سروده عصمتی برای مهاجران افغانستانی: «ما دو تن شاخه‌های یک بیدیم»
موسی عصمتی تازه‌ترین سروده خود را به مهاجران افغانستانی تقدیم کرد.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، عباس عراقچی معاون سیاسی وزارت امور خارجه در روز 18 اردیبهشت ماه 98 برای تبیین طرح ایران در کاهش برخی تعهداتش در چارچوب برجام به گفت‌وگوی ویژه خبری شبکه دو رفته بود. عراقچی در بخشی از اظهاراتش با اشاره به تحریم‌های آمریکا علیه ملت ایران و افزایش فشار اقتصادی اعلام کرد که "ممکن است مجبور به اخراج مهاجران افغانستانی شویم".
ساعاتی از اظهارات عراقچی درباره مهاجران افغانستانی نگذشته بود که واکنش‌های مردمی در فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی نسبت به این موضوع و مخالفت با سخنان معاون وزیر آغاز شد. موسی عصمتی، از شاعران، در واکنش به این صحبت‌های عراقچی، تازه‌ترین سروده خود را به مهاجران افغانستانی و به‌ویژه محمدکاظم کاظمی، شاعر افغانستانی، تقدیم کرد. سروده او که در اختیار خبرگزاری تسنیم قرار داده شده است، به این شرح است:
این حوالی هنوز باران هست
چتر بازی در این خیابان هست
مثل انجیرهای سرخ مزار 1*
در دلم لعلی از بدخشان هست
ردپایی عمیق از یک اسب
پشت دروازه سمنگان هست
نان گندم اگرچه خشکیده است
بذر گندم برای مهمان هست
ما دو تن شاخه‌های یک بیدیم
تا زمانی که باد و طوفان هست
قلب ما تا همیشه گلشهر*2 است
نی اگر نیست، این نیستان هست
مولوی تا همیشه خواهد بود
شمس، وقتی که در خراسان هست
نکند گریه‌ات امان ندهد
بین ما مردمی مسلمان هست
یک نجاشی هنوز می‌خندد
یک نجاشی به‌نام ایران هست
-----------
1) نام اثری داستانی از نویسنده افغانستانی محمد حسین محمدی
2) محله‌ای مهاجرنشین در مشهد
انتهای پیام/*
