فراکسیون امید دچار نوعی شوک/اعتدالیون به حمایت اصلاح‌طلبان نیاز دارند
فعال سیاسی اصلاح‌طلب گفت: انفعالی که در فراکسیون امید ایجاد شد، موضوعی است که باعث ایجاد دافعه در این فراکسیون گردید و منجر بدان شد که بخشی از اعضای فراکسیون امید به فراکسیون مستقلین بپیوندند.
به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم، «داریوش قنبری» فعال سیاسی اصلاح‌طلب گفت و گویی با روزنامه آرمان داشته است که بخشی از آن در ادامه می آید.
به نظر می‌رسد که این روزها فراکسیون امید حال و روز خوبی ندارد و بیشترین انتقادی که می‌شود، حول محور عدم انسجام و هماهنگی است. شما وضعیت فراکسیون امید را چطور ارزیابی می‌کنید؟
بعد از انتخابات هیات رئیسه مجلس دهم، فراکسیون امید دچار نوعی شوک شد و به نظر می‌رسد که در وضعیت انفعالی قرار گرفته است. البته من معتقدم که این شرایط موقتی و گذرا خواهد بود و قطعا در آینده نزدیک و با توجه به توانایی و پتانسیلی که این فراکسیون دارد، شاهد بازسازی تشکیلاتی آن خواهیم بود. مساله مهم دیگری که درباره فراکسیون امید حائز اهمیت است، این است که همه کسانی که با حضور در لیست امید توانستند به مجلس راه یابند، به فراکسیون امید نپیوستند. این نخستین اختلافی بود که بین اعضا ایجاد شد. موضوع انتخاب رئیس مجلس هم انشقاق دیگری بین اعضای ائتلاف امید ایجاد کرد و نیروهای معتدل اصولگرا که در جریان انتخابات مجلس دهم با اصلاح‌طلبان ائتلاف کردند، راه خود را از اصلاح‌طلبان جدا کردند. جوان بودن اعضای فراکسیون امید که تعداد زیادی از آنان تجربه قانونگذاری را نیز ندارند، در عملکرد نهایی فراکسیون موثر است. با پیشرفت امور مجلس و کسب تجربه توسط اعضای این فراکسیون، به زودی شاهد بازیابی هویتی فراکسیون امید خواهیم بود. محوریت شخصی چون آقای عارف، می‌تواند فراکسیون امید را به فراکسیونی توانمند بدل کند.
بعد از انتخابات هیات رئیسه، علاوه بر انفعال فراکسیون، شاهد گوشه‌گیری آقای عارف بودیم. چه مسئولیتی را برای آقای عارف متصور هستید تا بتوانند انسجام بیشتری به فراکسیون امید ببخشند؟
بعد از انتخابات هیات رئیسه، برخی توقع داشتند که آقای عارف در سمت‌هایی چون ریاست کمیسیون حاضر شود، اما به عقیده من رهبری فراکسیون امید بهترین مسئولیت برای اوست. اگر آقای عارف قصد می‌کرد تا در مجلس در مقام رئیس یک کمیسیون حاضر شود، کسر شأن ایشان بود. رهبری فراکسیونی که بیش از یکصد نماینده در آن حضور دارند، کار مهمی است و آقای عارف با هدایت این فراکسیون می‌تواند نقش تاثیر‌گذاری در تحولات مجلس و در روند تبدیل مطالبات مردم به قانون داشته باشد.
در هفته گذشته شاهد تشکیل هیات رئیسه فراکسیون سوم در مجلس بودیم که بخشی از آنان با حضور در لیست امید به مجلس راه یافتند اما در جریان انتخابات ریاست مجلس، به آقای لاریجانی رأی دادند که ظاهرا سبب اختلافی بین اعضای فراکسیون شد. آینده رابطه فراکسیون امید و اعتدال را چگونه می‌بینید؟
فراکسیون امید باید مسائل مربوط به انتخاب رئیس مجلس را فراموش کند و همکاری‌های فرافراکسیونی را افزایش دهد تا هویت ائتلاف امید که تشکیل شده از اصلاح‌طلبان و اصولگرایان معتدل بود، در مجلس نیز احیا شود و عزمی تشکیلاتی برای پیشبرد امور شکل گیرد. چرا که هیچ یک از فراکسیون‌ها به تنهایی نمی‌توانند اکثریت را داشته باشند. این ویژگی مجلس دهم است که اصولگرایان و اصلاح‌طلبان هر کدام حدود یک سوم کرسی‌ها را به دست آوردند. به همین جهت، فراکسیون‌ها مجبورند که برای دستیابی به اهدافی که دارند، به صورت ائتلافی عمل کنند. ضمن اینکه تفکرات حاکم بر فراکسیون سوم که متشکل از مستقلین و معتدلین است، به فراکسیون امید نزدیک‌تر است. وابستگی فراکسیون امید و فراکسیون اعتدال، دو سویه است و هر کدام از این فراکسیون‌ها، زمانی می‌توانند گام بلندی بردارند که با هم همراه و هم قدم باشند. یکی از وجوه اشتراکی که این دو فراکسیون دارند، بحث حمایت از دولت و سیاست‌های معقول و منطقی آن است. این موضوع می‌تواند مبنای همکاری‌های دو جانبه فراکسیون‌های امید و اعتدال باشد. ضمن اینکه من تشکیل فراکسیون اعتدال را در عرض فراکسیون امید نمی‌بینم و آنها را در مقابل هم تصور نمی‌کنم. نهایتا این دو فراکسیون می‌توانند در کنار یکدیگر هویت ائتلاف امید را احیا کنند.
بعد از تشکیل فراکسیون اعتدال، شاهد جدا شدن بخشی از اعضای فراکسیون امید و پیوستن آنها به فراکسیون سوم بودیم. علت این امر را چه می‌دانید؟
انفعالی که در فراکسیون امید ایجاد شد، موضوعی است که باعث ایجاد دافعه در این فراکسیون گردید و منجر بدان شد که بخشی از اعضای فراکسیون امید به فراکسیون مستقلین بپیوندند. البته شخصا این انفعال را مقطعی می‌دانم. چرا که فراکسیون امید جاذبه‌های خاص خود را دارد. ضمن اینکه این فراکسیون دارای پایگاه وسیع مردمی است. فراموش نکنیم که بسیاری از همین نیروهای معتدلی که امروز فراکسیون سوم مجلس را تشکیل داده‌اند، با حمایت اصلاح‌طلبان وارد مجلس شدند. چرا که در فرایند انتخابات، نیروی اصلاح‌طلبی باقی نمانده بود که در رقابت با اصولگرایان شرکت کند. به همین جهت بود که اصلاح‌طلبان به سمت حمایت از نیروهای معتدل پیش رفتند. نیروهای معتدلی هم که با لیست امید به مجلس راه یافتند، قطعا انتخابات بعدی را مدنظر قرار خواهند داد. آنها می‌دانند که به حمایت اصلاح‌طلبان نیاز دارند و حمایت و همکاری خود را با فراکسیون امید قطع نخواهند کرد.
عبور اصلاح‌طلبان از آقای روحانی، موضوعی است که مخالفان دولت و اصلاح طلبان آرزوی آن را دارند. استراتژی اصلاحات را در سال 96 چگونه می‌بینید؟
معتقدم که اصلاح‌طلبان با رضایت کامل از آقای روحانی در انتخابات سال آینده حمایت می‌کنند. مسائلی که بین اصلاح‌طلبان و دولت وجود دارد، معطوف به شخص آقای روحانی نیست بلکه با بعضی از افراد درون دولت است که چارچوب‌های اصلاح‌طلبی را مدنظر نداشته و به پایگاه اجتماعی دولت بی‌توجه‌اند. از این لحاظ انتقاداتی به برخی از افراد کابینه وارد است که البته شخص آقای روحانی هم همین دیدگاه را دارد. اگر اصلاح‌طلبان مسائل و مشکلاتی با کابینه دارند، منحصر به برخی از افراد درون دولت است و در مجموع، جناح اصلاحات هیچ زاویه‌ای با آقای رئیس‌جمهور ندارند. ایشان به بهترین وجه، افکار و اندیشه‌های اصلاح‌طلبانه دارند. هرچند آقای روحانی هیچ گاه صراحتا خود را اصلاح‌طلب معرفی نکرده، اما در مجموع به پایگاه حمایتی خود که جناح اصلاح‌طلب و میانه رو است، توجه کافی و وافی دارد و شخصا تلاش می‌کند تا در جهت تحقق شعارها و وعده‌هایی که داده است، گام بردارد. آقای روحانی تا امروز هم نشان داده که اهل سازش نیست و از این لحاظ، برنامه‌ها و افکار ایشان مورد تایید و حمایت اصلاح‌طلبان است. تردیدی نیست که آقای روحانی تنها گزینه اصلاح‌طلبان در انتخابات سال 96 است که جبهه اصلاحات با رضایت حداکثری از او حمایت خواهد کرد. انتقادات اصلاح‌طلبان هم نه به شخص رئیس‌جمهور بلکه به برخی از اعضای کابینه است. معتقد هستم که آقای روحانی بعد از پیروزی در انتخابات سال 96 تغییراتی در کابینه دوازدهم ایجاد خواهد کرد و به سمت استفاده از کسانی می‌رود که به افکار و برنامه‌های او اعتماد کافی داشته و به قدر کفایت به آن افکار و برنامه‌ها نزدیک باشند.
منبع: آرمان
انتهای پیام/
