گزارش| نبوی- توکلی؛ تحلیل‌های عجیب از یک عکس یادگاری!
این روزها عکسی از دیدار بهزاد نبوی و توکلی منتشر شده که برخی آن را پایان چپ و راست می‌دانند، اما آیا می‌توان از یک عکس چنین برداشتی کرد؟
به گزارش خبرنگار سیاسی خبرگزاری تسنیم، ضیافت افطاری ریاست‌جمهوری با فعالان سیاسی علاوه بر سخنان حاشیه‌ساز حجت‌الاسلام روحانی در این ضیافت که از اختیارات کم ریاست‌جمهوری در امور اجرایی کشور گله کرد، با حاشیه‌های دیگری نیز همراه بود.
یکی از این حواشی که به نظر می‌رسد بر متن آن غلبه کرده، عکس یادگاری احمد توکلی سیاستمدار اصولگرا و بهزاد نبوی وزیر صنایع سنگین دولت میرحسین موسوی و از محکومان فتنه 88 بود.
از زمان انتشار این عکس که توکلی و نبوی را دست در دست هم نشان داده، برخی رسانه‌ها با عناوینی چون "پایان عمر جناح چپ و راست" سعی کردند تا به نوعی از اختلافات عمیق این دو چهره کهنه‌کار سیاسی که یکی نماد جناح راست و دیگر نماد جناح چپ در اوایل انقلاب هستند، چشم‌پوشی کنند.
احمد توکلی سیاستمدار اصولگرا است. وی اولین دوره مجلس شورای اسلامی عضو هیئت رئیسه مجلس بود و از پارلمان راهی دولت اول آیت‌الله خامنه‌ای شد و وزارت کار را برعهده گرفت. با این‌حال اختلاف نظر وی با سیاست‌های تمام دولتی مهندس موسوی که بهزاد نبوی یکی از پشتیبانان اصلی آن بود، موجب شد تا بعد از دوسال از دولت کنار برود. بعد از توکلی، مرتضی نبوی و حبیب‌الله عسگراولادی نیز که به "انجمن اسلامی دولت" معروف بودند در اعتراض به سیاست‌های اقتصادی موسوی استعفا دادند.
در انتخابات ششمین دوره ریاست جمهوری در سال 72، احمد توکلی بازهم در اعتراض به سیاست‌های یک دولت به اعتراض برخاست و تن به رقابت با آیت‌الله هاشمی رفسنجانی داد که در آن زمان کمتر کسی حاضر بود ریسک این کار را به جان بخرد. توکلی به صحنه آمد و در حالی که هاشمی فکر می‌کرد توکلی کمتر از 200،300 هزارتا رای بیاورد، توانست یک رای 5 میلیونی را نصیب خود کند و نشان می‌داد که بخش قابل توجهی از مردم به سیاست‌های دولت سازندگی اعتراض دارند.
با شکست اصلاح‌طلبان در مجلس هفتم، توکلی بعد از سالها دوری دوباره به پارلمان برگشت و سه دوره نماینده مردم تهران در مجلس شد. وی بعد از مجلس سازمان دیده‌بان شفافیت و عدالت را بنیان گذاشت و به رصد اقتصاد ایران و فساد پرداخت.
بهزادنبوی از حامیان پروپاقرص اقتصاد دولتی در دهه 60 بود
از آن سو بهزاد نبوی، مبارز پیش از انقلابی بود که به گفته بسیاری از زندانیان، مارکسیست تروتسکیست و تحت تاثیر افکار چپ مصطفی شعاعیان قرار داشت. وی بعدتر گروه امت واحده را تاسیس کرد که یکی از 7 گروه تشکیل دهنده سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی بود. وی که بهمراه برخی همفکرانش مانند محسن آرمین، فیض اله عرب‌سرخی، مصطفی تاج‌زاده و دیگران جناح چپ سازمان به‌شمار می‌رفتند، در مخالفت با آیت‌الله راستی کاشانی نماینده امام خمینی در سازمان موجبات دوتکه شدن این تشکل و در نهایت انحلال آن در دهه شصت را فراهم آوردند. شاید بسیاری از اختلافات سیاسی امروز ناشی از زاویه‌های آن زمان در سازمان مجاهدین انقلاب باشد.
بهزادنبوی وزیر صنایع سنگین دولت وقت قائل به سیاست کوپنی در دهه شصت بود و بعد از پایان کار دولت موسوی، در اوایل دهه هفتاد با دوستانش اقدام به احیای سازمان مجاهدین انقلاب کردند اما این‌بار مواضع رادیکال‌تری از دهه شصت از خود بروز دادند. چپ‌های آن دوران این‌بار به اصلاح‌طلب تغییر نام داده و اعتقادی به سیاست‌های اقتصاد دولتی نداشتند و نسخه‌های لیبرال را تجویز می‌کردند. با روی کارآمدن خاتمی، بهزاد نبوی و یارانش مانند آرمین و برخی در حزب دولت‌‌ساخته مشارکت به مجلس ششم راه یافتند. مجلس ششم صحنه‌هایی همچون تحصن و درگیری های هرروزه را در حافظه خود ثبت کرده است. در این سالها توکلی منتقد همیشگی تندروی همکار قدیمی خود در دهه 60 بود.
توکلی که در قامت یک اقتصاددان تحصیل‌کرده از خارج کشور برمی‌گشت، دوباره به عرصه انتخابات ریاست‌جمهوری آمدو با شعار جمهوری دوم و دولت پاک، به رقابت با سید محمد خاتمی پرداخت و مانند 8 سال قبل از آن تاریخ، رای بخش قابل توجهی از مخالفان رئیس دولت اصلاحات را به سمت خود جذب کرد.
احمد توکلی با همه مخالفت‌هایی که با احمدی‌نژاد داشت اما به گفته خودش سال 88 به احمدی‌نژاد رای داد و در فتنه 88 نیز ساکت ننشست
با پایان کار دولت دوم خاتمی، نبوی و دوستانش خانه نشین شدند و توکلی در مجلس به مخالفت با برخی سیاست‌های دولت احمدی نژاد پرداخت. با همه مخالفت‌هایی که داشت اما به گفته خودش سال 88 به احمدی‌نژاد رای داد و در فتنه 88 نیز ساکت ننشست.
او بعد از راهپیمایی روز قدس 88 و سرداده شدن شعار "نه غزه نه لبنان" توسط اغتشاش‌گران در نامه‌ای به موسوی و خاتمی، با برشمردن شعارهای ساختار شکنانه حامیانشان تاکید کرد که "این استراتژی به وضوح با سه محور اعتقادی و استراتژیک امام در تضاد است و اینکه "گویا می‌خواهید حاکمیت را به برخورد با خود بکشانید." توکلی در نامه‌اش از آن دو خواست به نظام برگردند. با این‌حال در همان ایام بودند برخی سیاستمداران که سکوت پیشه کرده بودند و یا امثال بهزاد نبوی که با سران فتنه همراهی کردند.
با روی کار آمدن حسن روحانی، توکلی به انتقاد از سیاست‌های دولت پرداخت اما نبوی و سایر اصلاح‌طلبان چاره کارشان را در همراهی دولت او دیدند. در انتخابات 96 نیز توکلی به حمایت از آیت‌الله رئیسی پرداخت اما نبوی که چندان فعالیت انتخاباتی نداشت دوباره رای خود را با نام روحانی در صندوق انداخت.
در جلسه رئیس‌جمهور با فعالان سیاسی هردو وزیر دهه 60 دعوت شدند تا نقدهایشان را به سمع رئیس‌جمهور برسانند. هرچد نبوی در این جلسه سخنی نگفت اما توکلی مانند همیشه که سیاست‌های اقتصادی دولت‌ها را نقد می‌کرد، گفت "مردم احساس می‌کنند دولت ندارند و سیاست‌های جبرانی دولت در حق محرومان کافی نیست."
دو سیاستمدار کهنه‌کار شاید این روزها چندان میلی به ورود به سیاست نداشته باشند اما یک عکس یادگاری از جلسه افطار رئیس جمهور را نمی‌توان به معنای برداشته شدن مرزهای فکری و اعتقادی توکلی و نبوی دانست.
انتهای پیام/
