چرا سینمایی با نیم قرن تاریخ و خاطره تخریب می‌شود؟
این روزها در هیاهوی تبلیغات انتخاباتی که افکار عمومی را کاملاً و دربست به خود مشغول کرده یک خبر مهم سینمایی در یکی از رسانه‌ها منتشر شد که بدون هیچ‌گونه واکنش و بازخوردی به محاق سکوت رفت.
به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، سینما قیام با نام پیشین «سینه‌موند»در سال 1345، توسط شرکت سهامی «پارامونت» و همزمان با سینما پارامونت تأسیس شد. این سینما دارای یک سالن با ظرفیت 400 نفر و درجه ارزش‌گذاری ممتاز خاص نمایش فیلم‌های کودکان بوده است. مالک اولیه این سینما شرکت سینما پارامونت بوده که بعد از انقلاب اسلامی به بنیاد مستضعفان سپرده شده است.
این سینما تا اواسط دهه 80 با نام «سینما قیام» فعال بوده و پس از چند سال تعطیلی به‌عنوان تماشاخانه شروع به فعالیت نمود که در حال حاضر به‌عنوان «تماشاخانه طهران» مورد بهره برداری قرار دارد.
گفته می‌شود سینما «قیام» توسط بنیاد مستضعفان با تغییر کاربری تجاری، به فروش گذاشته شد. ضمناً، فروش ملک سینما قیام در حالی قرار است انجام گیرد که در این سال‌ها تلاشی برای بازسازی و اضافه شدن آن به ناوگان سینمایی کشور نشده بود.
اهمیت این اتفاق زمانی قابل درک است که بدانیم متأسفانه، کمبود سالن یکی از معضلات اساسی سینمای ایران است. مضافاً، اینکه فقدان سالن سینمایی ویژه گروه‌های سنی کودک و نوجوان هم، از معضلات مضاعف این عرصه به‌شمار می‌آید.
طی این سال‌ها بارها و به‌کرّات شنیده و می‌شنویم که سالن‌های سینمایی با تغییر آشکار کاربری به مجتمع‌ها و مراکز تجاری تبدیل می‌شوند بی‌آنکه از سوی متولیان و مسئولان سینمایی با پرسش و پیگیری مواجه شوند، به‌طوری که شاید بتوان عنوان کرد؛ فاجعه تعطیلی سینماها در شهرستان‌ها یک معضل جدی است.
در این بین فقط، سالن‌های سینمایی که در اختیار حوزه هنری در سطح کشور قرار دارند در پروسه بازسازی، نوسازی و احیاء قرار گرفته‌اند.
نگاهی به تعداد سالن‌های سینما در کشور و مقایسه آن با وسعت و جمعیت موجود، نشان می‌دهد فقط 5 درصد شهرهای کشور سینما دارند و 95 درصد شهرهای ایران فاقد سینما هستند.
کشور ما به‌لحاظ مساحت، هجدهمین کشور جهان و دومین کشور خاورمیانه محسوب می‌شود و از نظر تعداد نفرات هم، بالغ بر 80 میلیون نفر جمعیت دارد، اما طبق بانک اطلاعات سالن‌های سینمای فعال کشور مندرج در وب‌سایت رسمی انجمن سینماداران ایران، فقط 273 سالن سینما در ایران وجود دارد و اگر برخی فرهنگسراها را هم ــ به‌دلیل اینکه یکی دو سئانس یا بیشتر در روز یا هفته فیلم‌های روز را نمایش می‌دهند، جزو سالن‌های نمایشی به حساب آوریم، حدود 330 سالن سینما در ایران وجود دارد که در مقایسه با فراوانی جمعیت و پهناوری وسعت کشور، عدد بسیار کم و ناچیزی است، این در حالی است که طبق استانداردهای جهانی ایران به بیش از 9600 سالن سینما نیاز دارد. آمار دیگر نشان می‌دهد از 31 استان موجود کشور و 402 شهرستان و 1167 شهر ایران (براساس آخرین تقسیمات کشوری در خرداد 1391 مندرج در درگاه ملی آمار ایران)، فقط 72 شهر سالن سینما دارند یعنی با یک بررسی ساده از جمعیت 80 میلیونی کشور به این نتیجه می‌رسیم که تقریباً 35 میلیون نفر به سینما دسترسی دارند و 45 میلیون نفر اساساً، دسترسی به سینما در شهر خود ندارند که عدد قابل تأملی است.
با درایت و هوشمندی رهبری معظم انقلاب طی سال‌های اخیر بسیاری از سالن‌های سینمایی که در اختیار نهادها قرار داشته به حوزه هنری واگذار شده است و خوشبختانه، این نهاد انقلابی هم با راه‌اندازی جنبشی جدی اقدام به نوسازی، بازسازی و رونق این سینماها کرده است.
بازسازی سینما آفریقا در مشهد، بازسازی و تبدیل سینما قدس تبریز، بازسازی کامل سینما «فلسطین» همدان به‌صورت دوسالنه، بازسازی و بهره‌برداری سینما «فلسطین» اصفهان و اولین پردیس سینمایی اصفهان به‌نام «چهارباغ» با چهار سالن، بازسازی سینما «آزادی» ارومیه، بازسازی سینما «آزادی» آبادان، به‌روزرسانی و نوسازی سینماهای «پیام» و «شاهد» در تهران، همچنین، سینما بهمن تهران و... از سینماهایی اند که در یکی دو سال اخیر توسط حوزه هنری نوسازی و بازسازی شده‌اند.
اکنون، این سؤال مطرح می‌شود که؛ آیا سینما قیام که گفته می‌شود متعلق به بنیاد مستضعفان است مشمول حکم رهبری قرار نمی‌گیرد؟ و اگر چنین است حوزه هنری با قدرت و جایگاهی که برخوردار است اجازه ندهد تا در وضعیت بحرانی کمبود سالن‌های سینمایی در کشور و تهران این سینما که از پیشینه نوستالژیک در تاریخ سینمایی کشور برخوردار است دستخوش تخریب و تغییر کاربری قرار گیرد.
انتهای پیام/*
