ساری مظلوم در ساخت و ساز اماکن ورزشی/جرم جامعه ورزشی ساری چیست؟

به گزارش خبرگزاری تسنیم از ساری، قبل از پیروزی انقلاب اسلامی، هلال احمر ساری بزرگ‌ترین مجموعه فرهنگی ورزشی استان‌های شمالی کشور بود.

در این مجموعه فوتبال، والیبال، تنیس، شنا، هندبال، کشتی، رزم و آموزش داده و مربیان حرفه ای کشور نظیر جهان پهلوان امام‌علی حبیبی، مرحوم عزیز اصلی کاپیتان سابق تیم فوتبال کشورمان به آموزش می‌پرداختند.

ساری تنها شهری در مازندران بود که در لیگ فوتبال کشور نماینده داشته نظیر هلال احمر، شرکت کانادا، شرکت نکا چوب قبل از انقلاب همچون ژاندارمری فضاهای ورزشی داشتند که اینها دیگر فعالیت ورزشی ندارند.

در راه آهن ساری، میدان راه آهن مجموعه ورزشی وجود داشت در میدان امام خمینی (ره) کاخ جوانان امکانات ورزشی مناسبی وجود داشت و ورزشگاه نوسازی به نام آزادی یا شهید متقی حال حاضر سالن تختی و سالن بزرگ جهان پهلوان سید رسول حسینی وجود داشت که بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، هر ساله ورزشگاه سید رسول حسینی بزک‌کاری  و نوسازی مقطعی می‌شود.

سالن تختی که تمرین مجموعه ورزشی بزرگ هلال احمر هم تخریب شده هیچ‌گونه فعالیت ورزشی در این مجموعه وجود ندارد. در کاخ جوانان نیز فعالیت ورزشی ممنوع به مکان نظامی و انتظامی شد. یک مجموعه ورزشی داراب احداث شد که استخر شنا آن تبدیل به مرکز تجمع حیوانات موذی شد. زمین فوتبال شهید متقی کاملاً مخروبه و اداره ورزش و جوانان هیچگونه توجهی به احداث اماکن و فضاهای ورزشی برای ساری نکرده است.

ورزشگاه زمین فوتبال شهدای ساری احداث شد که ساروی‌ها هیچ نقشی در استفاده از آن ندارند و در اختیار تشکیلات غیر از ورزش ساری است. خانه کشتی نیز در اختیار هیئت استان بوده و ساروی‌ها نمی‌توانند از آن استفاده کنند.

پیست دوومیدانی ورزشگاه شهید متقی مخروبه شد و دوندگان ساروی برای تمرین باید به بابل بروند. ساختمان اداره ورزش و جوانان ساری هم به هیئت‌های استانی واگذار شد. برای امور اداری هیئت‌های استان مهمانسرا ورزشگاه ساری در اختیار ساروی‌ها نیست.

به طور کلی برای ورزش ساری هیچگونه ساخت و سازی بعد از پیروزی انقلاب نشده، این درحالی است در بهشهر یک سالن بزرگ ورزشی مناسب، در بابل یکی از زیباترین سالن‌های ورزشی کشورو در زیرآب یک سالن بسیار خوب در قائم‌شهر هم بازسازی شهید متقی و سالن بزرگ جهان پهلوان امامعلی حبیبی در جویبار دو سالن بسیار خوب تخصصی از محل اعتبارات مالی ورزشی استان در شهرهایی همچون خلیل شهر، ارطه و کیاسر احداث شد اما برای شهر ساری خیر از احداث سالن ورزشی توسعه فضاهای ورزشی شهری نشده است.

در چند سال گذشته توسط بخش خصوصی تعدادی از زیرزمین‌ها به صورت غیراستاندارد تبدیل به سالن‌های ورزشی تمرینی کرده که نمی‌توان نام آن را اماکن ورزشی قرار داد.

البته برخی از ادارات و سازمان‌ها برای کارکنان خود استخر شنا،  ورزش‌های آبی احداث کرده یا شرکت صنایع چوب و کاغذ اماکن ورزشی تمرین برای کارکنان مهمانان خود احداث که برای عموم نبوده و نوجوانان و جوانان نمی‌توانند از آن بهره‌مند شوند.

البته درمرکز استان، مسئولان مراسم کلنگ‌زنی احداث بزرگ‌ترین مجموعه ورزشی اداره ورزش و جوانان، بزرگ‌ترین مجموعه ورزشی کارگران، بزرگ‌ترین مجموعه ورزشی دانشجویان را زده و احداث سالن 12 هزار نفری سرپوشیده که هیچ عملی به آن نشده است.

 سئوال از مسولان مربوطه این است که چرا برای احداث سالن ورزشی در شهرهای زیرآب، قائم‌شهر، نور، محمودآباد، بهشهر، بابل و ... اعتبارات مالی وجود دارد و برای مرکز استان نمی‌توانید اماکن بسازید.

برای استفاده از شهروندان ساروی جرم جامعه ورزشی ساری چیست و چرا تنها درصدی از برنامه توسعه فضاهای ورزشی ساری تخصیص پیدا کرد و فضاهای ورزشی زیرپله‌ها، زیرزمین‌ها و چال باغ های غیراستاندارد را نمی‌توان فضاهای ورزشی اعلام کرد.

برای احداث سالن سرپوشیده بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، هفت استاندار، 70 بار نامه به رئیس جمهور و هیئت دولت برای تأمین اعتبار ارسال شده و پیست موتور یا دوچرخه سواری سالیان سال است که رها شده و 5 بار استادیوم شهدای ساری را افتتاح کردند ولیکن هنوز نیمه کاره است.

صندلی‌های شکسته این ورزشگاه در اختیار اداره ورزش و جوانان ساری نبوده و در این حوزه چه کسانی باید احساس مسئولیت کند نمایندگان مجلس، نمایندگان شورای شهر و فرماندار کدام یک از رجال سیاسی در این خصوص نقش آفرین بوده‌اند‌؟!

اعتبارات مالی اداره ورزش و جوانان ساری در حدی نیست که اماکن ساخته شود. در همین شهر نه سالن‌های اختصاصی والیبال، کشتی، تنیس، جودو، هندبال، فوتسال، بوکس، کاراته، شمشیربازی وجود نداشت به طور کلی سالن ورزشی استاندارد وجود ندارد.

در ورزشگاه سید رسول حسینی که تنها ورزشگاه قابل قبول برگزاری مسابقات بوده کاملاً غیراستاندارد واز نظر فنی ورزشی، فاصله بین تماشاگران و داوران و مربیان و قهرمانان رعایت نشده که باید فکری اساسی برای رفع این موضوع شود.

باید اذعان داشت که امکانات ورزشی ساری در حد ضعیف‌ترین شهرهایی که مراکز استان‌های کشور بوده است. اگر چه ساری در بحث داشتن قهرمانان و مربیان و چهره‌های نامدار و افتخارآفرین ورزش کشورمان به عنوان ممتازترین شهر کشورمان بوده اما از نظر امکانات در حد ضعیف‌ترین شهر کشور است.

شعبان وفایی نژاد

انتهای پیام/