اندیشکده|«بازی مرگ» جدید پنتاگون برای ترویج خشونت
رسانه آمریکایی با توجه به قرار گرفتن یک بازی جدید در وب‌سایت نیروی هوایی آمریکا برای جذب خلبان پهپاد به نقش این بازی‌ها در ترویج خشونت توسط پنتاگون پرداخت.
به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم، یک رسانه آمریکایی در تحلیلی با توجه به رونمایی پنتاگون از یک بازی جدید برای عادی‌سازی جنگ به نقش این نوع بازی‌ها در ترویج فرهنگ جنگ و خشونت پرداخته است.
سایت خبری-تحلیلی «مینت‌پرس» نوشته، نیروهای هوایی ایالات متحده از یک بازی جدید رایانه‌ای رونمایی کرده که در آن فرد بازی‌کننده با استفاده از پهپادها باید به بمباران عراقی‌ها و افغانستانی‌ها بپردازد.
این سایت نوشته است: «نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا ابزار جدیدی برای جذب نیرو پیدا کرده است: یک بازی واقعی برای هدایت پهپادها که شما می‌توانید با مراجعه به وب‌سایت [این نهاد] آن را بازی کنید. این بازی که «ایرمن چلنج» (چالش هوانورد) نام دارد شامل 16 مأموریت است که باید انجام شوند و به همراه آنها واقعیات و اطلاعاتی درباره اینکه چطور می‌توانید خودتان به یک اپراتور پهپاد تبدیل شوید ارائه شده است.»
مینت‌پرس، این بازی را تازه‌ترین اقدام پنتاگون برای بازاریابی در میان جوانان دانسته و نوشته در ایرمن چلنج بازیگر می‌تواند خودروهای آمریکایی را هنگام عبور از کشورهایی مانند عراق و افغانستان اسکورت کنند. در واقع، بازیگران باید کارگزار مرگ باشند و در آن بازی کسانی را که «شورشی» خوانده می‌شوند از بالای سرشان بکشند و بابت آن مدال و جایزه دریافت کنند.
بازی جدید از آن جهت که به ترویج روحیه جنگ و کشتار همنوع منجر می‌شود با انتقاد کارشناسان همراه شده است. یکی از مخالفان این پروژه «دیوید سوانسون»، رئیس جنبشی ضد جنگ به نام «جهان فراسوی جنگ» است.
سوانسون به مینت‌پرس می‌گوید: «این بازی، حقیقتاً مشمئزکننده، غیراخلاقی و غیرقانونی است و معنای آن، جذب یا جذب پیشرس کودکان زیر سنین قانونی برای مشارکت در کشتار است. این بازی، بخشی از عادی‌سازی قتل است که ما مدت‌ها است آن را زیسته‌ایم.»
«تام سکر»، روزنامه‌نگاری که محور پژوهش‌هایش تأثیر مسائل نظامی روی فرهنگ عمومی است هم درباره این بازی اظهارنظر کرده است. او می‌گوید: «این بازی پهپادی، حال من را بد و پریشان‌خاطر کرد... از طرف دیگر، بسیاری از خلبان‌های پهپادها گفته‌اند که چطور کار هدایت پهپادها و کشتن تصادفی آدم‌ها تا حد زیادی مثل انجام یک بازی رایانه‌ای است چون شما را در ایالت نوادا پشت یک سنگر می‌نشانند و شما بدون آنکه نگران تبعاتش باشید، دکمه‌هایی را فشار می‌دهید. بنابراین، حدس می‌زنم که این بازی انعکاسی دقیق از زندگی فلاکت‌بار، آسیب‌دیده و آکنده از قتل‌های زنجیره‌ای یک خلبان پهپاد است.»
بازنده
مینت‌پرس در ادامه این گزارش به بررسی مشکلات و چالش‌های پیش روی پنتاگون برای جذب خلبان پهپادها پرداخته و نشان داده که توسل به بازی، یکی از روش‌های پنتاگون برای غلبه بر این چالش است.
در تحلیل این رسانه آمده است: «با آنکه خلبان‌های پهپادها به ندرت در معرض خطر فیزیکی قرار می‌گیرند -و شاید هم هیچ‌گاه با چنین خطراتی روبرو نشوند- ارتش آمریکا با مشکلات قابل‌توجهی برای جذب و حفظ خلبان‌های پهپادی روبرو است. نزدیک به 25 درصد از کارکنان نیروی هوایی که می‌توانند این دستگاه‌ها را کنترل کنند هر سال این بخش را ترک می‌کنند.»
در ادامه آمده است: «آنها فقدان احترام، خستگی کاری و درد و رنج‌های روحی [مرتبط با این شغل] را دلیل اصلی تصمیم خودشان برای ترک این شغل می‌دانند. "استفان لوئیز" که بین سال‌های 2005 تا 2010 اپراتور پهپاد بوده می‌گوید این کار "روی وجدان شما سنگینی می‌کند؛ روی روحتان و قلبتان سنگینی می‌کند".»
لوئیز گفته که به خاطر انجام این کار به یک اختلال اضطرابی به نام «استرس پس از سانحه» مبتلا شده و مشارکتش در کشتار این همه آدم موجب شده هیچ‌گاه نتواند رابطه خوبی با انسان‌های دیگر پی‌ریزی کند.
وی گفت: «مردم فکر می‌کنند این یک بازی ویدئویی است. اما در بازی‌های ویدئویی شما نقاطی برای توقف دارید و امکاناتی هست که می‌توانید به نقطه آغاز برگردید. اما در این کار، وقتی شما آن موشک را شلیک کردید، دیگر نمی‌توانید به نقطه آغازین برگردید. آنها همه تلاششان را می‌کنند شما کمتر به این فکر بیفتید اهدافی که دارید به آنها شلیک می‌کنید انسان هستند.»
مجتمع نظامی-سرگرمی
در واقع ارتباط میان پنتاگون با این صنعت برای جذب نیرو به اندازه‌ای است که برخی از کارشناسان نام مجتمع نظامی-سرگرمی آمریکا را برای آن انتخاب کرده‌اند: مجموعه‌ای زیر نظر پنتاگون که از طریق نفوذ در صنایع سرگرمی به دنبال پیشبرد اهداف خودش است.
محققان بازی Spacewar در سال 1962 را اولین پروژه نفوذ دولت به تولید بازی‌های رایانه‌ای می‌دانند. در این بازی، دو بازیگر بایستی با شلیک موشک با یکدیگر مبارزه کنند تا در نهایت یکی از آنها پیروز شود. این بازی، نماینده جنگ سرد، تهدید هسته‌ای و رقابت فضایی میان آمریکا و روسیه بود.
در سال 1967، رالف باوئر بازی‌ای به نام Television Gaming Apparatus را ابداع کرد. این بازی تا سال 1968 یکی از ابزارهای محرمانه پنتاگون برای آموزش‌های نظامی بود و بعد از آن اجازه ساخت آن در مقیاس تجاری داده شد.
این دو بازی، نقش گسترده وزارت دفاع آمریکا در ایجاد صنعت بازی‌های ویدئویی را نشان می‌دهند. «متیو تامسون»، پژوهشگر آمریکایی بر همین اساس می‌گوید صنعت بازی‌های رایانه‌ای از دل «مجمتع صنعتی-نظامی» بیرون آمد. تامسون معتقد است بازی‌های رایانه‌ای، علاوه بر اهداف آموزشی در ارتش اهداف سیاسی و ارزش‌سازی دارند.
مجتمع نظامی-سرگرمی با تشکیل کمیته‌ای تخصصی به نام «کمیته مدلینگ و شبیه‌سازی» که هدف آن بررسی حوزه‌های همکاری میان صنایع نظامی و سرگرمی بود تقویت شد. از آن به بعد، پنتاگون نقش فعال‌تری در توسعه بازی‌های رایانه‌ای ایفا کرد. بازی‌هایی که در اثر این همکاری تولید شدند تا اندکی بعد از حوادث 11 سپتامبر 2001 روی جنگ جهانی دوم یا جنگ ویتنام تمرکز داشت، اما بعد از این سال خاورمیانه و مسائل آن به محور نخست این بازی‌ها تبدیل شد.
آرمان با شکوه
طبق نوشته مینت‌پرس، بمباران‌های پهپادی، فناوری‌هایی نسبتاً جدید هستند. «باراک اوباما» با وعده پایان دادن به ستیزه‌جویی‌های بی‌پروای جورج دبلیو بوش سر کار آمد و حتی در سال 2009 برنده جایزه صلح نوبل شد.
اما اوباما همزمان با کاهش شمار نیروهای زمینی آمریکا در افغانستان، جنگ‌های آمریکا در شکل بمباران‌های پهپادی را افزایش داد و آن را به 10 برابر زمان بوش گسترش داد. تنها در آخرین سال حضور او در کاخ سفید، آمریکا دست‌کم 26000 بمب انداخته بود که معادل یک بمب در هر حدوداً 20 دقیقه است. هنگامی که او کاخ سفید را ترک کرد، آمریکا در حال بمباران همزمان هفت کشور بود: افغانستان، عراق، سوریه، لیبی، یمن، سومالی و پاکستان.
نزدیک به 90 درصد از تلفات حملات پهپادی، «تلفات جانبی» بوده‌اند یعنی رهگذران بی‌گناهی که در نزدیکی‌های محل بمباران حضور داشته‌اند. سوانسون عمیقاً از عادی‌سازی این روش نگران است. او می‌گوید: «اگر قتل، هنگامی که ارتش مرتکب آن باشد عادی است، هر چیزی دیگری هم قابل قبول است. ما یا این روند را از بین می‌بریم و یا اینکه فنا می‌شویم.»
بعد از اوباما، «دونالد ترامپ»، رئیس‌جمهور آمریکا هم قدم در راه او گذاشته است. مینت‌پرس نوشته او هم علی‌رغم وعده‌هایی که درباره پایان دادن به جنگ‌های بی‌پایان در خاورمیانه داد، فوراً بعد از رسیدن به قدرت، بمباران‌های پهپادی را گسترش داد.
انتهای پیام/
