شاکری: حتما باید برای مدافعان حرم داستان بنویسیم/نویسندگان بزرگ اثر خود را بیش از ۷۰ بار بازنویسی کرده‌اند

به گزارش خبرگزاری تسنیم از شیراز، به نقل از روابط عمومی حوزه هنری فارس احمد شاکری با اشاره به اهمیت برگزاری جلسه‌های بین رشته‌ای اظهار داشت: آنچه برای هنرمندان در هر رشته‌ای مهم است طرح درست مساله و طرح سوال درست است.

وی افزود: شاید یک دلیل عمده رونق برخی کلاس‌های داستان‌نویسی و سرگردانی افراد از محفلی به محفلی و از کتاب و منبعی به کتاب دیگر این است که هنوز پرسش و سوال و مشکل و نیاز خود را نیافته‌ایم.

شاکری در تبیین اهمیت سوال در نوشتن گفت: اگر بخواهیم همه سوالات را در یک سئوال جمع کنیم این است که چگونه می‌توان نویسنده شد، منابع کتابخانه‌ای مختلف و جلسات متعددی برای نوشتن اعم از نوشتن خلاق و غیر خلاق وجود دارد، اما این روش‌ها همواره منجر به ساختن نویسنده نشده است.

وی با اشاره به نقل قولی از محمدرضا سرشار درباره وجود نداشتن راه میانبر برای داستان نویس شدن گفت: معنای این حرف فقدان دستورالعمل و روش نیست بلکه نمی‌توان انتظار داشت با یافتن راهی میانبر به یکباره داستان نویس شد.

این نویسنده و مدرس داستان نویسی افزود: من معتقدم حتما باید برای مدافعان حرم داستان بنویسیم و نباید مسایل ملموسمان را کنار گذاشته و فقط درباره  مسایل تاریخی بنویسیم.

شاکری خاطرنشان کرد: چگونه است که بسیاری از نویسندگان جایگاه خاطره را کمتر از داستان می‌بینند اما بعد توقع دارند بدون تجربه، داستان بنویسند و مقبول واقع شود اگر می‌خواهیم  راجع به چیزی بنویسیم شرط نخست داشتن تجربه عمیق است.

وی بیان کرد: شرط دوم پس از تجربه عمیق موضوع این است که داستان نیز راه میانبر ندارد و هر داستان راه حل خویش را دارد و در نهایت این ما هستیم که باید به فرمول خاص خود برسیم.

مولف رمان عریان در باد صبوری در نویسندگی را شرط دیگر نوشتن دانست و اظهار داشت: نویسندگی زایمان روحی است آن هم در طول زمان و برخی از نویسندگان بزرگ اثر خود را بیش از 70 بار بازنویسی کردند.

وی گفت: خلا تجربه را هیچ تکنیکی پر نمی‌کند و مخاطب اگاه به راحتی تشخیص می‌دهد که شما فقط  فرم را بلد هستید یا تجربه نیز دارید. اینگونه است که نویسندگان ما می خواهند داستان عرفانی بنویسند اما تجربه عرفان را ندارند.

شاکری پیرامون منابع نظری داستان ومقوله "ایده" گفت: داستان‌نویسان کمتر به مراحل نگارش و خلق داستان توجه نشان داده‌اند و علل این امر این است که داستان امری خلاقه است و پیمودن الگوهای مرحله‌ای خلاقیت نویسنده را می ‌اهد. رمان نیز، جهانی وسیع است که ریختن آن در قالب مراحل مستقل نگارش، دشواری مضاعفی را به همراه می‌آورد.

وی با بیان اینکه داستان چرخه اقتصادی چندانی ندارد، افزود: بازار اقتصادی در رمان امکان استقلال‌یابی این مراحل و تعیین ارزش اقتصادی مستقل برای هر یک از این مراحل را از میان برده است. همچنین رمان تا مراحل تکمیلی آن قالبی منزوی است.

انتهای پیام/