سنگینی مشکلات مردم روی دوش خبرنگاران/ کسی برای خبرنگاران دل نمی‌سوزاند
مردم به راحتی در زمان کوتاهی صفحات یک روزنامه را ورق می‌زنند یا یک سایت خبری را دیده و اخبار آن را رصد می‌کنند ولی به زحمت و استرس صرف شده برای تولید اخبار و گزارش‌ها توجه ندارند، این در حالی‌است خبرنگاری دهمین شغل پراسترس دنیا معرفی می‌شود.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از اصفهان، چشمان خبرنگاران به تیزبینی عقاب است تا جایی که برخی سیاستمداران و مسئولان از تیزبینی این چشم‌ها می‌ترسند و از مواجه شدن با خبرنگاران واهمه دارند، اما برخی از همین مسئولان و سیاستمداران فراموش می‌کنند با قلم همین خبرنگاران کیمیا می‌شوند. در جریان "واتر گیت" 2 خبرنگار آمریکایی با تیزهوشی توانستند تقلب "نیکسون" رئیس جمهور وقت آمریکا در انتخابات ریاست جمهوری را برملا کنند.
خبرنگاران می‌توانند با نگارش درست مطالب یک جامعه را به آرامش برسانند و یا با پرداختن به خلاء‌های موجود با حرکتی غیر متعهدانه سبب ایجاد فضای شایعه‌سازی و در نهایت التهاب جامعه شوند.
متوسط درآمد ماهانه خبرنگاری که در یک خبرگزاری یا روزنامه استان اصفهان فعالیت می‌کند، رقمی ناچیز است، البته در این بین باید نامرتب بودن زمان پرداخت حقوق، فقدان امنیت شغلی، کمبود فرصت و شرایط نامطمئن شغلی، نداشتن بیمه را نیز در نظر گرفت این در حالی‌است که اکثر این مشکلات گریبان‌گیر خبرنگاران پایتخت نمی‌شود، و این موضوع ناعادلانه به حساب می‌آید.
تفاوت زیاد خبرنگاران تهران با اصفهان!
مدیر خانه مطبوعات استان اصفهان شرایط شغلی خبرنگاران تهرانی را بهتر از اصفهان دانست و گفت: مشکلات خبرنگاران نداشتن ثبات شغلی و بیمه است.
منصور گلناری در گفت‌وگو با تسنیم در ادامه داد: نقطه مشترک مسئولان این است که چون اختیار و قدرت دارند، نمی‌خواهند کاستی‌های سازمانشان منتشر شود و همین زمینه‌ساز همکاری نکردن با رسانه‌هاست.
وی با بیان مشکلات عرصه خبر و رسانه اظهار داشت: آموزش به خبرنگاران باید اصولی، مستمر و به روز باشد همچنین خبرنگار باید به کارش عشق بورزد و این کار را برای گذران عمر انتخاب نکند.
خودسانسوری رسانه‌ها برای وابستگی‌های مالی
مدیر خانه مطبوعات استان اصفهان افزود: بعضی از مسئولان و روابط عمومی‌ها تلاش نمی‌کنند تا خبرنگار کارش را انجام دهد علاوه بر این بعضی از رسانه‌ها دچار خود سانسوری هستند یعنی چون از لحاظ مالی وابسته‌اند برای استقلالشان هزینه نمی‌کنند و چون مسائل مالی‌شان به خطر می‌افتد، هر مطلبی را منتشر نمی‌کنند.
گلناری با اشاره به دغدغه نداشتن بعضی مدیران رسانه‌ای گفت: بعضی از مدیران رسانه‌های اصفهان برای خبرنگاران دل نمی‌سوزانند و دغدغه اطلاع‌رسانی ندارند.
رسانه‌های اصفهان مردمی نیستند
مدیر دفتر خبرگزاری فارس در استان اصفهان، آموزش مستمر برای خبرنگاران اصفهان را لازم دانست و خاطرنشان کرد: لازم است رسانه‌ها از نیروهایی استفاده کنند که خلاقیت و روش‌های جدید در فضای رسانه و مطبوعات را پیگیری کرده و سعی می‌کنند با استفاده از تجربیات گذشته در حوزه‌های مختلف به روز باشند.
علی صالحی افزود: به نظر می‌رسد که امروز از نیروهای نخبه و تحصیلکرده در مطبوعات و رسانه‌های اصفهان استفاده نمی‌شود زیرا افرادی که هیچ شناختی از رسانه ندارند، خیلی راحت جذب رسانه‌های استان شده و سعی می‌کنند برای اینکه شغلشان را از دست ندهند، خلاء نیروهای کارآمد را با انتظارات و حقوق پایین‌تر پر کنند. به همین خاطر 70 درصد بدنه جدید جذب شده در مطبوعات اصفهان و بعضی از نیروهای گذشته از توانمندی علمی و آموزشی دور هستند و بهره وری کمی دارند.
وی مردمی نبودن رسانه‌های اصفهان را جدی‌ترین آسیب دانست و گفت: این مشکل راجع به رسانه ملی هم وجود دارد و همین موضوع سبب افزودن مشکلات جدیدی به مشکلات قبلی می‌شود.
مدیر دفتر خبرگزاری فارس در استان اصفهان ادامه داد: برخی از مسئولان با مشاهده همین مشکل در اصفهان و همچنین کمبود نیروی تاثیر گذار، خلاق و جریان‌ساز رسانه‌ها را دست کم می‌گیرند و به همین خاطر پیگیر کمک‌های مالی، معنوی و امنیت شغلی نمی‌شوند.
صالحی با بیان اینکه دغدغه بعضی از مدیران و فعالان رسانه‌ای و مطبوعاتی کم است، اظهار داشت: مدیران و فعالانی که به عرصه رسانه و مطبوعات پای گذاشتند، توجه به نیازها و مشکلات افراد زیر مجموعه و همچنین برنامه و چشم‌اندازی برای کار مناسب مطبوعاتی ندارند و صرفاَ مطبوعات اصفهان را با توجه به منابع درآمدی چشم‌گیر از جمله دریافت یارانه مطبوعاتی، رپورتاژ آگهی ادارات دولتی، برگزاری نمایشگاه‌های جذاب صنعتی می‌دانند.
وی افزود: اصفهان قطب اول یا دوم صنعت کشور و بزرگ‌ترین تامین کننده منابع غیرنفتی کشور است، نباید رسانه‌های استان با چنین ظرفیتی ابتدایی‌ترین نیازها را نیز برآورده نکنند.
سردبیر روزنامه اصفهان زیبا نیز عمده‌ترین مشکل خبرنگاران مشکلات معیشتی و امنیت شغلی عنوان و اظهار داشت: همین 2 مشکل سبب می‌شود، خبرنگار فراغ خاطر نداشته باشد در صورتی‌که اگر این مشکلات برطرف شود و مدیران رسانه‌ها پشتیبانی خود را بیشتر کنند، خبرنگار بهتر فعالیت می‌کند.
مجتبی شاهمرادی در ادامه بیان کرد: اصفهانی‌ها از نظر استعداد خبرنگاری در بالاترین سطح هستند، اما باید این استعداد سازماندهی شود در صورتی‌که خبرنگار تربیت و به تهران صادر می‌شود.
وی رویکرد انتقادی بیشتر در خبرنگاران را منوط به جنبه نقد مسئولان دانست و گفت: سرویس‌های سیاسی، اقتصادی و اجتماعی بیشتر از بقیه سرویس‌ها درگیر هستند زیرا خبرنگاران سرویس اقتصادی در اصفهان کم هستند و مسئولان سیاسی و اجتماعی هم انتظار بیان خوبی‌ها را از خبرنگاران دارند و برای همین همکاری نمی‌کنند.
سردبیر روزنامه اصفهان زیبا افزود: اصفهانی‌ها به دلیل مورد حمایت قرار نگرفتن و نداشتن امکانات، فعالیت رسانه‌ای را دیر شروع کردند در صورتی که از نظر رشد رسانه‌ای به عنوان مثال از مشهد جلوتر هستند، این در حالی است که روزنامه خراسان امسال هفتادمین سال تاسیس خود را جشن گرفته است اما عمر قدیمی‌ترین روزنامه اصفهان 20 سال است.
کمبود خبرنگار تخصصی در اصفهان
سرپرست روزنامه جمهوری اسلامی در استان اصفهان نیز در گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم با اشاره به کمبود خبرنگار تخصصی در اصفهان خاطرنشان کرد: مثلاً سرویس اجتماعی رسانه‌های تهران خبر و گزارش اجتماعی را پیگیری می‌کند و این در حالی است که در اصفهان به دلیل نبودن بودجه خبرنگار صبح برای خبر سیاسی و بعد از ظهر برای خبر اجتماعی آفیش می‌شود.
محمدرضا رضایی شغل خبرنگاری را در پایتخت دائم و ثابت دانست و گفت: خبرنگار در تهران 10 سال در سرویس اجتماعی است و همه مسئولان او را می‌شناسند در صورتی‌که در اصفهان خبرنگاری که در حال حاضر در سرویس سیاسی فعالیت می‌کند، به دلیل عدم حمایت، این شغل را رها می‌کند.
وی ادامه داد: متأسفانه در حال حاضر هیچ چارچوب خاصی پیرامون پاسخگویی به مطالبات مردم و رسانه‌ها در کشور وجود ندارد، مسئولان بعضی ارگان‌ها در طول سال پاسخگو نیستند و در نهایت سالی یک نشست با خبرنگاران برگزار می‌کنند، در صورتی که از نظر قانونی اگر مسئول با رسانه ها همکاری نکند، پیگرد قانونی دارد اما در عمل این‌گونه نیست.
سرپرست روزنامه جمهوری اسلامی با انتقاد از پوشش برخی خبرنگاران اصفهانی گفت: خبرنگاران چون به پوشش رسمی‌شان توجه نمی‌کنند، مسئولان آن ها را دست کم می‌گیرند.
جامعه‌ای که گرفتار سانسور است و شرایط مساعد شغلی را برای منتقدان و روشنفکران خود فراهم نمی‌کند، امید به زندگی را نه تنها بین مردم بلکه بین منتقدان و روشنگران آن جامه خواهد کشت. خبرنگاران چشم بیدار جامعه و امید مردم هستند و اگر این چشم‌ها از جامعه گرفته و یا دچار بی توجهی شود، شفاف سازی، افشاگری و اطلاع رسانی صحیح از بدنه اجتماع حذف خواهد شد. یک خبرنگار باید بتواند حقایق را بنویسد و با دیدن کاستی‌ها بتواند فریادش را روی کاغذ بیاورد.
گزارش از آلا توحیدی
انتهای پیام/
