلام العوامیه» گردآوری شده‌است. مهارت آیت‌ا... محمد بن ناصر آل نِمِر در طبابت و درمان امراض مختلف، به ویژه انواع مسمومیت‌ها، باعث شهرت بیشتر وی شد و بیماران از اطراف و اکناف برای درمان به نزدش می‌آمدند. این عالم شیعه، طی عمر هفتاد ساله خود، شاگردان زیادی تربیت کرد و در نهایت در سال 1308 هجری شمسی درگذشت و در عوامیه به خاک سپرده شد. او در اواخر عمر شاهد قدرت گرفتن خاندان سعودی و وهابیت در شبه جزیره عربستان بود. دورانی که سعودی‌ها با کمک استعمار انگلیس، حاکمیت خود را بر شبه جزیره عربستان تثبیت کردند.

شهید نمر؛ مبارزی نستوه
شهید آیت‌ا...نِمِر باقر امین آل‌نِمِر، عالم شیعی و نیز مدیر و مؤسس مدرسه علمیه «امام القائم(عج)» منطقه قطیف، در سال 1338 هجری شمسی در عوامیه متولد شد. او نیز مانند بسیاری از افراد خاندان نِمِر، به تحصیلات علوم دینی روی آورد. جد پدری او، علی بن ناصرآل نمر، برادر علامه محمدبن ناصر و از سخنرانان مشهور دوران خود محسوب می شد که سخنرانی های او درباره نهضت عاشورا و قیام امام حسین(ع)، مورد توجه بسیاری از شیعیان قطیف بود. نسب مادری وی نیز به یکی از شخصیت های معروف و خیّر عوامیه و قطیف به نام سلمان محمد الفرج(ظاهراً منسوب به خاندان فرج از فرزندان عائد بن عصیفان) مشهور به «سلمان شیوخ» می‌رسد. «سلمان شیوخ» موقوفه های فراوان و ارزشمندی در منطقه قطیف و به ویژه عوامیه دارد و زمین زراعیِ بزرگی در منطقه «الرامس» در نزدیکی عوامیه، توسط او برای رفع نیازمندی فقرا و حوائج عمومی، وقف شده که همچنان باقی است. شهید نمر تحصیلات خود را در مدارس جدید آغاز کرد و تا پایان دوره دبیرستان ادامه داد. او در سال 1357 هجری شمسی برای تحصیل علوم دینی راهی ایران شد و در حوزه علمیه تهران، از محضر درس آیت‌ا...سید محمدتقی مدرسی بهره برد. شهید نِمِر پس از ده سال تحصیل در ایران، راهی سوریه شد و در مدارس علمیه شیعه این کشور به تدریس و تحصیل پرداخت. آیت‌ا...خاقانی و آیت‌ا...طباطبایی در زمره استادانی بودند که وی در سوریه افتخار شاگردی آنها را یافت. شهید آیت‌ا...نمر، پس از بازگشت به عوامیه، حوزه علمیه «امام القائم(عج)» را در این شهر، به سال 1380 هجری شمسی، تأسیس کرد و خود مدیریت آن را برعهده گرفت. این حوزه، امروزه، به «معهد الاسلامی» معروف است. او از سال 1382، امامت جمعه عوامیه و سپس قطیف را عهده‌دار شد. شهید نمر برای نخستین بار در عوامیه و قطیف، زمینه حضور بانوان را در مراسم نماز جمعه فراهم کرد. او در بسیاری از مجامع علمی خارج از عربستان، با ارسال مقاله یا ایراد سخنرانی، حضور فعالی داشت. شهید آیت‌ا...نِمِر، نخستین بار، در پی درخواست از رژیم سعودی برای ساماندهی و بازسازی «بقیع» و به رسمیت شناختن شیعیان به عنوان شهروندان معمولی عربستان، در همایش بین‌المللی قرآن‌کریم بحرین، توسط نیروهای امنیتی سعودی بازداشت شد. او را پس از مدتی آزاد کردند، اما چندی بعد، به اتهام تشویق شیعیان مناطق شرقی عربستان به مقابله و مقاومت در برابر ظلم و ستم سعودی‌ها، دوباره بازداشت و روانه زندان شد. این بازداشت تنها 24 ساعت دوام آورد و سعودی ها ناچار شدند، به دلیل اعتراضات گسترده مردمی، شهید نمر را آزاد کنند. تداوم مواضع او در تشویق شیعیان به مقاومت در برابر تبعیض و ظلم آل‌سعود، دوباره وی را در معرض بازداشت قرار داد. سرانجام، رژیم سعودی، شهید نمر را در سال 1391 بازداشت کرد. مأموران امنیتی سعودی، پیش از بازداشت، او را به ضرب گلوله زخمی کرده بودند. مدتی بعد، دادگاه رژیم سعودی، شهید نمر را به اعدام محکوم کرد. صدور این حکم، اعتراضات گسترده علما و مسلمانان بسیاری از نقاط جهان را در پی داشت. با این حال، چند ماه قبل اعلام شد که حکم اعدام شهید نمر، به تأیید دادگاه عالی رژیم سعودی رسیده و منتظر دستور پادشاه این رژیم، برای اجراست. پس از انتشار این خبر، تلاش‌های گسترده‌ای از سوی علمای جهان اسلام برای لغو حکم اعدام آغاز شد، اما این کوشش‌ها ثمری نداشت و آیت‌ا... شیخ نمر باقر امین آل نمر، شنبه گذشته، به شهادت رسید.

شهید نمر در پی چه بود؟
شهید نمر در پی چه بود؟ مگر او چه می‌خواست که رژیم سعودی حکم اعدامش را صادر کرد و مظلومانه به شهادتش رساند؟ واقعیت آن است که خواست شهید نمر، خواست تمام مردم مظلوم و محروم عربستان بود. او در پی عدالتی بود که رژیم سعودی تمایلی به برقراری آن نداشت. شهید نمر علیه اختناق و ستمی قیام کرد که مردم مظلوم عربستان و به ویژه شیعیان محروم این کشور را  به بند کشیده‌است. بازتاب این خواسته‌های برحق را می‌توان در نامه این شهید بزرگوار به حاکم منطقه قطیف که آن را در سال 1386 به رشته تحریر درآورده‌است، مشاهده کرد؛ نامه‌ای که دوستداران شهید نمر از آن با عنوان «عریضه عزت و کرامت» یاد می‌کنند.

عریضه عزت و کرامت
«دوست دارم پیش از آن که وارد بحث مورد نظر شوم، مطالبی را به عنوان مقدمه، تبیین کنم. نخست آن که، در این نوشتار بدون تعارف و تقیه و با صراحت، به بیان حقایق خواهم پرداخت. چراکه تنها زمانی می‌توان به تقیه تمسّک جُست که احتمال ضرر آشکار و آزار و اذیت توأم با ستم در میان باشد و من در چنین وضعی قرار ندارم. من مضطر نیستم! بنابراین لزومی ندارد که از «تقیه» که تشریع آن تنها برای دفع ضرر آشکار و در حالت اضطرار است، استفاده کنم. دوم این که، خوب شنیدن و سراپا گوش بودن، در بسیاری از مواقع، بهتر از سخندانی و سخنوری است؛ این مسئله از اسباب مهم ریاست و مدیریت است، خواه مدیریت بر جامعه‌ای بزرگ باشد یا بر خانواده ای کوچک. یکی از معضلاتی که باعث سوءمدیریت می‌شود، عدم توجه حاکم به محتوای فکری محکوم است؛ اینکه به سخنان و بیانات او از فراز کرسی ریاست توجهی نکند و آن چه شنیدنی است، نشنود. سوم این که، صراحت و حق گویی، ممکن است در ابتدای کار، برای شنونده، چندان خوشایند نباشد، اما شیرینی و تأثیرگذاری آن، برای کسی که می‌کوشد راهی مناسب به سوی آینده بیابد و با خیالی آسوده زمام امور را در دست داشته باشد، خیلی زود آشکار خواهد شد.»

همزیستی مسالمت آمیز، آموزه مذهبی ماست
«باید بدانید که تفکر شیعه، مبتنی بر عدم پذیرش بیداد و آزار و اذیت است. نیک می‌دانیم که در حال حاضر، بهتر آن است که در پی زندگی توأم با صلح و سلامت، با پیروان تمام ادیان و مذاهب باشیم؛ نظم و قانون را در جامعه حاکم کنیم و اندیشه خود را برپایه صلح و سلامت بپرورانیم. این شیوه همزیستی مسالمت‌آمیز در میان شیعیان، میراث گرانقدر حیدر کرّار، امیرمؤمنان(ع) است، آن جا که می فرماید:«هان! به خدا سوگند [فلانی] جامه خلافت را در پوشید و می دانست خلافت جز مرا نشاید، که آسیاسنگ تنها گِرد استوانه به گردش درآید. کوه بلند را مانم که سیلاب از ستیغ من ریزان است و مرغ از پریدن به قله ام گریزان. [با این حال چون چنین دیدم] دامن از خلافت درچیدم و پهلو از آن پیچیدم و ژرف بیندیشیدم که چه باید کرد و از این دو کدام شاید؟ با دستِ تنها بستیزم یا صبر پیش گیرم و از ستیز بپرهیزم؟ که جهانی تیره است و بلا بر همگان چیره؛ بلایی که پیران در آن فرسوده شوند و خردسالان، پیر و دیندار تا دیدار پروردگار، در رنج اسیر. چون نیک سنجیدم، شکیبایی را خردمندانه‌تر دیدم و به صبر گراییدم، حالی که دیده از خار غم خسته بود و آوا در گلو شکسته، میراثم ربوده این و آن.» آن حضرت سخنی فرمود که ما شیعیان هنوز طنینش را در جان خویش حس می‌کنیم.»

ما تنها در پی عدالتیم
«ما در پی چیزی نبوده و نیستیم و نخواهیم بود که امنیت کشور، مردم و ارکان دولت را تهدید کند یا پایه‌های آن را بلرزاند و اساسش را سست کند. خوب است بدانید، تمام مطالبات ما به تحقق امنیت و تثبیت حکومت منجر خواهد شد، چراکه ما چیزی جز حق و عدالت طلب نمی‌کنیم. ما خواهان همان چیزی هستیم که خداوند، حق بندگانش دانسته است و پیامبران الهی برای برپا داشتنش مبعوث شده‌اند تا بر اساس آن، میان مردم حکم کنند. این همان حقی است که حیات بزرگوارانه و زندگی توام با کرامتی را که خداوند به نوع بشر عنایت فرموده، رقم خواهد زد. هیچ کس حق ندارد و مجاز نیست دیگران را از این حق مهم باز دارد و محروم کند. حتی خود انسان نیز نمی‌تواند درباره خویشتنِ خویش از این حق درگذرد و به نام این که صاحب حق است، خود را از آن محروم کند؛ این حق، حقی حیاتی است که کسی را، مطلقاً در آن اجازه تصرفی نیست ... حکومت عادلانه، حقی است که خداوند درباره بندگانش مقرر فرموده و پیامبر خود، داوود(ع) را به آن فرمان داده است. این همان حقی است که پروردگار متعال، به برترین بندگان و پیامبرانش، حضرت محمد مصطفی(ص) دستور اجرای آن را داد و درباره اش فرمود:« فَلِذلِکَ فَادْعُ وَ اسْتَقِمْ کَما أُمِرْتَ وَ لا تَتَّبعْ أَهْواءَهُمْ وَ قُلْ آمَنْتُ بما أَنْزَلَ اللَّهُ مِنْ کِتابٍ وَ أُمِرْتُ لِأَعْدلَ بَیْنَکُم؛ بنابراین به دعوت پرداز، و همان گونه که مأموری ایستادگی کن و از هوس‌های آنان پیروی مکن و بگو: به هر کتابی که خدا نازل کرده‌است، ایمان آوردم و مأمور شدم که میان شما عدالت کنم.»

نیازهای ضروری جامعه امروز ما
«از محتوای آن چه گفتم، به طور مختصر می توان عدالت و آزادی لازم برای جامعه را در این موارد دسته بندی کرد: نخست: عدالت و آزادی در عقیده و بالابردن آستانه تحمل در مقابل افکار و دیدگاه های دیگران (آزادی عقیده)؛ دوم: عدالت و آزادی در انتخاب شغل، ارتقای شغلی و کسب موفقیت در مشاغل سازمانی و دولتی (آزادی و عدالت شغلی)؛ سوم: عدالت و آزادی بهره‌مندی از ثروت‌هایی که پروردگار متعال این سرزمین مبارک را از آنها برخوردار کرده‌است(آزادی و عدالت اقتصادی)؛ چهارم: آزادی و عدالت در اختیار کردن رأی، نظر و گرایش سیاسی و مشارکت در امور سیاسی(آزادی و عدالت سیاسی)؛ پنجم: آزادی و عدالت در امور اجتماعی و شخصی (آزادی و عدالت اجتماعی)؛ ششم: رعایت عدالت و قسط برای همه در احکام قضایی و مجازات ها(عدالت قضایی)؛ در پایان از خداوند بزرگ می خواهم قلب و زبان ما را پاک و میان ما صلح، دوستی و الفت ایجاد کند؛ دشمنانمان را سرافکنده و ما را در جهت اعتلای کلمه خالص توحید یاری کند.»تردیدی نیست که میراث گرانسنگ شهید آیت‌ا...نمر، سخنان، دیدگاه‌ها و راهبردهای وی برای عزت بخشیدن به مردم محروم عربستان و به ویژه، شیعیان این کشور است؛ میراثی بس راهگشا که می‌تواند نویدبخش آینده‌ای روشن برای محرومان باشد.

منیع:خراسان

انتهای پیام/