روستاهای تربت جام در انتظار یاری مسئولان/"آب ناسالم"، "راه نیمه‌‌تمام" و "تلفن قطع" سهم روستائیان از وعده‌ها
برخی از روستاهای تربت جام فاقد امکانات حداقلی زندگی برای یک خانوار هستند و در این میان اردوهای جهادی تلاش می‌کند بخشی از این محرومیت‌ها را جبران کند.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از مشهد مقدس، دیدن آن همه زیبایی جذاب بود اما با محرومیت‌های موجود در این بخش دل انسان را آزرده می‌کرد.جهادگران با بررسی و تحقیقاتی که از دو ماه قبل انجام داده بودند روستاهایی را برای طرح‌های اردوهای جهادی انتخاب کردند و از تاریخ هشتم اردیبهشت در منطقه حضور یافته در هجدهم اردیبهشت ماه به کار خود پایان دادند؛ یکی از این مناطق روستاهای محروم تربت جام بود.
در سفری که به همت جهادگران بسیج دانشجویی دانشگاه علمی کاربردی و بسیج دانشجویی جهاد دانشگاهی ترتیب داده شده بود؛ از 4 روستای شهر تربت جام بازدید کردیم. در این سفر مجتبی محمدی، مسئول بسیج دانشجویی حوزه امام حسن(ع)، حسن بخشی، مسئول قرارگاه جهادی بسیج دانشجویی حوزه امام حسن(ع) و دیگر دوستان جهادیشان ما را همراهی کردند؛ آنها اردوهای جهادی را مقدمه خودسازی و تجربه برای خودشان می‌دانستند.
روستای سردار علیمرادانی غرق در محرومیت
در ابتدا به روستای «آغل کمر» روستای سردار شهید حسن علیمردانی فرمانده عملیاتی چزابه رفتیم که در آنجا جهادگران اقدام به برگزاری کلاس‌های فرهنگی برای دختران روستا از قبیل: قالی‌بافی، خیاطی، احکام و نماز، کمک‌های اولیه، شبه‌قالی و مشاوره کردند.
یکی از جهادگران در این زمینه می‌گوید: به دنبال ایجاد پل ارتباطی روستائیان با دیگر سازمان‌ها هستیم تا بتوانیم از آن طریق نیز مشکل روستائیان در فروش محصولاتشان را حل کنیم و بتوانند بدون واسطه‌گری تولیدات خود را بفروشند و خود ما نیز اقدام به برگزاری نمایشگاه برای نمایش آثار روستائیان می‌کنیم.
وی بیان می‌کند: از دانشجویان در تخصص و علاقه‌ای خودشان دارند استفاده شده و کلاس‌های آموزشی در درس‌های زبان، ریاضی، فیزیک و دیگر مواردی از این دست برای اهالی روستا برگزار می‌شود و انجام کارهای عمرانی از قبیل ساخت حمام، سرویس بهداشتی، خانه برای روحانی روستا برای ایام مناسبتی در دستور کار است اما در این حوزه گلایه‌هایی وجود دارد که یکی از آنها قول‌های بدون عملی است که مسئولان به جهادگران می‌دهند.
تیر چراغ برق رها شده در روستای «امان محمد»
سپس به روستای «امان محمد» رفتیم؛ در این روستا تیر چراغ برق وجود داشت اما رها شده بود و 4 خانوار در آنجا سکونت داشتند که اگر حداقل امکانات برایشان مهیا نشود آنها نیز به همانند دیگران از آنجا کوچ می‌کنند و جهادگران اعلام کردند مسئولان علت توجه نشدن به روستا را تعداد کم آنها می‌دانند ولی ما به دنبال احیا این روستا هستیم زیرا آنها همان‌هایی هستند که در حمله طالبان به روستا در 79-78 روستا را ترک نگفتند و از امنیت کشور دفاع کردند.
نکته قابل توجه در بین فاصله این چهار روستا وجود 16 پل نیمه تمام بود که نداشتن علائم در آن سبب کشته شدن و مجروح شدن ساکنین روستاها شده و فقط یک پل دارای علائم بود.
با تبلیغاتی که در فضای مجازی در مورد با این 4 روستا داشتیم تعداد زیادی از جمله قرارگاه مشکات خواهان حضور در این اردوی جهادی بودند. که به دلیل نبود بودجه این اقدام محقق نشد.
روستای «شورآب» فاقد آب
در ادامه به روستای شورآب، روستایی با 59 مرد و 58 زن رفتیم که فاقد آب،گاز و برق است و همینطور دارای تلفن قطع شده که مسئولان برای وصل آن کاری انجام نداده‌اند و روستاییان به اداره مخابرات رفته و آنها در جواب گفتند که ما به انداره 4 شهید برای شما کار کرده‌ایم و بیشتر از این حق شما نیست.
جهادگران در این روستا اقدام به ساخت لوله فاضلاب، حمام، حیاط مسجد کرده و با توجه به ناسالم بودن آب این روستا مشکل فشار خون برای افراد به وجود آمده که آزمایش‌های جهادگران که با مصرف آن دچار این مشکل شده بودند این مسئله را تأیید می‌کند.
روستاییان از حمایت مسئولان ناامید شده و می‌گفتند انگار ما در این کشور زندگی نمی‌کنیم. روستای ما در نقشه روستایی وجود ندارد و وقتی پیگیر مطالباتمان هستیم می‌گویند روستای شما وجود ندارد.
این روستا سابق بر این دارای 50 خانوار بوده هم اکنون 24 خانوار در آن زندگی می‌کنند و بقیه مهاجرت کرده‌اند و به داشتن گاز در روستا سه کیلومتری آنها که تنها سه خانوار بیشتر ندارد اشاره کردند. اهالی روستا مطالبه خواسته‌هایشان از جمله داشتن آب سالم، راه‌عبوری، گاز رسانی، داشتن مدرسه و دیگر مواردی از این دست را داشتند.
«سماقچه» هم رها شده است
به روستای سماقچه رفتیم؛ در این روستا حدود 48 خانوار زندگی می‌کرد؛ این روستا نیز فاقد آب آشامیدنی و حمام است که جهادگران اقدام به ساخت حمام و زیباسازی مسجد و سرویس بهداشتی کرده‌اند. نقطه قابل توجه در این روستا وجود تعداد زیادی بلوکه بود که برای ساخت جوی آب آمده اما رها شده بود و اهالی روستا از خرابی جاده می‌گفتند که سبب فوت روستاییان شده بود.
در آنجا مدرسه‌ای بود که برای سال جدید تحصیلی کمک مسئولان را حتی‌المقدور برای این که شکل مدرسه را بگیرد می‌طلبد.
جهادگران به ما مصوبه‌ای را نشان دادند که دستور جلسه آن تعامل و هم‌اندیشی با دستگاه‌های اجرایی مرتبط در زمینه نحوه پشتیبانی از اردوهای جهادی بوده که مسئولان و سازمان‌ها از وجود این مصوبه اظهار بی‌اطلاعی می‌کنند.
در انتها باید گفت که طبق گفته امام مسئولان باید خدمتگزار مردم باشند اما تعداد زیادی از مردم انقلابی که برای این نظام زحمت زیادی می‌کشند در این روستاهایی مانند این 4 عدد زندگی کرده و باید به آنها همان اندازه که در شهرها امکانات وجود دارد زیرساخت‌های زندگی در این مناطق نیز فراهم شود.
انتهای پیام/
