پاسخ به ابهامات سانچی (۶)؛ آیا چینی‌ها در مهار آتش نفتکش ایرانی اهمال کردند؟

به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری تسنیم، ابهامات متعددی در خصوص نفتکش ایرانی سانچی که دو روز پیش، پس از 8 روز سوختن بر روی آب، به همراه پیکر سرنشینانش غرق شد، در فضای مجازی، رسانه های داخلی و خارجی و حتی در بین مردم مطرح می شود که خبرگزاری تسنیم با جمع آوری این ابهامات و گفت‌وگو با کاپیتان محسن بهرامی، دریانورد باسابقه کشورمان که مسئولیت سخنگویی کمیته اضطرار سانحه نفتکش سانچی را برعهده داشته، پاسخ هر ابهام را یافته است.

ابهام اول: چرا نفتکش ایرانی با پرچم کشور پاناما تردد می کرد؟ برای مشاهده پاسخ اینجا کلیک کنید

ابهام دوم: آیا مقصد نفتکش ایرانی کره شمالی بود؟ برای مشاهده پاسخ اینجا کلیک کنید

ابهام سوم: آیا رادارهای نفتکش ایرانی در زمان بروز حادثه خاموش بوده است؟ برای مشاهده پاسخ اینجا کلیک کنید

ابهام چهارم: چرا حتی یک خدمه نفتکش ایرانی نتوانست از نفتکش فرار کند؟ برای مشاهده پاسخ اینجا کلیک کنید

ابهام پنجم: آیا برخورد کشتی چینی با نفتکش ایرانی عمدی بود؟ برای مشاهده پاسخ اینجا کلیک کنید

ابهام ششم: آیا چینی ها در مهار آتش نفتکش ایرانی اهمال کاری کردند؟

کاپیتان محسن بهرامی: انتظار داشتیم چینی ها در شروع کار اطفای حریق زودتر اقدام می کردند و یک مقدار کار را مستمر پیش می گرفتند. چینی ها برای هیئتی که از ایران رفته بود، صحبت هایی کردند و توجیهاتی را برای کارشان ارائه دادند که چرا کار را دیرتر شروع کردند.

تا 24 ساعت اول یک مقدار منطقی و قابل پذیرش بود که کار مهار آتش را شروع نکرده بودند تا تجهیزات لازم بخواهد آماده شود و فاصله 160 مایلی را طی کند و به منطقه برسد، قطعا طول می کشید، ولی بعد از آن یک اختلاف دو روزه ای با چینی ها داریم.

ما اصرار داشتیم که کار را شروع کنند اما چینی ها کار شروع نکرده بودند. یعنی تقریبا 3 روز بعد از بروز حادثه بود که چینی ها عملیات اطفای حریق را شروع کردند و توجیهات و دلایلی که ارائه دادند شامل این بود که شرایط دریا نامناسب بوده، سرعت باد خیلی زیاد بوده و ... البته بخشی از اینها را ما می دیدیم و نمی خواهیم منکر شویم، اما انتظار داشتیم کار را شروع کنند.

بالاخره کارشناسان آنطرف طور دیگری فکر می کردند اما اینجا احساساتمان هم دخیل بود. دوست داشتیم کمکی به عزیازنمان می شد. از نظر قوانین بین المللی ما ناچار بودیم تحت فرمان مدیریت آنها باشیم. وقتی حادثه ای در جایی رخ می دهد، نگاه می کنند ببینند در منطقه تحت اختیار چه کشوری است. تعاریف زیادی در دریانوردی داریم  و چندین مرز و خط داریم. مرزها کاملا تعریف شده و مشخص است. هر حادثه ای در حیطه هر کشوری  باشد قاعدتا آنها مدیرت کننده این امر خواهند بود و اگر کسی هم بخواهد کمک کند، باید  تحت مدیریت آن کشور عمل کنند.

بحث اطفای حریق یک بحث بسیار فنی و حرفه ای است، ما انتظار داشتیم بنابر اصولی که می دانیم این اطفای حریق باید مستمر باشد تا نتیجه بخش باشد اما چینی ها بارها کار را متوقف کردند و این مورد اعتراض ما بود. اینکه آیا کمبود امکاناتی بوده یا مشکلی بودهباید مطرح و مشخص شود.

البته مسائلی هم وجود داشت که ما از آن باخبریم. مثلا اینکه نفتکش ایرانی شروع به حرکت به سمت اقیانوس می کند و هر چه می گذشت از ساحل چین بیشتر فاله می گیرفت اینکه فوم ها و مواد مورد نیاز و تجهیزات لازم را برای رسیدن به محل نفتکش که از محل اولیه فاصله گرفته به موقع بتوانند فراهم کنند، مسئله مهمی است. در این مدت از زمان بروز حادثه تا زمانی که نفتکش ایرانی غرق شد، نفتکش سانچی از 160 مایلی ساحل چین به 280 مایلی رسید، یعنی در این مدت بیش از 120 مایل مسیر را طی کرد. با این حال، جا دارد مسئله عملکرد چینی ها در مهار و اطفای آتش بررسی شود. ظاهر کار این بود که به نظر ما عملیات اطفای حریق چینی ها اصولی به نظر نمی رسید و انتظار داشتیم که مستمر ادامه می دانند تا به نتیجه می رسید.

ما می توانیم نارضایتی و درخواستمان را به کشور صاحب پرچم ارسال کنیم و یا از طریق سازمان بنادر و دریانوردی پیگیری کنیم اما این مرسوم نیست که یک شرکت خصوصی از یک دولت برود شکایت کند؛ اما مسیری باید طی شود و کاستی ها بررسی شود.

انتهای پیام/