چرا راه‌های ارتباطی برخی روستاهای بلوچستان بعد از سیل همچنان مسدود است؟
همچنان بعد از جاری‌شدن سیل دی‌ماه سال گذشته راه مردم ۱۸ روستای بالای رودخانه «کاجو» به مرکز شهر قصرقند مسدود است؛ مسئول مربوطه اعتقاد دارد باز کردن این راه ۹۸ میلیارد تومان بودجه لازم دارد که جابه‌جایی روستاها را به‌صرفه‌تر نشان می‌دهد!
به گزارش خبرگزاری تسنیم از قصرقند، این روزها کلیپی با عنوان مسدود شدن راه دسترسی مردم روستاهای بالای رودخانه «کاجو» به مرکز شهر قصرقند از توابع منطقه بلوچستان در جنوب استان سیستان و بلوچستان در فضای مجازی استان در حال دست به دست شدن است و شواهد نشان از این دارد که این راه بعد از جاری شدن سیل در دی ماه سال گذشته مسدود شده و حالا چیزی که عنوان می‌شود این است که مسئولان اداره راه و شهرسازی قصد باز کردن این مسیر را ندارند، اما آیا چنین چیزی حقیقت دارد؟
راه روستاییان دورتر شده است
فرماندار قصرقند در گفتوگو با خبرنگار تسنیم اظهار داشت: مردمان روستاهای بالای رودخانه کاجو دو راه دسترسی به مرکز شهرستان قصرقند در مواقع ضروری دارند که در این شرایط دو شهرستان همجوار یعنی سرباز و نیکشهر به آنها نزدیکتر است و از این راه مسدودشده طی طریق می‌کنند تا به‌سمت مرکز شهرستان یعنی قصرقند برسند و به‌دلیل مسدود شدن این راه مسافت رسیدنشان به اینجا زیاد شده است.
رحیم‌بخش پاک‌اندیش ادامه داد: اکنون بحث سختی راه مطرح است و این روستاییان در تأمین مایحتاج زندگی هیچ مشکلی ندارند و در واقع این مسیرشان در بستر رودخانه است و وقتی آب بالا می‌آید، راه که در بستر رودخانه قرار دارد عملاً بسته می‌شود و باید آنها از مسیر دیگر که طبق شرایطی در سنوات گذشته برایشان بازگشایی شده استفاده کنند و ما نیز از زمان سیل سعی می‌کنیم این راه را بازگشایی کنیم.
وی افزود: از زمان بارندگی‌های سیل اخیر در دی ماه تاکنون این راه مسدود شده که اداره راه نیز در باز کردن این راه اهتمام دارد اما چون آب هنوز بالا است این کار میسر نیست و باید با بولدزر این بازگشایی انجام و مستقر شود و در فروردین نیز سه بار بارندگی شده و هنوز امکان تردد نیست مگر اینکه آب فروکش کند و با این حال یک قسمتی از راه باز شده است.
بازگشایی راه 98میلیارد تومان بودجه می‌خواهد
رئیس اداره راهداری و حمل‌ونقل جاده‌ای قصرقند نیز در گفتوگو با خبرنگار تسنیم اظهار داشت: راهی که عنوان می‌شود مسدود است 54 کیلومترش کلاً در دل رودخانه است و با این حال 20 کیلومتر از آن ترانشه‌کاری کامل شده اما 34 کیلومتر مانده و مردم بالای کوه می‌گویند "این راه را برایمان باز کنید"، اما این بازگشایی به‌تنهایی 98 میلیارد تومان هزینه لازم دارد تا این 18 روستای بالای کوه راهشان بازگشایی شود.
بختیار هوتی ادامه داد: این مبلغ سوای هزینه‌های لازم برای ساخت ابنیه و پل است و در این راه کوه‌های خطرناکی نیز قرار دارد که بیشتر مواقع ریزش می‌کنند و از طرفی محورش نیز داخل رودخانه است ما که باید برویم داخل رودخانه تا با بولدزر کار انجام شود؛ همین موضوع را سخت‌تر کرده و باور کنید تا همین اواخر هفته گذشته در آنجا کار می‌کردیم که مردم خواستند برویم و آن سمت را کار کنیم.
وی افزود: ما بلدوزری در شهرستان نداریم و اگر کمیته برنامه‌ریزی شهرستان بولدوزر در اختیار ما قرار دهد مشکل ما نیز حل می‌شود و در کل شهرستان ما این مشکل را داریم، برای پایین‌دست کاجو نیز همین مشکلات را داریم و 14 کیلومتر آن مسیر کاملاً داخل کوه قرار دارد، این محور حالا کامل در بستر رودخانه حرکت می‌کند و یک بارندگی شدید که بشود مسیر نیز کاملاً پاک می‌شود و همه کارها از اول باید انجام شود.
وی با اشاره به اینکه این مسیر زیگزاگی و ضربدری است، گفت: دائم جاده به این کوه و آن کوه می‌خورد و باید کوه ترانشه‌کاری شود و کلاً تراشیده شود، ارتفاعات بالای کاجو خیلی مرتفع است یعنی اگر اداره بخواهد یک بلدوزری ببرد این بلدوزر باید 50 کیلومتر پیاده برود به آنجا که این موضوع غیرممکن است و تا بولدرزر برسد به آن بالا باید 10 روز طی مسیر کند آن مسیر واقعاً صعب‌العبور است.
رئیس اداره راهداری و حمل‌ونقل جاده‌ای قصرقند اظهار داشت: توجه کنید که ما هر 10 روز به 10 روز بارندگی داریم و بستر رودخانه پرآب است و از طرفی بولدوزری که بخواهد به آنجا برود کلاً متعلقات و لوازم یدکی‌اش تخریب می‌شود، حالا تصور کنید 18 روستای بالای کوه در مسیر به‌صورت زیگزاگ قرار دارد که قرار است 50 دفعه به کوه برخورد پیدا کند و در این حالت نمی‌شود آب را تقسیم کرد و یک‌کاناله کرد.
وی ادامه داد: اعتباری که لازم داریم خیلی زیاد است و اگر برای کل خانوارهای بالای کاجو بخواهیم در شهرستان خانه بگیریم از این اعتباری که برای بازگشایی این مسیر و ساخت ابنیه مورد نیاز است کمتر در می‌آید و جمعیتشان نیز آن‌قدر زیاد نیست و حتی کشاورزی که انجام می‌دهند تنها برای خورد و خوراک خودشان است چون این روستاها کاملاً در دامنه کوه قرار دارد و هر روستایی نهایتاً 20 خانوار دارد و حتی روستایی داریم که تنها چهار خانوار در آن زندگی می‌کنند.
به‌گفته هوتی، بودجه 98میلیاردی که ذکر شد تنها برای ترانشه‌کاری این مسیر است یعنی برای پل و بقیه ابنیه نیز نزدیک به 200 میلیارد تومان دیگر بودجه لازم است.
گزارش از سیدخلیل موسوی‌نیا
انتهای پیام/395/ش+
