اندیشکده| چگونه رویکرد خوداستثناءانگاری آمریکا بحران کرونا را در جهان تشدید کرد؟
یک محقق آمریکایی در مقاله‌ای با انتقاد از سیاست‌های خوداستثناء انگاشتن آمریکا و سیاستمداران این کشور نوشت که این رویکرد و سیاست‌های تجاوزکارانه متعاقب آن بحران کرونا را در دنیا شدیدتر کرده است.
«کارولین گری»، محقق بنیاد گروه اورآسیا که پیشتر عضوی از تیم سیاستی پروژه امنیت ملی ترومن در واشنگتن‌دی‌سی نیز بوده است در مقاله‌ای انتقادی از خودجداانگاری آمریکا و نظام حاکم بر این کشور که در وب‌سایت آلترناتیو «ریسپانسیبل استیتکرافت» منتشر شد، نوشت: اوایل امسال، ده‌ها دیپلمات و مقام ارشد در حوزه امنیت ملی آمریکا و اروپا بیانیه‌ای در واکنش به کارزار «فشار حداکثری» ترامپ علیه ایران صادر کردند و نوشتند: شیوع یک بیماری هرجا که باشد بر مردم دیگر نقاط اثر می‌گذارد.
این محقق نوشت: پاندمی‌ای مانند کووید‌ــ19، نیازمند یک واکنش جهانی واقعی است اما نقش تهاجمی و تجاوزکارانه آمریکا در جهان مانع این واکنش جهانی است، چرا که با حفظ تحریم‌های اقتصادی علیه ایران و تشدید حضور نظامی آمریکا در نیمکره غربی و همچنین قطع کمک به سازمان بهداشت جهانی، دولت ترامپ همکاری جهانی و توانایی ما برای ممانعت از گسترش بیماری را تضعیف کرده است.
بنا بر این مقاله، در حالی که دونالد ترامپ، رئیس جمهوری آمریکا در موفقیت خود در برابر کرونا مبالغه می‌کند، آمریکا بالاترین میزان مرگ‌ومیر را دارد. درحالی که آمریکا بودجه سازمان بهداشت جهانی را قطع می‌کند، بزرگترین عملیات نظامی سه دهه اخیر را در آمریکای جنوبی اجرا کرده است و در حالی که دولت ترامپ گمان می‌کند که به‌تنهایی می‌تواند بر این بحران چیره شود اما بدون همکاری دیگر کشورها، احتمال شکست بسیار زیاد است.
در ادامه این گزارش آمده است: البته سیاست‌هایی این‌چنین، چیز جدیدی نیستند. آمریکا دهه‌ها است که تلاش داشته که از طریق سیاست خارجی نظامی‌گرایانه دنیا را اداره کند. این نوع رهبری جهانی تا حدود زیادی ریشه در این تصور دارد که آمریکا یک استثناء است و ارزش‌ها و سیستم سیاسی و تاریخی منحصر به فردی دارد که برای الگوسازی جهانی مناسب است. اما تهدیدی مانند پاندمی بهداشت جهانی به تصورات رئیس جمهوری آمریکا مبنی بر برتری ملی این کشور اهمیتی نمی‌دهد.
این محقق تصریح می‌کند: برای دهه‌ها ایده استثنائی بودن آمریکا توجیه‌کننده سیاست‌هایی مانند تغییر نظام‌ها، جنگ‌های بی‌پایان، ارتقای دموکراسی از طریق نیروی نظامی و ارایه کمک‌های نظامی بوده و همه اینها اغلب نتیجه عکس برای منافع آمریکا و هم‌پیمانانش داشته است.
در این مقاله آمده است: ویروس کرونا استثناء نمی‌شناسد و دولت ترامپ با سیاست‌های مبتنی بر این مبانی به‌خصوص در طول مدت پاندمی کرونا، دورنمای همکاری بین‌المللی را برای آمریکا از بین برده است و در نتیجه مانع واکنش جهانی کارآمد شده است. از خاورمیانه گرفته تا نیمکره غربی، سیاست‌های تهاجمی آمریکا گامی در جهت منافع ما برنمی‌دارد.
این مقاله با ذکر مثال ایران به‌عنوان یکی از نمونه‌های مخرب بودن سیاست‌های ترامپ نوشت که گذشته از تأثیرات مخرب انسانی تحریم‌های ضدایران، این تحریم‌ها نتوانسته همکاری بین‌المللی را تقویت کند، به‌طوری که در سوم آوریل، ائتلافی از 135 کشور در حال توسعه در بیانیه‌ای نوشتند: «اقدامات یکجانبه و قهری تأثیرات منفی بر ظرفیت کشورها برای واکنش مؤثر» به‌جای می‌گذارد و اگر یک کشور در خطر (شیوع ویروس) باشد، همه ما در خطر خواهیم بود.
از سویی دیگر با افزایش شمار مبتلایان در آمریکای لاتین، آمریکا در اقدامی رئیس جمهوری ونزوئلا را محکوم کرد و خواستار دستگیری وی شد، ضمن این‌که به‌قدری تحرکات نظامی آمریکا در این بخش از دنیا زیاد شده است که از دهه 1980 سابقه نداشته است.
این محقق تأکید می‌کند: اکنون زمان تغییر نظام و افزایش اعزام نیروهای نظامی نیست. ویروس کرونا درک متقابل و همکاری فوری می‌طلبد تا بتوان بر این پاندمی که هیچ مرزی نمی‌شناسد، پیروز شد.
در انتهای این مقاله آمده است: دولت آمریکا به‌عوض پیاده کردن نسخه خوداستثناء انگاشتن آمریکایی و تکیه بر قدرت و نیروی نظامی و تحریک احساسات مردمی به نوع واکنش‌هایی که تاکنون به بیماری کووید‌ــ19 نشان داده شده است، باید به دنیا نشان دهد که چگونه دموکراسی آمریکایی می‌تواند به‌طور مؤثر و مسئولانه‌ای مانع از شیوع این بیماری شود، در این راه باید آمریکا را برای مقابله با پاندمی مجهز کرد و کنار دیگر کشورها برای مهار این بحران جهانی اقدام کرد.
انتهای پیام/+