تحلیل| عادی سازی روابط با اسرائیل، بهانه ترس از فروپاشی حاکمان نامقبول عرب

به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، وزیر امور خارجه امارات در توئیتی از شکل گیری ائتلاف جدیدی بین کشورهای حوزه خلیج فارس و رژیم صهیونیستی خبر داد. این توئیت که براساس مقاله ای که  مجله اسپکتاتور منتشر کرده بود، انتشار داده شد ، بحث های فراوانی را در رسانه های منطقه ای و جهانی ایجاد کرد. پیش از این نیز مقامات کشورهای عمان، بحرین و عربستان سعودی با روابط مختلفی که ایجاد کرده بودند اقدامی شبیه به این را رقم زده بودند. سؤال حقیقی اینجا است که چرا وزیر خارجه امارات در این مقطع از این مسئله دم می زند ؟  و چرا مقامات کشورهای حوزه خلیج فارس به دنبال ایجاد روابط جدید هنجارشکنانه با رژیم صهیونیستی هستند؟

پاسخ به این سؤالات ریشه در شکل گیری کشورهای حوزه خلیج فارس و وضعیت سیاسی این کشورها در دوره بحران های غرب آسیا و وضعیت رژیم صهیونیستی دارد.

فقدان هویت برآمده از فقدان تاریخ و سابقه حاکمیتی

حاکمان کشورهای حوزه خلیج فارس همگی کمی بیش از نیم قرن است که موفق به تشکیل دولت و تأسیس کشور شده اند و عمر میانگین این کشورها حدود نیم قرن است. بعضا عمر این کشورها از عمر حاکمان آنها کمتر است. مثلا عمر امارات متحده عربی کمی بیشتر از سن وزیر خارجه این کشور است. لذا این کشورها فاقد تاریخ و سابقه حاکمیتی هستند. این فقدان آنها با بحران هویت و ترس از فروپاشی روبرو کرده است. همه این کشورها از اینکه براثر به وجود آمدن بحرانی شبیه بحران سوریه و عراق برای همیشه حاکمیت خود را از دست دهند و حاکمان این کشورها به زباله دان تاریخ بروند ترس دارند.

رقابت داخلی بر سر حاکمیت

حاکمان کشورهای حاشیه خلیج فارس همگی از قبایل و طوایفی هستند که روابط خویشاوندی با هم دارند. از سوی دیگر ساختار جمعیتی آنها مجموعه ای از طوایف و مهاجران کشورهای دیگر است. طوایف دیگری که در این کشورها قدمت دارند از اینکه حاکمیت را در اختیار ندارند احساس نوعی خسران می کنند. چرا که آنها نیز خود را محق داشتن این حاکمیت می دانند. به همین دلیل نوعی رقابت و جنگ پنهان بین طوایف مختلف این حاکمیت ها وجود دارد. به عنوان مثال در عربستان با روی کار آمدن سلمان و کنار رفتن طایفه عبدالله، پادشاه گذشته، طایفه سلمان تمامی کسانی که به طایفه عبدالله نزدیک بودند از حاکمیت دور کرد وحتی برخی از آنها زندانی شدند. این نوع رقابت در امارات بین بن راشد و بن زاید نیز وجود دارد و در دیگر کشورهای حوزه خلیج فارس نیز پنهانی در جریان است. همین امر حاکمان موجود را برای نگاه داشتن قدرت خود و مقابله با رقیبان به اقداماتی در راستای حفظ حاکمیت واداشته است.

بحران مشروعیت در کشورهای حوزه خلیج فارس

در کنار دو مشکل بحران هویت و رقابت بر سر قدرت در کشورهای حوزه خلیج فارس، حاکمان فعلی این کشورها به دلیل آنکه حاکمیت پادشاهی یا مشابه آن دارند، از مشروعیت در جوامع خود برخوردار نیستند. عدم مشروعیت این حاکمیت ها موجب شده تا آنها همواره ترس از فروپاشی داشته باشند همین مسئله آنها را به این سمت سوق داده تا با جلب حمایت های خارجی حضور خود در رأس قدرت را حفظ کنند. بخشی از روابط خارجی کشورهای حاشیه خلیج فارس با کشورهای غربی، آمریکا و رژیم صهیونیستی با این نگاه رقم می خورد. البته این حاکمان عموما با حمایت های همین کشورهای به وجود آمده اند و توانسته خود را حفظ کنند لذا طبیعی است که آنها برای ادامه حیات به سمت کسانی بروند که حاکمیت را به آنها داده اند.

توسعه مقاومت در منطقه

با توسعه مقاومت در منطقه غرب آسیا که برآمده از برتری جبهه مقاومت بر بحران های مصنوعی ایجاد شده توسط غرب بود کشورهای حاشیه خلیج فارس علاوه بر ترس هایی که پیش از این داشتند به یک ترس جدید هم برسند و آن هم توسعه مقاومتی است که آنها هیچ سنخیتی با آن ندارند. چرا که آنها زاییده یک تفکر غربی استعماری اند که مقاومت همواره خود را دشمن آن معرفی کرده است. از سوی دیگر توسعه اندیشه مقاومت در ملت های منطقه آنها را به شدت ترسانده است. ملت هایی که اندیشه و نگاهشان با حاکمان نامقبولشان کاملاً متعارض است و اقدامات عادی سازانه آنها را هرگز حاضر نیستند بپذیرند. 

جمع بندی

بحران هویت، جنگ و رقابت داخلی بر سر قدرت، بحران مشروعیت و ترس از مقاومت، مجموعه دلایلی است که حاکمان کشورهای حاشیه خلیج فارس را ازادامه حیات حاکمیت هایشان ترسانده است در این عرصه آنها به طور طبیعی به سمت قدرت های خارجی رفته اند. قدرت هایی که این حاکمیت ها را در منطقه به وجود آورده اند تا حامی منافع استعمارگران باشند. با این اوصاف آنچه بدیهی است این است که آنها بهانه هایی ظاهراً عقلانی را برای اقدامات خود تعریف و توصیف کنند. در این راستا ساده ترین بهانه مسئله ایران هراسی است که به عنوان یک استراتژی از سوی حامیان استعمارگر حاکمیت های عرب طی دو دهه گذشته به کار گرفته شده است.

انتهای پیام/